In een zorgflat in Groningen zorgden enkele bejaarde bewoners onlangs voor een enorme rel. Zij weigerden namelijk om de maaltijden te eten die door de cateraar van de serviceflat werden aangeboden. Uit protest hadden zij een eigen cateraar in de arm genomen met een verser en uitgebreider aanbod.
Stamppot of gehaktbal. Dat was, als ik het goed heb onthouden, de keuze die de bewoners van de flat aangeboden kregen op de dag dat dit Groningse nieuws nationaal nieuws werd. Stamppot of gehaktbal. Ikzelf zat op dat moment aan een stukje zalm met tahin en granaatappelpitjes. En vond zelfs dat wat zwaar op de maag op een dag dat de vogels van het dak vielen door een typische lenteachtige nee-hoor-de-aarde-warmt-echt-niet-op hittegolf.
Zelfs al was ik de grootste stamppot-fan, dan zou door deze hitte ook bij mij de lust van het eten zijn vergaan.
Het nieuws over Groningen deed me denken aan mijn oma die, zelfs al had zij aanzienlijk meer keuze bij de cateraar in haar zorgflat, op een gegeven moment snákte naar Indisch eten, naar knoflook, naar pepers, naar..... smaak. Alle weeïge sausjes op basis van bloem; Alle doorgekookte groentes; Alle zoutloze drooggebakken kipfiletjes: het kwam haar de neus uit.
Ik moest ook even denken aan een bijeenkomst die ik onlangs bijwoonde die eindigde in een pannenkoekenhuis. Pannenkoeken. Je kunt mij niet ongelukkiger maken dan met pannenkoeken als avondeten. Bak ze dun, noem ze crêpe, gooi er cointreau, ijs en geroosterde amandeltjes over, en serveer het na een hoofdmaaltijd en je hoort mij niet klagen. Maar als hoofdgerecht?!
Zelden heb ik met zulke lange tanden een avondmaal naar binnen gewerkt tot ik met goed fatsoen de rest van mijn bordje kon laten staan. Maar gelukkig was dit wel in de wetenschap dat ik bij thuiskomst nog wat Hollandse Nieuwe in de koelkast zou aantreffen en een pittig Frans kaasje op basis van lait-cru.
Ik wist dat míjn dag nog de goede kant op zou gaan. Maar je zou maar elke dag pannenkoeken krijgen. Of stamppot. Of gehaktbal. En een rechtszaak aan de broek krijgen als je thuis stiekem toch besluit om een harinkje te eten of een stukje zalm met tahin en granaatappelpitjes. Want zo ver dreigt het te komen, daar in Groningen. De eerste aanmaning met een boete van 500 euro "per dag in overtreding" is namelijk reeds gearriveerd.
Het moet niet gekker worden.
************************************
SAMBAL met gember en tomaat
Je wist het misschien niet, maar het is echt heel makkelijk om zelf sambal te maken. Afgelopen weekeind deed ik dat voor het eerst, en ik was heel blij verrast met het resultaat. Vrienden van mij vonden mijn versie wel iets te pittig. Ik had namelijk een paar hele pikante pepers gebruikt (de verse pepermix van Albert Heijn met enkele madame Jeanette pepers). Dat hoeft natuurlijk niet. Je kunt ook gewoon 12 Spaanse rode pepers gebruiken.
- 10-12 Spaanse rode pepers
- 200 gram cherry tomaten
- 7 tenen knoflook
- 1 blokje van ongeveer 1 cm trassi
- 3 el ketjap manis
- 2 el basterdsuiker
- 1 stuk gember van ca. 2 cm bij 2 cm
- 2-3 kimirinootjes (let op: rauw zijn deze giftig)
- 3 limoen blaadjes
- Olijfolie
Natuurlijk is het het beste om alles te vijzelen. Maar dat vind ik soms iets te veel gedoe.
- Maal de pepers met de staafmixer fijn met de (geschilde) gember, kimirinootjes, knoflook en wat olijfolie. Bak dit vervolgens zachtjes aan in de olijfolie tot het lekker gaat geuren.
- Maal de tomaten, met de suiker, ketjap en de trassi vervolgens fijn tot een slappe massa. Gooi dit bij de pepers.
- Voeg de limoenblaadjes toe, schep alles goed door en zet het vuur zacht.
- Laat de saus pruttelen totdat deze lekker dik is geworden. Voeg dan zout naar smaak toe.
- Je kunt de sambal in de vriezer bewaren of in een gesteriliseerde pot. Of gewoon gelijk gebruiken natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten