Ik heb een jaarclub. Lang lang geleden ben ik met dertien andere dames lid geworden van een vereniging in de stad waar ik ging studeren. Natuurlijk horen bij het lidmaatschap van een vereniging de nodige feesten en borrels, die wij zeker regelmatig hebben bezocht. Een ander belangrijk onderdeel van het verenigingsleven is echter het jaarclubeten. Elke week eet je bij iemand anders thuis, kook je voor elkaar, en heb je tijd om bij te kletsen. Dit jaarclubeten vormt een belangrijke basis voor je vriendschap binnen een grote groep meiden .
Sinds "lang, lang geleden" is er natuurlijk wel het een en ander veranderd. Niet alleen zijn wij allen inmiddels afgestudeerd, ook is het hele samenzijn op “onze avond” veranderd. Ooit was het eten misschien een beetje ondergeschikt aan de vele belevenissen die wij als jonge studentes beleefden en zaten wij kletsend met het bordje op schoot Goede Tijden Slechte Tijden te kijken. In de loop der tijd gingen de borden echter van de schoot richting de tafel, ging de TV uit, stapten we van het bier over naar wijn, en ontgroeiden wij de Chicken Tonight en vierkante vis. Tegenwoordig wordt er uitgebreid geborreld en doet iedereen zijn best om, ondanks de drukke werkdag, iets bijzonders en/of homemades op tafel te zetten. Soms in 1 gang, maar regelmatig ook in 2 of 3 gangen.
Als mij één ding duidelijk is geworden na al deze jaren, dan is het dat wij (alhoewel wij allen zeer van elkaar verschillen) in ieder geval deze grote gemeenschappelijke deler hebben: wij houden erg van lekker eten en drinken! En dat is vast, naast het feit dat wij elkaar gewoon ook heel erg aardig vinden, één van de belangrijkste redenen dat wij na zoveel jaar nog steeds elke week met veel plezier voor elkaar koken en met elkaar eten.
***
Onlangs was jaarclubeten weer bij mij. Alhoewel de Italiaanse keuken in mijn huis het meest gekookt wordt (was het al opgevallen?), had ik dit keer veel zin in een Indiase maaltijd. Nu is mijn kennis van de Indiase keuken behoorlijk beperkt, maar met wat zoektochten op internet kwam ik tot de volgende maaltijd:
Zelfgebakken papadums met raita en abrikozen chutney (dit laatste gekregen van jaarclubgenoot E.), en Saag Murgh (kip met spinazie) met naanbrood. De receptuur is voor 4 personen.
Voor de Raita mengde ik de volgende ingrediënten:
· 500 ml volle yoghurt
· Halve geraspte komkommer
· Halve rode ui in piepkleine blokjes
· 2 geraspte knoflooktenen
· Halve theelepel zout
· ¼ tot een ½ fijngehakte Spaanse peper (naar smaak dus)
Het recept voor de Saag Kip komt uit de Curry Bijbel van Madhur Jaffrey (met een paar kleine aanpassingen van mijn kant):
· 300 gram verse gewassen spinazie
· 2 kleine uien, gesnipperd
· 1 stukje verse gember, ca 5 cm, kleingesneden
· 4 teentjes knoflook, kleingesneden
· Olijfolie
· 5 kardemompeulen, gekneusd
· 1 kaneelstokje met een halve theelepel losse kaneel
· 4 theelepels koriander, gemalen
· 2 grote theelepels komijn, gemalen
· 1 theelepel cayennepeper
· 4-8 kippendijen (afhankelijk van de grootte en de trek)
· 6 eetlepels volle Griekse yoghurt (10%)
· Zout naar smaak
· 125 gram tomaten in blik (afgegoten)
Breng de spinazie met wat water (100-150 ml) in een grote pan aan de kook en laat het slinken. Maal de spinazie fijn met een staafmixer. Pureer met de staafmixer vervolgens de gesnipperde ui met de gember, knoflook en 3-4 eetlepels water tot een gladde pasta (in een andere schaal).
Schenk de olie in de pan en laat hem op middelhoog vuur heet worden. Bak de kardemom, de kaneel en het kaneelstokje kort en schenk er de uienpasta uit de blender bij. Bak alles al roerend circa 5 minuten of tot de pasta lichtbruin is. Roer er de koriander, komijn en cayennepeper door en schep er dan de kipdelen door. Blijf 1 minuut roeren. Roer in de volgende 5 minuten lepel voor lepel de yoghurt door de kip, terwijl de kip bakt. Als je dit te snel doet, loop je het risico dat de saus gaat schiften.
Warm de yoghurt goed op, en voeg dan de tomaten toe. Roer 2 minuten. Schenk er vervolgens langzaam de spinazie doorheen. Voeg zout toe. Afhankelijk van hoe “nat” de saus is, kun je eventueel wat extra water toevoegen. Meestal is dit niet nodig, en kun je de saus lekker op laag vuur laten inkoken (onder af en toe roeren) totdat deze dik is geworden en het kippenvlees van de botten valt.
Serveer de saus en de kip met het naanbrood, en pas op dat je niet op de kardamonpeulen bijt. Dat vind ik zelf altijd erg vies (maar uit de saus vissen, is lastig).
Nog even voor de volledigheid: De papadums en het naanbrood kocht ik gewoon in de supermarkt (Pataks). Het brood bak je eenvoudig af in de oven. De papadums heb ik stuk voor stuk heel kort gebakken in arachide-olie (pinda-olie). Zorg dat je een keukenpincet bij de hand hebt (om de papadums uit het vet te vissen), een keukenspatel (om het ‘opkruipen’ van de papadums in het vet tegen te houden) en wat keukenpapier (om de papadums uit te laten lekken). Lees voor de zekerheid even de gebruiksaanwijzing op de verpakking of je alles goed doet. Want je werkt met hete olie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten