Twee weken geleden schreef ik op mijn blog een fictief verhaal over een eerstejaars student die haar eerste week als student vanwege budgettaire overwegingen en vanuit culinair perspectief behoorlijk eenzijdig had ingevuld. Het verhaal eindigde met een climax (tenminste, het was de bedoeling dat je dit zo ervoer): "wordt vervolgd".
Nu moet ik twee dingen bekennen:
- Het verhaal was niet echt fictief (tjonge, dat moet een verrassing zijn). Er zat namelijk een semi-autobiografisch element in (nou je meent het!?). Toen ik voor het eerst ging studeren dacht ik namelijk inderdaad dat ik de rest van mijn studentenleven gedroogde tortellini met rode saus (of een variant daarop) moest eten. In tegenstelling tot het meisje in het verhaal besloot ik echter al na 2 dagen dat ik nog liever een extra bijbaan zou nemen dan dit nog langer vol te houden.
- Het verhaal eindigde met "wordt gevolgd" om een heel andere reden dan je waarschijnlijk (hopelijk) dacht. De echte reden? Ik had werkelijk geen idee hoe ik een einde aan het verhaal moest breien! Om twaalf uur 's avonds, twaalf uur voor de publicatiedatum, vond ik deze oplossing wel gepast.
Hoe dan ook: jullie hebben nog wel recht op een vervolg, al zal deze niet meer in de vorm van een fictief verhaal aan jullie verschijnen (dat is toch lastiger dan ik dacht), maar gewoon in de vorm zoals jullie meestal van mij gewend zijn. Zoals je het nu leest, dus.
Het verhaal van vandaag gaat dus over budgetvriendelijk koken. Nu klinkt dat altijd wat treurig en krijg ik hier meestal visioenen bij van drooggekookte aardappels met jus, maar gelukkig kennen ook de Italianen hier een variant op. Het heet La Cucina Povera, en smaakt (meestal) geweldig lekker!
La Cucina Povera betekent natuurlijk letterlijk " De Arme Keuken", maar feitelijk komt het neer op Slow Food: je eet de producten van het seizoen, liefst uit de regio, maakt het allemaal niet te gecompliceerd qua ingrediënten, en beperkt je vlees en vis gebruik. Op deze manier eet je puur en beperk je je kosten.
Polenta is een typisch product dat tot La Cucina Povera hoort. Het wordt van mais gemaakt, groeit op het Italiaanse platteland en is een ingrediënt dat enorm goed vult. Je hebt niet veel nodig om de dag mee door te komen.
De meeste Nederlanders vinden polenta helemaal niets, maar het ligt er helemaal aan hoe je het klaarmaakt. Nu in de herfst (die er een stuk eerder is dan mij lief is) betekent dit dat je er lekker veel paddenstoelen op kunt gooien. In Italië koop ik dan meestal verse cantharellen of eekhoorntjesbrood, in Nederland kijk ik wat ik op de markt of in de natuurwinkel kan krijgen. En dan maak ik zo'n lekker hapje zoals ik je vorige week al liet zien. En waar je vandaag het recept van krijgt:
Polenta-rondjes met paddenstoelen
Wat heb je nodig voor circa 10 kleine rondjes (borrelhap) of 4-5 grote (bijgerecht)?
- 100 gram snelkook polenta
- halve liter bouillon
- 300 gram gemengde paddenstoelen (grove stukken)
- 40 gram geraspte Parmezaanse kaas
- 1 gesnipperde ui
- wat chilipepertjes (of Spaanse peper)
- wat fijngehakte peterselie (3-4 el.)
- 6 fijngehakte blaadjes salie
- beetje boter of olijfolie
De Italianen hebben natuurlijk de kruiden in hun tuin staan: hetzij in potten, hetzij in de volle grond. Met name salie groeit als een dolle. Dat scheelt natuurlijk ook in de kosten.
Hoe maak je het klaar?
- Kook de polenta gaar volgens de gebruiksaanwijzing. Dit varieert van 5-15 minuten.
- Meng de hete polenta met de kaas en de salie. Giet het uit op een plank of groot bord, veeg de polenta uit tot een plak van circa 1 cm dikte, en laat afkoelen.
- Bak in de tussentijd de ui met de paddenstoelen, wat zout en de chilipepertjes (naar smaak) in wat olijfolie stevig, maar gaar. Bestrooi met de peterselie.
- Duw met een glas rondjes uit de afgekoelde polenta. Bak deze rondjes in een klein beetje olie of boter, lichtbruin.
- Serveer de polentarondjes met de warme paddenstoelen. Schaaf hier eventueel nog wat Parmezaanse kaas over heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten