In mijn studententijd schreef ik een verhaal dat in de Volkskrant kwam. Vond het wel leuk dit met jullie hier te delen met een gerecht dat ik in die tijd regelmatig maakte voor tijdens de borrel.
De voyeur
Mijn straat is niet verlicht, de ramen aan de overkant van de straat wel. Ik kan precies zien wat mijn overburen aan het doen zijn.Ik kijk naar de buren op nummer 66. Ik zie een man met een dikke buik in zijn onderbroek de vetrollen, die zijn lichaam omgeven, met liefdevolle kneepjes masseren. Zijn handen volgen de omtrek van zijn buik
Gebiologeerd staar ik naar het schouwspel. Ik voel zijn buik, zijn handen, en begrijp ineens waarom hij het zo lekker vindt.
Geschrokken keer ik mij naar mijn studieboeken op mijn bureau. De dikke man van 66 kijkt uit het raam. Heeft hij gemerkt dat er iemand naar hem keek? Zou hij mijn blikken gevoeld hebben of bemerkte hij de kwetsbaarheid van het moment dat hij zich even helemaal alleen voelde terwijl de wereld hem bekijken kon?
Ik probeer onopvallend door mijn ooghoeken te zien of meneer 66 er nog staat. Hij is vertrokken en het licht is uit. Teleurgesteld richt ik mijn blik op nummer 64. Ook hier zit een man alleen. Hij eet uit zijn neus, terwijl voor hem een krant en boterhammen liggen. Zodra een vrouw - ik heb haar wel eens eerder daar gezien- binnenkomt, staart hij alleen nog maar naar zijn krant.
De man verveelt mij. Ik wend mij tot de jonge studente die op 64bis woont. Haar ramen staan open en ik hoor haar lachen. Het licht in haar kamer is echter uit. Ik vraag mij af wat er zo grappig is. Zit ze aan de telefoon of heeft ze visite? En waarom heeft zij haar licht niet aan?
Ik vind het niet leuk meer om naar buiten te kijken. De dikke man is niet meer teruggekomen. Het licht in zijn kamer is uit gebleven. De vrouw van 64 gaf de man een zoen in zijn nek en daarna op de mond, waarna zij hand in hand de huiskamer uitliepen. Ik hoor de studente niet meer lachen. Haar raam staat nog open, maar het blijft stil.
Ik realiseer mij nu dat buiten de huiskamer van 64 alle kamers donker zijn. Behalve de mijne. Ik voel me bekeken. Hoeveel mensen zitten achter die zwarte spiegels en zien het blonde meisje dat al een half uur door haar raam naar buiten staart? Achter elk donker raam kunnen ogen schuilen. Starend. Naar mij. Snel doe ik mijn luxaflex dicht.
Paté van feta met kruiden
- 5 gram verse munt
- 5 gram bieslook
- 5 gram dragon (mag ook een ander kruid)
- 50 gram pijnboompitten
- 100 gram slagroom
- 200 gram feta
- 1/2 tl. knoflookpoeder
- Verse grove peper
- wat plastic folie
Het gerecht heb je binnen een kwartier klaar, maar je moet de paté wel even laten opstijven (uurtje ongeveer). Het is voldoende voor een klein bakje vol.
- Bak de pijnboompitten in een koekenpan tot ze licht bruin gekleurd zijn.
- Hak de kruiden fijn.
- Mix de feta met de kruiden, met 30 gram van de pijnboompitten, peper naar smaak, de knoflook en de slagroom met een staafmixer tot een zachte stevige crème.
- Leg wat plasticfolie in een schaaltje of bakje, schep hier de crème in en dek af. Zet tenminste 1 uur in de koelkast.
- Haal de paté voorzichtig uit de folie en garneer met de resterende pijnboompitjes (en eventueel wat extra kruiden).
- Lekker met scrocchi (Italiaanse toastjes)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten