De bijzondere olijfolie van Comincioli

De mensen die mij kennen, weten dat ik dol ben op Italië. Ik ben dol op de mensen, de natuur, de cultuur, maar bovenal de vele heerlijke culinaire tradities. Elke keer als ik in Italië ben (en dat is regelmatig) ga ik op zoek naar nieuwe lekkernijen die tot dat moment aan mijn aandacht zijn ontsnapt.

Natuurlijk wordt het elke keer lastiger om iets nieuws te ontdekken, zeker als je -zoals ik- regelmatig naar dezelfde plek in Italië terugkeert. Maar hier heb ik inmiddels de perfecte oplossing voor gevonden: De Slow Food Gids.

De Slow Food Gids komt in verschillende gedaantes (ik realiseer me dat dit wat vreemd klinkt). Je hebt gidsen over de pastasoorten in Italië, over streekproducten, over vleeswaren , over broden, over wijn… you name it! De gidsen zijn geweldig en geven je een duidelijke leidraad voor je ontdekkingsreis door het culinaire én duurzame (soms biologische) Italië. Een onmisbare gids dus, waardoor het mij nog altijd verbaast dat er geen Nederlandse vertalingen van bestaan.

Gelukkig zijn de meeste gidsen ook in het Engels te vinden, al kun je je pas echt gelukkig prijzen als je een beetje Italiaans spreekt of leest. Want dan heb je de beschikking over ALLE publicaties van Slow Food, een beweging die ooit in Italië begon.

Afgelopen zomer kocht ik bij een bezoekje aan een locale olijfolieboer onderstaand boekje. Het is een boekje dat verslag doet van 716 agrarische bedrijven (aziende) die tezamen 1004 olijfolies van de allerbeste kwaliteit produceren. Zo belandde ik al snel bij het bedrijf Comincioli, dat zich  –bleek tot mijn grote verrassing- op ca. een half uur rijden van mijn vakantieadres bevond.
 

Comincioli  (www.comincioli.it) is een klein familiebedrijf dat in Puegnago del Garda (inderdaad, bij het Garda meer) behalve heerlijke wijnen en grappa, drie geweldige olijfolies maakt:

·         Monocultivar Casaliva Denocciolato

·         Monocultivar Leccino Denocciolato

·         N. 1 Denocciolato

Volgens de olijfolie-app van (wéér zo’n leuke gids) de Gambero Rosso ( ja, je bent een kookfreak of niet) behoren deze olies tot de besten van Italië. Aan de top staat niet de N.1 (nummero uno), maar de Monocultivar Casaliva Denocciolato, die ik natuurlijk direct heb aangeschaft.

Het is een olie die volgens de makers goed tot zijn recht komt op zoete producten (zoals ijs), maar als je zoals ik meer van traditionelere combi’s houdt, kun je de olie ook prima gebruiken op een salade met wat radicchio (roodlof), witlof, geitenkaas en uitgebakken spekjes. Kortom: een maaltijd met een zoetje, een zoutje en een bittertje.

Je moet overigens wel een niet-Nederlands bedrag neerleggen voor deze olie: voor een halve liter betaal je zo’n 20-25 euro. Maar ja. Je moet alles een keer proberen toch?