Het schijnt nogal moeilijk te zijn:
een schaaldierenallergie. Niet voor mij hoor! Voor mij is het inmiddels heel
duidelijk dat wanneer ik krab, kreeft, garnaal, surimi (met krabextract) of
iets vergelijkbaars eet, ik
- blaren in mijn mond krijg;
- het gevoel heb dat ik naalden eet; en
- vervolgens heel ziek word.
Ik prijs mij bijzonder gelukkig dat
ik niet –zoals mensen met een pinda-allergie bijvoorbeeld- dood neerval als ik
per ongeluk een garnaal eet. Anders was dit blog er nooit geweest. Je moest namelijk
eens weten hoe vaak het fout gaat. En juist in restaurants.
Wat dacht je van die keer dat ik
ging eten in een sushi-restaurant en vroeg om het verrassingsmenu, maar dan wel
zonder schaaldieren?
“Wat bedoelt u
met schaaldieren?”
“Wat bedoel ik
met schaaldieren? Eh, nou gewoon: krab, kreeft, garnaal, surimi, en alles dat
hier op lijkt”
Een
hele vage blik volgt
“Ik ben
allergisch voor schaaldieren. Ik word ziek als ik ze eet.”
“Oh. Dat is
vervelend. Wat zei u ook al weer dat u niet kon eten?”
(Grrrrrrr)
“Krab, kreeft,
garnaal, surimi en alles dat hier op lijkt. Misschien kunt u het opschrijven
zodat de kok het ook kan
lezen?”
“O ja, dat is
een goed idee”
10
minuten later…
“Alstublieft,
een Spider Uramaki”
“Ziet er lekker
uit. Wat zit er in?”
“Krab.”
Het erge is dat het niet alleen in
goedkopere tenten gebeurt. Ook was ik ooit in een sterrenrestaurant waar ze me
heel zorgvuldig alle 10 onderdelen op mijn bord uitlegden (“een mousse van blablabla
met een krokantje van zusenzo...”) en vervolgens onderdeel nummer 11 zonder
commentaar over het hele bord goten.
“Meneer, wat is
dat laatste dat u over mijn (hele!!!!)
bord giet?”
“Nou mevrouw,
dat is een heerlijke bisque van kreeft….”
“…”
Je begrijpt. De
verrassingsmenuutjes en visgerechtjes laat ik regelmatig aan mij voorbij gaan
in restaurants, alhoewel dit geen garantie is voor het voorkomen van problemen.
Zo kreeg ik ooit blaren in mijn mond van een vegetarische kaasfondue, omdat de
groenten gegrild bleken te zijn op dezelfde plaat als waar de gamba’s op werden
gegrild.
Nogmaals: ik ben blij dat ik niet
dood neerval als ik een garnaal eet.
Vandaag krijgen jullie van mij een
recept met coquilles. “Coquilles? Kun je die dan wel eten?” hoor ik jullie al
vragen. Ja. Die kan ik wel eten. Dat zijn namelijk, net als scheermesjes,
oesters en mosselen, SCHELPdieren en
geen schaaldieren. Alhoewel ik hier toch altijd een beetje voorzichtig mee doe,
omdat veel mensen een allergie voor beiden hebben (en ik het lot niet wil
tarten).
Hoe dan ook... hierbij dus het recept voor:
Coquilles
op bloemkoolpuree (voorgerecht)
Wat heb je nodig voor 5 personen?
·
60 ml crème fraîche
·
450 gram bloemkool
·
½ visbouillonblokje opgelost in 300 ml water
·
100 gram zeekraal
·
5 coquilles
·
5 plakjes pancetta
·
1 tl. mierikswortel (potje)
·
1 teen knoflook
De bereiding
(1)
Kook de bloemkool in kleine roosjes met de
knoflook in de visbouillon gaar.
(2)
Zet intussen een klein pannetje met wat water op
en breng dit aan de kook.
(3)
Grill intussen de pancetta in een grillpan
totdat je krokante reepjes hebt. Haal de pancetta uit de pan en laat uitlekken
op wat keukenpapier. Houd de pan warm.
(4)
Giet de bloemkool af en houd een klein beetje
kookvocht achter de hand.
(5)
Pureer de bloemkool (met de knoflook) en crème fraîche
tot een gladde zachte puree. Voeg eventueel wat kookvocht toe.
 |
| pureren is een kunst |
(6)
Breng de puree op smaak met de mierikswortel, en
wat zout en peper.
(7)
Grill de coquilles in de grillpan totdat beide
kanten zwarte streepjes hebben. De coquille moet nog een beetje rauw van binnen
zijn.
(8)
Gooi in de tussentijd de zeekraal een halve
minuut in het kokende water. Giet af.
Het serveren
(1)
Leg op elk bordje een mooi schepje
bloemkoolpuree
(2)
Schik hier wat van de (uitgelekte) zeekraal op
(3)
Leg op elk bordje een coquille en garneer met de
pancetta
(4)
Schenk nog wat druppels goede olijfolie over het
bordje en bestrooi eventueel met wat zoutsnippers (Maldon) en vers gemalen
peper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten