 |
| Dit eten we vandaag! |
Ik heb een nieuwe supermarkt. En hoewel dat voor veel mensen geen wereldschokkend nieuws is, is dat voor mij wel “een dingetje”. Een supermarkt is namelijk niet zo maar iets. Een supermarkt moet bij je passen. En ik ben helaas tot de ontdekking gekomen dat deze supermarkt niet zo goed bij me past.
Ik heb de nieuwe winkel wel een kans gegeven hoor. Zo’n drie weken. Drie weken lang ging ik met positieve tegenzin naar deze winkel. Maar ik werd er niet gelukkig van.
De voorganger van deze winkel deed dat wel. Mij gelukkig maken (relatief gezien hè, vanuit het deze-supermarkt-maakt-mij-blij-perspectief) . Die had namelijk van die gekke dingen. Zoals allerlei soorten Turkse en Oost-Europese producten, een Amerikaanse afdeling met superfoute (maar goddelijke) Reeses Peanutbuttercups, en een (in verhouding) grote afdeling met Indonesische, Japanse en Indiase ingrediënten. Bovendien hadden ze relatief veel biologische en duurzame vis- vlees- en streekproducten.
Maar nu. Tja. Nu heb ik een supermarkt die gemaakt lijkt te zijn voor mensen die graag met halffabricaten werken, dagelijks vlees op het menu hebben, liefst Hollands koken en zich niet druk maken of het kippetje dat ze eten een enigszins diervriendelijk leven achter de rug heeft.
Zo word je (word ik) bij binnenkomst overdonderd door de enorme hoeveelheid vlees die in alle mogelijke variaties aan de klant wordt gepresenteerd: als worstje, in plakjes, in blokjes, aan spiesjes, ingesmeerd met paprikasaus, gemarineerd in currypoeder, geprepareerd in ovengrill-zakjes, met kruidenboter, reeds gegaard of reeds gegrild, en zelfs verwerkt in stokbroodjes. Hele rijen vol. Maar geen biologische of diervriendelijke (met 3 sterren van de dierenbescherming) hele kip in de hele supermarkt te bekennen.
De bezoeker met enige ontluikende culinaire aspiraties raakt (volgens mij) direct gedemotiveerd bij het zien van al dat kant-en-klaar-geweld. En ik vraag mij tegelijkertijd af hoe we ooit mensen kunnen stimuleren om eens te kiezen voor een diervriendelijker alternatief voor de plofkip, -koe of –varken als we het hen zo moeilijk maken om dit alternatief te vinden?
 |
| Waar voor je geld. Déze kip is véél groter |
Mocht je in jouw supermarkt nou niet zoveel moeite hoeven doen om een kip te vinden die in een natuurlijk(er) tempo groot is gegroeid, maak dan eens onderstaand recept. Het grappige is dat veel van de ingrediënten hetzelfde zijn als bij de kip-fricassee (het meest populaire recept van dit blog), maar dat het gerecht volledig anders smaakt.
Kip met Italiaanse smaakmakers (2 personen, 30-45 minuten)
· 2 kippenbouten
· 2 tenen knoflook in dunne plakjes
· 1 ui, gesnipperd
· 6 zongedroogde tomaten (uit olie) in reepjes
· 1 potje zwarte olijven (met pit hebben meer smaak, maar eten lastiger)
· 50 gram rauwe Italiaanse ham in dunne reepjes
· Enkele blaadjes verse basilicum
· 1 tablet kippenbouillon
1. Bak in een diepe braadpan de kippenbouten bruin in wat olijfolie (5-10 minuten). Haal de poten uit de olie en zet ze opzij.
2. Bak in het overgebleven vet de ui, knoflook en de rauwe ham kort aan. Bak dit tot de ui en de knoflook beginnen te kleuren. Ze mogen niet bruin worden.
 |
| Een beetje grof gesneden. Kan best. |
3. Voeg dan de zongedroogde tomaten en de olijven toe. Meng alles goed.
4. Schenk een halve liter water in de pan en voeg een bouillonblokje toe. Wacht tot het water kookt en het bouillonblokje is opgenomen door het water.
5. Voeg dan de kippenpoten toe, en laat alles koken totdat de kip van het bot afvalt. Kijk tussendoor of je water moet toevoegen.
6. Proef of je nog zout en peper moet toevoegen, en serveer het gerecht met de (in reepjes gescheurde) verse basilicum.
Ps. 1: Dit gerecht is erg lekker met knapperig vers stokbrood.
Ps. 2: Je kunt natuurlijk ook wijn in plaats van water gebruiken! (maar ja, ik kan toch moeilijk elke keer met een recept met drank komen aanzetten…)
Ps. 3: Snel geroerbakte verse spinazie of snijbiet past ook prima bij deze kip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten