 |
| Dit eten we vandaag. Zou het een snotolf zijn? |
Het ziet er geweldig uit als borrelhap: een half (gekookt) aardappeltje met een klein schepje crème fraîche er op en een paar eitjes imitatiekaviaar. Het is nóg mooier wanneer je het ene aardappeltje versiert met rode kaviaar en de andere aardappel met zwarte. En daar maak je dan een hele schaal van. Prachtig!
Maar ja…. Toen kwam het Tv-programma de Keuringsdienst van Waarde (KvW). En die ons liet zien waar dit imitatiekaviaar vandaan komt en wat er zoal moet gebeuren om de eitjes in dat fijne goedkope potje te krijgen.
Ik zal niet in detail treden. Maar het komt er op neer dat er een vis bestaat die snotolf heet (echt waar) en dat die snotolf nou niet echt op hele een hele mooie wijze aan zijn (om precies te zijn: haar) einde komt. Het komt er ook op neer dat ik mijn aardappeltjes voortaan niet meer met deze eitjes serveer en het voortaan houd bij rood en zwart zout. Dat ziet er ook geweldig uit….
Dankzij de KvW zijn er meer dingen die ik niet meer eet. Als ik al van plan was geweest om mandarijntjes uit blik te eten, dan hebben ze die wens in de kiem gesmoord door aan te tonen dat deze mandarijntjes dankzij een soort van wastafelontstopper van harde nare velletjes afkomen. Maar hier lig ik niet echt van wakker. Want wie eet er nou mandarijntjes uit blik?
De zalmforel daarentegen, vind ik weer wel een probleem. Daar zit ik een beetje mee in mijn maag (of eigenlijk niet meer, dankzij de KvW. Maar dat terzijde). Volgens de KvW blijkt de zalmforel namelijk niet te bestaan. En dat vind ik best bijzonder aangezien ik al járen elke zomer zalmforel koop bij een forellenkwekerij in Italië.
De zalmforel blijkt een marketingtruc te zijn. Een soort van publieksbedrog. Want eigenlijk eten we een regenboogforel, die in het wild roze gekleurd vlees heeft vanwege zijn voeding (garnalen en kreeftjes). De gekweekte forel is echter uit zichzelf niet roze. Het is namelijk te duur om deze vissen te voeren met hun traditionele voeding. Daarom krijgt de forel een kleurstof toegediend die (bij de meeste kwekerijen) uit aardolie wordt gehaald en hetzelfde effect bewerkstelligt: roze vis! En dit gebeurt allemaal omdat het publiek het grijze vlees van de gekweekte forel niet zou willen eten. Al kan ik mij niet herinneren dat mij dit ooit gevraagd is.
Ik vind het wel lastig hoor, al die kennis over waar ons voedsel vandaan komt. Af en toe krijg ik bijna het gevoel dat we continu voor de gek worden gehouden: een duurzaam ei blijkt een plofkip-ei, een rund blijkt een paard te zijn, een inktvisring is stiekem de anus van een varken en Sinterklaas blijkt ook al niet te bestaan.
Daarom krijgen jullie vandaag een gerecht waarvan ik denk dat er (bijna) niet mee gesjoemeld kan zijn: gepofte kastanjes. Die kun je namelijk zelf in het bos verzamelen. Dus je weet precies waar het vandaan komt!
Gepofte kastanjes zijn in mijn optiek één van de gezelligste en leukste borrelhapjes die er zijn. Je gaat naar het bos om ze te verzamelen (of naar de Natuurwinkel of goed gesorteerde supermarkt), poft ze in het as van een open vuur (of in de oven) en eet ze gezellig warm samen met je vrienden (of heerlijk in je eentje).
Wat heb je nodig?
· Zoveel kastanjes als je opkunt
· Echte goede roomboter (plakje)
· Zout (liefst Maldon zoutsplintertjes, gewoon te koop bij een goede supermarkt)
· Aluminiumfolie
· Hete oven (220 graden)
1. Was de kastanjes (doe ik eigenlijk nooit, maar misschien wil jij dat wel doen. Dan kan dat)
2. Snijd met een scherp mesje in al je kastanjes een klein sneetje (kleine centimeter). Ik heb dit ooit niet gedaan en de kastanjes zo (zonder folie) in de oven gelegd. Het resultaat: tientallen rondschietende brandende bommetjes in mijn oven. Kortom: volg mijn instructies op.
3. Stop de kastanjes in een aluminiumfolie. Vouw dit dicht (geef de kastanjes wel een beetje ruimte in de verpakking) en leg het pakket midden in de oven.
4. Kijk na 20 minuten of je kastanjes gaar zijn. Dit zie je doordat de schil is opengebarsten en de kastanje door en door glanst. Voor de zekerheid kun je er eentje pellen(harde en dunne velletjes verwijderen) en voorproeven. Hij moet zacht zijn als een gekookte hardkokende aardappel.
5. Serveer met de boter en het zout.
NB 1: Ook kinderen vinden kastanjes eten super lekker (en gezellig). Zeker als je het combineert met een boswandeling en zoektocht!
NB2: Je kunt checken of je kastanjes goed zijn door ze (voor je ze poft) in een bak water te gooien. Blijven ze drijven? Dan zijn ze niet meer goed (is me helaas een paar keer overkomen)
NB3: Als je zelf kastanjes gaat verzamelen in het bos, moet je de wilde en tamme kastanje niet met elkaar verwarren. Je hebt de tamme kastanje nodig. Die zitten in een stekelig jasje (en liggen momenteel overal op de grond!).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten