Maak kennis met Hugo (een frisse en hippe cocktail)

In het café: iets te veel bronwater en iets te weinig munt

Je hebt het misschien niet gemerkt, maar de afgelopen maand was ik er niet.

Ik zat heerlijk met mijn voeten in een koel bergmeer in Noord-Italië vakantie te vieren. En in mijn afwezigheid werd (volledig geautomatiseerd) elke woensdag en zaterdag één van mijn verhaaltjes gepubliceerd. Lang leve de techniek.

Deze vakantie betekende wel dat ik het nodige voorwerk moest verrichten. Ik moest allereerst een achttal verhaaltjes voorbereiden én in ons (jouw en mijn) belang alle gerechten binnen een beperkte periode uitproberen. Want wat is een blog met incomplete receptuur en zonder bijpassende foto’s nietwaar?  

Dit voorwerk leidde wel tot een interessante week…

Zo draaide en at ik op zondag de gehaktballen van Mevrouw N. Maar dat waren er zodanig veel dat ik op maandag opnieuw gehaktballen moest eten (en een vriendin de rest kwam ophalen voor haar en haar vriend);

Op dinsdag rolde ik vervolgens de chocolade truffels van mijn opa, en at ik de polenta-spiezen met de entrecote, waarna op woensdag een rustdag volgde (terwijl enkele van mijn collega’s overdag de chocoladetruffels mochten beoordelen);

Op vrijdag gingen de kwartels in de wijn, en op zaterdag trof ik de bereidingen voor de konijnenragout en komkommersoep, terwijl in de tussentijd de forel in de pan lag te stomen. Vervolgens was op zondag de konijnenragout klaar, waardoor ik daar die avond en op maandag (toen ik mijn koffier inpakte) heerlijk van kon genieten.

Ja, ik erken het. Het is zwaar om een kookblog te hebben. Zeker als je de dag erna met volle buik richting het culinaire paradijs Italië vertrekt, alwaar je (opnieuw in jouw en mijn belang natuurlijk) de lekkerste recepten, de heerlijkste ingrediënten,  de hipste drankjes, en de mooiste wijnen uit moet proberen. Die gelukkig weer allemaal hebben geleid tot voldoende inspiratie om de komende periode dit blog vol te schrijven.

Gevulde inktvisjes

Verse canterellen!

Zo kan ik jullie nu kennis laten maken met Hugo.

Hugo? Ja. De Hugo.

Je bent jong, fris en cool als je een Hugo drinkt!

De Hugo is een drankje dat blijkbaar op sommige plekken in Europa als hét drankje van 2013 wordt gezien en een geduchte concurrent is voor de Aperol Spritz. Het gekke is dat voor de oorsprong van het drankje verwezen wordt naar de Alte Adige, één van de meest noordelijke regio’s van Italië. En dat terwijl er munt en limoen inzit: ingrediënten die ik altijd maar met moeite kan vinden in Noord-Italië.

De Hugo is heerlijk fris en doet een beetje aan een lichte mojito denken. Voor 1 glas heb je het volgende nodig:

·      6 cl prosecco

·      Een scheutje bubbeltjeswater

·      3 cl. vlierbloesemsiroop (te verkrijgen bij IKEA en de Natuurwinkel)

·      Verse munt

·      IJsklontjes

·      Partjes limoen

Pak een wijnglas en gooi hier wat blaadjes verse munt in en een partje limoen. Schenk er vervolgens de vlierbloesemsiroop op. Schenk het bubbeltjeswater op de siroop en meng dit goed. Voeg dan de prosecco en de ijsklontjes toe. En serveer!

Ps. 1. Je kunt in plaats van de limoen ook een partje zure groene appel gebruiken.

Ps. 2. Je kunt ook kant-en-klare Hugo kopen, maar die vind ik persoonlijk iets te zoet.

Ps. 3. Varieer lekker met de siroop en de munt. En kijk welke verhouding jij zelf het lekkerste vindt.