Een Chinees sprookje (en een salade met gésiers de canard)

Stel je voor. Een donkere koude nacht. Maar overal waar je kijkt zie je lichtjes. Geen gewone lichtjes. Maar lichtjes die sprookjesfiguren voorstellen of fabeldieren zoals gigantische draken. En lichtjes die Chinese tempels verbeelden, of pandaberen, of groene bijen, of waterlelies. En te midden van al die lichtjes....loop jij. Met een volle buik van de Chinese hapjes die je net in het paviljoen heb opgesnoept, en met een dampende adem van de koude Utrechtse winternacht.

Het lijkt mij geweldig: het China Light Utrecht dat van 21 november tot en met 4 januari plaatsvindt in de Botanische Tuinen van de Universiteit Utrecht op de Uithof en dat een viering is van een eeuwenoude Chinese traditie. Namelijk de traditie om lichtjes te branden zodat de god die de wereld in brand wilde steken het idee kreeg dat de wereld al in brand stond, en vervolgens besloot om zijn lucifer ergens anders af te strijken.

Ik vind het wel mooi dit soort eeuwenoude tradities uit verre landen. En ook bijzonder dat wij het in Nederland een beetje mogen meebeleven.

Bij zo'n sprookjesachtige sfeer verwachten jullie van mij natuurlijk een authentiek Chinees gerecht. Maar ik raad jullie aan om voor de Chinese hapjes gewoon het festival te bezoeken. Ik heb voor jullie namelijk een recept met gésiers de canard.

Gésiers de canard zijn gekonfijte eendenmaagjes uit Frankrijk. Dat lijkt in eerste instantie niet zoveel met bovenstaand verhaal te maken te hebben, maar er is zeker een link (en anders verzin ik hem wel). Want net als de Fransen, zijn de Chinezen dol op orgaanvlees. Sterker nog, als er één volk is dat gewend is om eend (of kip, of vis, of varken, of welk dier dan ook) in zijn geheel te nuttigen, dan zijn het wel de Chinezen. Hun versie van 'chickenfingers' doet de naam in ieder geval een heel stuk meer eer aan dan de versie die Burger King verkoopt. En daar kun je van alles bij denken (of voelen), maar daar is eigenlijk niet zo veel op aan te merken. Er wordt in ieder geval niets van het beestje weggegooid.

Wij Nederlanders (me included) hebben altijd wat meer moeite met dit soort gerechten. Zeker als hier het nodige drilwerk bij komt kijken. Maar eendenmaagjes zijn van een ander kaliber. Ze lijken zowel qua structuur als smaak gewoon op een stukje eendenborst. Alleen dan malser. Als je niet had geweten dat het orgaanvlees was, had je het nooit geraden. Geloof mij, het is echt de moeite waard. Net als een bezoek aan het China Light Festival (al vraag ik me nu wel af of je die Chinese hapjes daar nog durft te eten).


Een salade met gésiers de canard 

Voorgerechtje voor kerst?

Wat heb je nodig voor 4 personen?

• circa 100 gram gemengde salade met pit, bijv. met rucola en/of waterkers en/of roodlof
• 12-16 eendenmaagjes (half blik)
• 8 radijsjes in dunne plakjes
• 2 lente-ui in ringen
• 2 tenen knoflook (heel klein gehakt)
• 100 gram spekjes
• circa 20 walnoten
• 1 tl grove mosterd
• 1 snuf suiker
• 8 tl olijfolie
• 2 tl witte wijnazijn

Gésiers de canard zitten in een blik of pot, en zijn in ieder geval te koop bij Peek en van Beurden op de Nachtegaalstraat in Utrecht. Ik verwacht dat je het ook kunt kopen bij de gemiddelde poelier.  

Wat moet je doen?

1. Meng voor de dressing de olijfolie met de mosterd, azijn en het suiker tot een gladde saus.
2. Verdeel de salade over vier borden
3. Verdeel de radijsjes en de lente-ui over de sla
4. Rooster de walnoten lichtbruin in een droge koekenpan. Haal ze uit de pan.
5. Bak de spekjes in wat olie (eventueel het vet uit het blikje met gésiers) krokant.
6. Voeg de fijngehakte knoflook en de eendenmaagjes toe. Houd het vuur laag en warm de maagjes door. Intussen wordt de knoflook heel zacht gekarameliseerd. 
7. Snijd de maagjes in dunne plakjes. En verdeel deze met de spekjes en knoflook over de salade. 

   

   Ziet er toch uit als een gewoon stukje vlees?

8. Schep de dressing over de sla, bestrooi met de walnoten en serveer!