Pimento, pimentos, pimenton. Maïs met gerookte paprikapoeder.

Een tijd lang leefde ik in de overtuiging dat ik gerookte paprika in huis had. En een tijd lang was ik van mening dat het niet zo veel voorstelde. Het was wel pittig. Dat zeker. Maar gerookt? Ik proefde het niet. Ik vond het eerlijk gezegd veel minder spannend dan ik had verwacht. En veel minder spannend dan de mooie verhalen mij hadden doen geloven.

Toen kwam ik twee mooie kleurrijke potjes tegen bij de Goei Koot, een superleuke buurtsuper op de Nobelstraat in Utrecht. In die mooie potjes zat "Pimenton de la Vera" met als ondertitel
"Smoked Paprika". Ik besloot het te kopen: zowel de zoete als de pikante versie. En dat bleek een goede aankoop te zijn. Wat een lekker spul! En wat een heerlijke rooksmaak!

Maar wat had ik dan eerst in huis gehaald? Dat bleek "Piment d'Espelette" te zijn. Ook paprikapoeder maar dan anders. En in ieder geval niet gerookt! Toen wilde ik natuurlijk ook weten wat het verschil dan was. En wat het verschil dan was met piment. Want ook dat had ik in huis.

Mijn research leverde ons het volgende op:

PAPRIKAPOEDER

Heel veel mensen hebben paprikapoeder in huis: een product dat het resultaat is van het drogen van puntvormige paprika's. Deze paprika's zijn niet te vergelijken met de paprika's die wij in Nederland in de supermarkt vinden. Ze zijn voller van smaak, mede omdat ze in warmere landen worden gekweekt met veel meer zon. Ze zijn bovendien (maar dat schijnt überhaupt zo te zijn met paprika's) familie van de Spaanse peper. 
Paprikapoeder komt vaak uit Hongarije, de V.S. of Spanje. En het verschil tussen milde en pikant paprikapoeder zit in de pitjes die wel (pikante) of niet (milde) mee worden gemalen.

PIMENT

Piment is echt heel iets anders dan paprikapoeder, Piment d'Espelette of Pimenton de la Vera. Het is een soort besje dat qua smaak iets weg heeft van peper, kaneel, kruidnagel, en nootmuskaat. Feitelijk heeft het dus niets met paprikapoeder te maken! De naam komt waarschijnlijk van de Spanjaarden die dit besje ooit ontdekten op de Caribische eilanden en vonden dat het op peper leek.
Ik gooi de piment nog wel eens in stoofvlees en marinades. En ik heb de neiging om elke keer te denken dat ik het niet in huis heb. Ik blijf het per ongeluk kopen en zo vaak gebruik ik het niet....

Piment heb je als poeder, of als hele besjes.

PIMENT D'ESPELETTE

Dit is dus het product dat ik had aangezien voor gerookte paprikapoeder. Het is echter iets heel anders! Het is een mengsel dat gemaakt wordt van pepertjes die uit een specifiek gebied in Frankrijk moeten komen. Het heeft daarom ook een AOC-kenmerk.

De pepertjes in dit mengsel zijn niet gerookt, maar gedroogd. Het resultaat is een licht pikant, droog mengsel met een zoete nasmaak dat het goed doet bij het kruiden van bijvoorbeeld kip.
Het mengsel is niet heel goedkoop. Maar eerlijk gezegd....ik was ook niet echt onder de indruk.

PIMENTON DE LA VERA

Dit spul is dus echt heel lekker, al vond een vriendin van mij het te rokerig ruiken. Ik houd daarvan! Dit paprikapoeder is dus niet te vergelijken met het gewone paprikapoeder uit de winkel. Het wordt gemaakt volgens een vastgesteld procedé, en mag alleen deze naam dragen als het uit deze regio komt. De smaak is zo bijzonder omdat de paprika's (pepers) op eikenhout worden gerookt, en dus niet alleen gedroogd worden zoals ander paprikapoeder. 
Voor de verschillende soorten pimenton worden verschillende pepers gebruikt: variërend van mild tot pikant. De smaak komt je vast heel bekend voor: dit spul zit in je chorizo en wordt ook in een authentieke paella gestopt. Ik strooi het momenteel over alles: van aardappelschijfjes, tot biefstukjes, tot.... MAIS!

De pikante variant

Maiskolven met gerookt paprikapoeder

Wat heb je nodig?

• 2 maiskolven
• 100 gram roomboter (kamertemperatuur)
• Handvol koriander, fijngehakt
• 1 teentje knoflook, fijngehakt
• Zout
• Gerookt paprikapoeder (zoete variant)

Hoe maak je het klaar?

1. Maak de maiskolf schoon door de bladeren te verwijderen en de draden.
2. Kook de maiskolven gaar in wat water. Voeg geen zout toe, dat schijnt de velletjes taai te maken. Reken op circa 30 minuten. Ik check het altijd door er in te prikken. Valt de maiskolf direct van de vork? Dan is hij gaar.
3. Mix de overige ingrediënten met de staafmixer fijn. Houd een paar blaadjes koriander achter de hand. 

   

   
   

4. Lepel wat van de kruidenboter over de mais, strooi er nog wat koriander en gerookte paprika overheen. Als je boter overhoudt, is deze ook heel lekker over een biefstukje of ander stukje vlees.