"Wil je nog een beetje thee?" Met trillende en kromgetrokken handen schenkt ze het hete water in mijn theekopje. "Zo. Neem je er ook een stukje appelgebak bij?"
Ze schuift een bordje naar me toe met daarop een stukje bladerdeeg waar een enorme worst uitsteekt.
Hier moest ik aan denken. Het was één van de vele herinneringen die bij me opkwamen toen ik afgelopen woensdag het bericht kreeg dat mijn oma was overleden.
Want wát moesten we lachen, mijn oma en ik, toen ik aarzelend "Appelgebakje?" zei en we er achter kwamen dat zij een frikadelbroodje in haar boodschappenmandje had gestopt en aan mij serveerde. De tranen liepen over onze wangen.
Mijn oma hield van lekker eten. En ik kan je vertellen: een frikadelbroodje hoorde daar niet bij.
Het verdrietige was wel dat het eten in het huis waar ze woonde, hier vaak ook niet bij hoorde. "Ik klaag niet hoor", zei ze dan. "Maar een beetje knoflook, peper of spannende kruiden zouden ze hier in huis best eens mogen gebruiken."
Ze ging er zelfs mede voor in het bestuur van het huis, maar dat zette -ondanks de goede intenties van de medewerkers- geen zoden aan de dijk. En dus verraste ik haar eens met een paar van mijn recepten: kip uit Liguria, mijn melanzane Parmigiana, en de Indiase Saag Kip. Met tassen vol tupperware en geurend naar knoflook reisde ik met de trein naar haar huis in Den Haag. Ze vond het geweldig!
Ik herhaalde dit in de loop der jaren nog een paar keer. En nu wilde ik natuurlijk dat ik het veel vaker voor haar had gedaan.
Mijn oma hield dus erg van lekker eten. Maar de belangrijkste maaltijd voor haar en ons was toch wel de borrel. Geen maaltijd werd gestart zonder eerst gezellig te borrelen (ik schreef hier al vaker over) met fijne kleine hapjes en een goed glas wijn.
Zelfs op haar sterfbed speelde de borrel een grote rol. "Oh, X en Y komen zo. Zet jij de borrel vast klaar?" Ze bleef tot het laatst de gastvrouw die iedereen wilde verzorgen, zelfs al was het pas tien uur 's ochtends.
Afgelopen zaterdag was haar crematie. Een familiebijeenkomst die ze van te voren tot in de puntjes had uitgedacht. Geen witte broodjes met kaas dus na de dienst. Maar bubbels, om op haar leven te toosten. En een uitgebreide lunch waar zij zelf ook van genoten zou hebben: gazpacho, ossenhaas of kabeljauw, crème brûlée, brownies & boterkoek.
Het broodje frikadel ontbrak.
Ze was gezellig, zorgzaam, lief en bijzonder, mijn oma. En ze had een enorm gevoel voor humor. Mocht het haar gegeven zijn, dan hoop ik dat ze arm in arm met mijn opa vanaf een mooi wolkje naar ons heeft gekeken zaterdag: met naast haar een uitgebreide borreltafel en in haar hand een goed glas wijn.
****************
Mijn oma maakte vroeger vaak avocado's gevuld met garnalen. Hierbij volgt een variatie op dat recept, omdat ik tegenwoordig helaas geen garnalen meer kan eten.
Avocado's gevuld met tonijn (4 personen, voorgerecht)
Wat heb je nodig?
- 2 rijpe avocado's
- 200 gram tonijn uit blik (op waterbasis)
- 1 el. gehakte zongedroogde tomaat
- 2 el. crème fraîche
- 1 el. citroensap
- 1 el. fijngehakte kappertjes
- fijngehakt knoflookteentje
- 1 el. fijngehakte rode ui
- snuf zoete gerookte paprika (zie foto) naar smaak
- ca. 12 fijngehakte zwarte olijfjes
Hoe maak je het klaar?
- Snijd de avocado's doormidden. Haal de pit er uit.
- Meng in een schaaltje alle andere ingrediënten door elkaar. Houd voor de garnering wat olijfjes en kappertjes achter de hand.
- Proef of je het lekker vindt. Voeg eventueel wat zout toe. Het mengsel moet niet te romig zijn: dat doet de avocado straks al.
- Plaats een bol van de tonijnsalade in het gat van de avocado. Garneer met wat olijfjes, kappertjes en nog wat paprikapoeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten