Driving home for Christmas. De ultieme kerstcocktail.

"One spirit, and twai shi-hi-hine
I keep my diss ten, but you still catch my my
Tell me baby do you recognize me?
Oooooohw it's better, it doesn't surprise me"

Afgelopen weekeind was ik thuis. Heerlijk zonder afspraken, behalve met de stofzuiger en met mijn hond, want die moest natuurlijk gewoon haar wandelingetjes maken. Thuis zette ik Sky Radio aan en terwijl mijn hond haar kop onder een kussen stak, blerde ik boven de stofzuiger mee met de 'Christmas Station', met Engelse woordjes afgewisseld met fonetische klanken die nergens op sloegen. Want dat mag: zeker bij kerstliedjes. Die slaan toch meestal nergens op. Of je nu echte woorden zingt of niet. 

Een liedje is voor mij echter een uitzondering. Dat is "I am driving home for Christmas" van Chris Rea. Ik weet niet wat het is met dat nummer (of misschien wel, want dat schrijf ik zo hieronder), maar dat vind ik echt het ultieme kerstnummer. Een van mijn zussen vertelde mij ooit dat zij het een ongelooflijk zeiklied vindt. Maar daar ben ik het dus niet mee eens.

Als ik dat liedje hoor, dan zie ik het helemaal voor me. Allemaal mannen (hoe seksistisch van mij is dat?) in hun blauwe Volvo Stationcar (don't ask why) dromend achter het stuur op weg naar huis. Intussen glimlachen ze vriendelijk naar elkaar, terwijl ze in de file staan en aan hun kinderen thuis denken.  

"I take look at the driver next to me
He's just the same 
Just the same"


Mijn fantasie voegt daar vervolgens van alles aan toe: stapels sneeuw langs de weg en uit de lucht, een houten huisje in het bos, een kalkoen in de oven, een knapperend haardvuur, kinderen die hand in hand liedjes zingen of spelletjes doen bij een prachtige grote boom die enkele weken eerder door paps omgehakt is in het bos (ja, ik weet het. Mama had het ook gekund). Een soort van ideale Disneykerst dus. 

In werkelijkheid staan pa en ma natuurlijk samen in de file. Pa bij de kassa van de Albert Heijn, moeders in haar auto aan de andere kant van het land. In de tussentijd slaan de kinderen elkaar de hersens in onder toeziend oog van de oppas, en begint de plastic kerstboom thuis zijn naaldjes al te verliezen. En terwijl moeder zich klaarmaakt voor een nacht in haar mini Cooper (omdat er voor het eerst in twintig jaar sneeuw is gevallen met kerst en de sneeuwruimers deze hoeveelheid niet aankunnen) stopt vaders van schrik de kalkoen twee uur te laat in de oven, waarna hij drie uur later ontdekt dat hij hem niet heeft aangezet. Waardoor iedereen uiteindelijk met honger naar bed gaat. 

Maar goed: zo ver is het nog niet. Vooralsnog dromen we weg bij Chris Rea en houden we hoop op een witte gezellige kerst, en een heerlijk kerstmaal.

De ultieme kerstcocktail

Ik heb twee varianten voor deze kerstcocktail. Het originele recept komt uit een Delicious en kreeg ik onlangs bij een heerlijke lunch bij een vriendin. De variatie is ontstaan doordat ik dit recept wilde maken voor het kerstdiner van mijn werk en toen bleek dat het recept met Gin en Cointreau een tikkie te prijzig werd voor 85 mensen. De basis van beide drankjes is echter hetzelfde: wortelsiroop. Maak deze wel een dag van te voren.

De wortelsiroop (4 personen)

• 300 ml wortelsap (Natuurwinkel, met citroensap)
• 5 el. suiker
• 1 kruidnagel
• 1 gebroken stokje kaneel
• 1 steranijs

Breng alle ingrediënten tezamen aan de kook totdat het licht stroperig wordt. Zeef de siroop en laat het afkoelen. 

Verdeel het over vier cocktailglazen en dan.....:

Optie A: schenk er prosecco bij en garneer met een sliertje citroenschil.
Optie B: maak er een Gin Cocktail van. En na twee glazen weet je de volgende dag niet meer hoe je kerst was.

Optie B (originele recept uit Delicious)

• 200 ml Gin
• 75 ml Cointreau
• Wat mineraalwater
• Sliertjes sinaasappelschil
• Sap van 1 citroen
• IJsklontjes

Verdeel de gin en cointreau over de vier cocktailglazen (waar de wortelsiroop al in zit). Vul af met mineraalwater en ijsklontjes. Voeg de sinaasappelschilletjes toe, en het citroensap naar smaak.