Ik ben niet moedig. Stoofvlees met bruin bier en peperkoek.

Kreeg het helaas niet smaakvoller op de foto.

Afgelopen zondag schreef ik mijn verhaal voor vandaag al. Zojuist heb ik het hele verhaal weggegooid. 

Mijn verhaal refereerde aan vorige week. De week dat ik schreef dat ik verbaasd was. Verbaasd over enkele futiliteiten die mij waren opgevallen als hondenbezitter in Utrecht. In mijn verhaal voor vandaag schreef ik dat ik dit keer niet verbaasd was maar verbijsterd. Verbijsterd over alles dat op de nacht van vrijdag op zaterdag had plaatsgevonden in Parijs. Ik schreef dat ik verbijsterd was over gevoelloosheid van de schutters. Ik schreef over de onbezorgdheid die was weggenomen onder burgers in Europa. Ik schreef over de vluchtelingen in Nederland die juist gevlucht waren voor dit geweld en er nu weer volop mee geconfronteerd worden. Is Europa wel die veilige haven waar ze naar op zoek waren? 

Ik schreef ook dat ik trots was. Trots op de Fransen die twee dagen later massaal de straat op gingen om te laten zien dat ze zich niet laten intimideren. Op de vele Facebook-profielen die veranderden in Franse vlaggen. En op de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan, die lopend door Amsterdam de indrukwekkende woorden sprak: "Dat we bang worden van zulke willekeurige aanslagen is begrijpelijk. Maar moed is niet de afwezigheid van angst, moed is het vermogen om die angst te overwinnen."

En ik eindigde mijn verhaal met de woorden "Laten we moedig zijn".

Maar inmiddels zijn we een week verder. En in die tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik op zich best bereid ben om moedig te zijn. Maar dan graag thuis op de bank.
Want verder ben ik nog niet zo moedig. Ik ben zelfs alles behalve moedig. Ik ben bang.

Ik ben bang om naar Utrecht Centraal te moeten en de hele stationshal door te moeten lopen op weg naar mijn trein. Ik ben bang voor het concert in Amsterdam dat ik volgende week heb en waar ik me eigenlijk op zou willen verheugen. En ik ben bang dat mijn familie straks per ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plek is. 

En weet je waar ik ook aan merk dat ik bang ben? Ik merk het aan het feit dat ik ineens behoefte heb aan stamppot. Aan gekookte aardappelen met jus. Aan slavinken met snijbonen. Aan erwtensoep. Aan stoofvlees. Aan Hollandse pot. Iets dat mij alleen maar overkomt als de wereld onder mij trilt op haar grondvesten. Net als die keer dat de hijskraan op mijn kantoor viel en ik voor het eerst van mijn leven stamppot maakte. 

Dat gevoel duurde toen 1 dag. Nu heb ik het al de hele week. En het lijkt alleen maar erger te worden. 

Ik vrees dat Eberhard van der Laan nog even op mij moet wachten. 


Stoofvlees met bruin bier en peperkoek

Wat heb je nodig voor 2-3 personen?

• 75 gram spekjes
• 2 laurier
• 2 kruidnagel
• 1 el mosterd
• 1 flesjes herfstbok (bier)
• 1 el. perenstroop
• 1 bouillonblokjes
• 60 cl water
• Twee rode ui
• Drie knoflook
• 100 gram kruidkoek
• 600 gram riblappen
• wat bloem

Zelfgemaakte perenstroop 

Hoe maak je het klaar?

1. Zorg dat de riblappen op kamertemperatuur zijn. Haal ze door de bloem en bak ze kort aan in wat olijfolie of boter. 

   

   
   

2. Snipper de ui en snijd de knoflook fijn, en bak deze met de spekjes even mee met het vlees. 
3. Voeg dan het bier toe. Als het bier koud is, moet je het langs de zijkant van de pan in de pan gieten. Hiermee voorkom je dat het vlees taai wordt.
4. Voeg de bouillon, het water, de mosterd, de laurier, de kruidnagel, de stroop en de kruidkoek toe. 

   

   
   

5. Laat de pan op zacht vuur borrelen. Reken op zeker twee uur. De saus wordt langzaam dikker. Voeg eventueel wat extra warm water toe.
6. Als het vlees gaar is, kun je het in stukken snijden en teruggooien in de saus.
7. Serveer met ovenfrietjes, en een frisse salade met komkommer bijvoorbeeld.