Was het je al opgevallen? Tuinieren is in. Je hoeft maar een (kook)tijdschrift open te slaan of de vrolijke gezichten van harkende en schoffelende mensen stralen je tegemoet. Het hebben van een eigen moestuin past bij de trend dat steeds meer mensen precies willen weten waar hun eten vandaan komt en welke (bestrijdings)middelen er allemaal mee in aanraking zijn geweest.
Ik vind dit een hele logische ontwikkeling. Zeker in het licht van de huidige berichtgeving over vlees en andere voedingsmiddelen die het gros van de Nederlanders dagelijks in het boodschappenkarretje gooit. Want eigenlijk weten we tegenwoordig niet meer zo goed wat we precies in onze mond steken. En als je zelf tuiniert en zelf je eigen groentes van zaadje tot vrucht weet te groeien weet je dat wel (tenzij je natuurlijk je mooie groentetuintje per ongeluk op een zwaar vervuild stukje gemeentegrond hebt geplaatst).
Ik vind het idee van een eigen groentetuin echt geweldig. En kan jaloers kijken naar vrienden die kilo’s pompoenen, courgettes en tomaten weten te oogsten uit eigen tuin. Pompoenen, courgettes en tomaten die geweldig smaken! En alleen al het idee dat je zo zelfvoorzienend kunt zijn, dat je eigenlijk niet meer naar de supermarkt moet. Dat is toch geweldig?
Het is wel jammer dat ik zelf niet zo geschikt ben voor een groentetuin. Dat heb ik aan den lijve ondervonden toen ik een paar jaar geleden, bij gebrek aan een tuin van vermeldenswaardige grootte, met twee collega’s een ‘stukje’ groentetuin besloot te gaan huren.
Allereerst bleek het stukje tuin iets groter te zijn dan ik in mijn vrije uurtjes aankon. Zelfs na opdeling van de 90m2 bleef er een stuk kleigrond over die ik onmogelijk in mijn eentje aankon. Maar goed, de grootte van de tuin buiten ogenschouw nemend, bleek het onderhouden van ook een klein stukje tuin enorm veel werk. Het allerergste was echter het feit dat zélfs na drie dagen knetterhard werken er nog steeds geen tomaten aan mijn tomatenplanten bleken te groeien!
Dit duurde mij allemaal veel te lang. En dus kocht ik bij het tuincentrum een kant en klare tomatenplant. Het enige waar ik op hoefde te wachten was het moment dat de nog groene tomaten rood zouden kleuren. Dat was nog wel te overzien.
Ik wachtte een week. En toen toog ik vol spanning richting mijn tuintje.
Al van verre zag ik mijn ‘eigen’ rode tomaatjes mij aanstaren en een geluksgevoel maakte zich langzaam meester over mij… TOTDAT IK EEN HELE GROTE NAAKTSLAK OVER MIJN PRACHTIGE RODE TOMAATJES ZAG GLIJDEN!
Ik weet: het is heel kinderachtig. Maar met het zien van dat oranjebruine beest en dat glimmende slijmspoor op mijn tomaat verging het kleine beetje plezier in het tuinieren dat nog was overgebleven. Ik doneerde mijn slijmerige tomaten aan een stoerdere collega, en hing mijn tuinhandschoenen aan de wilgen.
Ik was hier duidelijk niet geschikt voor.
Dat wil echter niet zeggen dat ik niet vol bewondering en jaloezie kan kijken naar de mensen die het wél doen. Die wél met plezier urenlang kunnen harken, schoffelen en spitten. En het geduld kunnen opbrengen om dagen-, weken- of maandenlang op hun oogst te wachten. Én ook nog eens zonder enige weerzin de ene na de andere naaktslak van hun tomaatjes weten te plukken. En dus met de meest geweldige groenten uit eigen tuin thuiskomen. En waarschijnlijk hierdoor onderstaand recept (Pompoensoep met een Midden-Oosterse knipoog) met nóg meer smaak weten te bereiden.
Pittige pompoensoep (maaltijdsoep 2 personen)
· 1 ui in grove stukken
· 1 rode paprika in grove stukken
· 2 aardappels, geschild en in stukken
· 1 tl gemberpoeder
· 1 tl gemalen komijn
· 2 tl gemalen koriander (ketoembar)
· 1 ontpitte biologische oranje pompoen (ca. 500 gram vruchtvlees) in stukken
· 2 bouillonblokjes
· 1-2 tl sambal
· 2 el crème fraiche
Als je de pompoen zelf snijdt (en niet van die voorgesneden zakjes pompoen gebruikt) dan hoef je niet moeilijk te doen met de schil. Bij een biologische pompoen kun je de schil namelijk gewoon opeten (moet je wel eerst de slijmsporen van die naaktslakken er af spoelen natuurlijk).
Bak de ui en de paprika kort in wat olijfolie. Roer de komijn, koriander en gemberpoeder hierdoor heen. Bak dit nog even mee. Voeg dan de aardappels, pompoen, bouillonblokjes en 1 liter water toe.
Breng het water aan de kook en laat de soep koken tot de aardappels en pompoen gaar zijn (dit is na circa 20 minuten).
Pureer de soep met een staafmixer en breng op smaak met peper, zout en sambal.
Serveer de soep met wat crème fraiche en fijngehakte peterselie.
Dit is mijn bewerking van een recept uit een hele oude Allerhande (uit het pre-euro-tijdperk).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten