De derde helft. En maïssoep zonder jalapeños

Iedereen die zich een beetje verdiept in hockey weet dat:

A. Er niet gedoucht wordt na de wedstrijd; en
B. De derde helft minstens zo belangrijk is als de eerste en tweede helft.

Nu kun je me hierbij misschien wat clichés verwijten, maar bij al mijn hockeyteams en de teams om mij heen werkte het echt (bijna altijd) zo. Dus ik ken het niet anders (ja, waarschijnlijk gaat het niet op als je tophockey beoefent, maar hoeveel mensen beoefenen dat nou?).

Dat douchen op de club heb ik inderdaad nooit gedaan. En ook met mijn laatste team waren we behoorlijk bedreven in het spelen van de derde helft. Dit leidde ertoe dat we (ik) precies wisten (wist) bij welke club we moesten zijn voor de beste hapjes na de wedstrijd. Hockeyden we thuis? Dan was een ochtendwedstrijd wellicht toch het beste. Qua bittergarnituur deed mijn club het namelijk het billigste van allemaal: stoffige zo goed als vleesloze balletjes die standaard te kort gefrituurd werden... Ik sloeg ze met liefde over.

Speelden we daarentegen uit in Zeist, dan konden we rekenen op knapperige kipkluifjes, gefrituurde garnaaltjes en goed gevulde kaasstengels. Echt geluk hadden we echter als we bij een club belandden met gevulde jalapenos. Maar hiervoor moesten we wel afreizen naar 't Gooi, en die clubs aldaar zaten helaas niet altijd in onze poule.

Omdat ik nu een tijdje gestopt ben met hockey (na drie ziekenhuisbezoeken was de lol er een beetje af, en nee die ziekenhuisbezoeken lagen echt niet aan die overdadige derde helft), en ik al een tijdje geen hockeyclub van binnen heb gezien, besloot ik eens thuis die gevulde jalapenos na te maken. Maar dan niet gefrituurd. Uit de oven.

Ik vond de pepers in verschillende kleurtjes bij mijn blauwe supermarkt, sneed ze bijna volledig open, verwijderde de zaadlijsten, vulde ze met een mengsel van sjalot, cheddar en crème fraîche, en omwikkelde ze met ontbijtspek. Vervolgens gooide ik ze voor zo'n twintig minuten in de oven totdat het spek lekker krokant was en de kaas gesmolten. In de tussentijd merkte ik wel dat mijn keel wat begon te prikken, maar we hadden toevallig ook ontstopper in de wastafel gestopt, dus wij dachten dat het daardoor kwam.

Het zag er heerlijk uit! Bijna beter dan in 't Gooi.

Ik pakte mijn gevulde pepertje en stak deze in zijn geheel in mijn mond. Mijn disgenoot volgde mijn voorbeeld. En toen begon het!

Mijn lippen begonnen te tintelen, mijn tong begon te branden, mijn keel begon te fikken. Tranen schoten in mijn ogen, zweet liep langs mijn ruggengraat, mijn ademhaling werd oppervlakkig, en mijn tafelgenoot verdween achter een diepe grijze waas. Ergens in de verte hoorde ik mijn tafelgenoot ook ineens naar adem snakken, terwijl ik een sprintje trok naar de koelkast. "Snel! Iets om mee te blussen!!"

Dit verhaal behoeft geen verdere toelichting: Deze derde helft verliep wat anders dan ik gewend was. In plaats van lekker relaxen na een potje hockey, zweette ik meer dan ik ooit in een wedstrijd had gedaan. En die sprint naar de koelkast? Die had mij op het veld zeker niet misstaan.

Hoe dan ook: het recept voor gevulde jalapeños krijgen jullie dus niet van mij vandaag. Ik denk dat ik daarvoor dan toch misschien maar een keertje naar 't Gooi moet rijden.

Maissoep zonder jalapenos

Wat heb je nodig?

• 6 maiskolven
• 2 tl chipotle (specerij)
• 1 Spaanse rode peper in ringetjes
• 4 tenen knoflook, fijngesneden
• 1 witte ui, gesnipperd
• 1 liter (kippen)bouillon (en misschien iets meer)
• 1 limoen
• 2 tortilla's
• 2 el verse fijngehakte koriander
• 50 gram feta

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 180 graden.
2. Snijd met een scherp mes de mais van de kolven. Bewaar alles.

   

   
   

3. Bak de ui met de knoflook en chipotle kort aan in wat olijfolie.Voeg de losse maiskorrels en de maiskolven toe en bak deze aan totdat ze licht kleuren. 

   

   
   

4. Voeg de bouillon toe en laat alles circa 20 minuten koken of in ieder geval tot de mais gaar is. Voeg eventueel tussentijds wat extra bouillon toe als de mais droog kookt. Het moet echter niet te waterig worden. Het wordt een redelijk dikke soep.
5. Snijd intussen de tortilla's in dikke repen (van circa 2 cm) en smeer ze in met wat olijfolie en zout. Bak ze in de oven tot ze goudbruin en knapperig zijn (circa 5-10 minuten).
6. Check de soep. Is de mais gaar? Schep dan een soeplepel vol mais, ui, en pepers uit de pan en zet apart. 
7. Haal de kolven uit de soep en gooi deze weg (tenzij er nog wat mais aanzit, dan eet je dit natuurlijk op).
8. Zet een staafmixer in de soep en maal alle ingrediënten zo fijn mogelijk. Haal daarna de soep door een zeef om alle velletjes van de mais te verwijderen. Met je soeplepel kun je zo veel mogelijk soep door de zeef drukken. 

   

   
   

9. Pers een halve limoen uit in de soep, meng goed, en proef of de soep op smaak is. Voeg eventueel wat extra zout, limoensap of chipotle toe.
10. Serveer de soep met partjes limoen, wat fijn gebrokkelde feta, de reepjes tortilla en de fijngesneden koriander.