Geen Hamburger in de Croma. Spaghettini met citroen

Voor mij zijn auto's metalen bakjes op wieltjes waarmee je van A tot Z kunt rijden. Niets meer en niets minder.

Als mensen aan mij vragen "En, wat voor auto rijdt hij/zij?", dan wil het een wonder zijn als ik reageer met "blauw" of "grijs" of "zwart" en het ook echt goed heb. Want het enige wat ik zéker denk te weten, is dat de auto in ieder geval niet rood was. Maar zelfs hier ga ik vaak in de fout.

Ik pretendeer ook niet dat ik auto's herken. Een Mini en een Fiat 500 haal ik regelmatig door elkaar. En een Kever is voor mij hetzelfde als een Eend (een beest is een beest nietwaar?).

Ik vind het eerlijk gezegd al heel knap van mezelf dat ik deze namen überhaupt ken! Het doet me denken aan die keer dat ik tegen mijn moeder zei "pas op met wegrijden, er komt net een Fiat Panda aan" waarna er een enorme Jeep verscheen. Ja, things appear inderdaad een stuk smaller than they are" in je zijspiegels. Maar hé, zonder mij had niemand de gelijkenis tussen deze twee auto's ooit gezien.

Zelf heb ik geen auto en rijd ik er ook geen. Het enige dat ik weet is dat ik, mocht ik ooit een auto aanschaffen, dit in ieder geval nooit een Fiat Croma mag zijn. Want "een Hamburger in de Croma willen we natuurlijk niet" grapte mijn vader ooit.

Ik verbaas mij over mensen die wél alles over auto's weten. Die wel weten welk logo, voorwiel en paardenkracht een bepaalde Audi heeft. Die weten wat voor soort mensen er in een Ford Ka rijden. Die weten welke bumper en wieldop bij een Seat horen (de auto die ik jaren lang 'siet' heb genoemd).

Wie weet nu dit soort gekke details en onthoudt dit soort informatie????

Ineens viel het kwartje toen ik vorige week mijn blog schreef over vier soorten paprikapoeder. Of liever: drie soorten paprikapoeder en een poeder dat alleen een naam heeft dat daaraan moet denken (piment). Dit interesseerde namelijk niemand! Zelden is mijn blog zo slecht bezocht! Paprikapoeder? Mens, wie interesseert zich nou in zo'n futiliteit als paprikapoeder en de variaties van paprikapoeder?
Wie kent dit soort gekke details en onthoudt dit soort informatie???

Ja. Ik dus.

Tja.... zo zie je maar weer. Iedereen heeft zijn eigen interesses en passies. Maar om die autoliefhebber toch ook naar mijn blog te lokken, heb ik vandaag een heel bijpassend recept. Namelijk eentje van pasta met citroen (Citroën als je wilt). Waarbij het dus héél essentieel is dat je de juiste pasta neemt: dat is spaghettini. Maar dan wel van een goed merk. DaCecco bijvoorbeeld. Die dus ook wel eens de Ferrari onder de pastamerken wordt genoemd!

Heb ik nu dan wel jullie aandacht?

Spaghettini met citroen

Wat heb je nodig voor 2-3 personen?

• 4 el. vers citroensap
• 300 ml. slagroom
• rasp van een citroen
• 3-4 cm. Spaanse peper (gehakt)
• grote knoflookteen (geperst)
• handvol peterselie (gehakt)
• 300 gram spaghettini (dunne spaghetti)
• klein beetje olijfolie
• Geraspte Parmezaanse kaas 
• Versgemalen peper

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de rasp met de Spaanse peper en de knoflook in een pannetje met een klein beetje olijfolie. Laat het vooral niet bruin worden!
2. Voeg de slagroom toe en verwarm de vloeistof. Voeg dan lepel voor lepel het citroensap toe. 

   

   
   

3. Kook intussen de spaghettini gaar. Giet af en houd een beetje kookvocht achter de hand.
4. Meng de pasta met de peterselie en de room, en voeg eventueel een beetje kookvocht toe als het niet smeuïg genoeg wordt.
5. Serveer direct met wat Parmezaanse kaas en versgemalen peper. Strooi er eventueel nog een klein beetje peterselie over voor de mooiigheid. 

p.s. op de foto heb ik basilicum gebruikt in plaats van peterselie. Dat kan ook. Maar gebruik liever peterselie. Helaas was deze in mijn supermarkt uitverkocht.