Al zingt Jan Smit nog zo hard. Marsala-kip met funghi porcini

Dit is weer zo'n gerecht dat niet lekker fotografeert... 

Veel mensen begrijpen niet dat ik het fijn vind om regelmatig naar dezelfde plek in Italië op vakantie te gaan. Maar ik vind het heerlijk. Het is geweldig om door een klein dorpje in de bergen te lopen en enthousiast begroet te worden door de pizzaboer, de slager, de supermarkteigenaar en de visboer.

Dat overkomt mij in Utrecht toch echt nooit. Zelfs de opticien weet na tien jaar nog niet dat ik echt elke drie maanden dezelfde flesjes lenzenvloeistof in zijn winkel koop. Elke keer hebben we exact hetzelfde gesprek: “Nee meneer, niet dat flesje. Ik wil dat kleine flesje. Ja die, in het doosje. Ja, ik weet dat dat eigenlijk een proefmonster is. Maar ik stop hem altijd in mijn tas. Dan heb ik altijd een klein flesje bij me. Ja, inderdaad. Dat is erg handig”.  

Nee, veel vertrouwen in die opticien heb ik niet. En al helemaal niet in zijn ogen. Ik zal hier dan ook nooit mijn lenzen aanschaffen. Hoe hard Jan Smit ook zingt.

In ons dorp in Italië daarentegen… daar ligt mijn favoriete pizza bij wijze van spreken al in de oven te bakken als onze auto in de verte gespot is. En in aanloop op onze komst, komen er al appjes binnen met foto’s van zonnige terrassen (in de zomer) of besneeuwde bergen (niet in de zomer). Toen ik jarig was en mijn verjaardag in Italië vierde met vele vrienden, wist zelfs de man van het benzinestation dit. Al kan dat ook komen, omdat mijn moeder een groot spandoek boven de weg had gehangen met mijn kop er op.

Voor mij voelt naar Italië gaan als thuiskomen. Als het bezoeken van oude vrienden die het beste met je voor hebben. Die willen dat je het naar je zin hebt. Die willen dat je kennis maakt met wat zij lekker en leuk vinden. Die, tezamen met de prachtige natuur, de rust, de conversaties, het heerlijke eten en de fijne wijnen, ervoor zorgen dat ik keer op keer tot in mijn tenen geniet. En die er voor zorgen dat ik bij aankomst alweer vrees voor de dag van vertrek. 

Nee dus. Ik vind het niet erg om vaak naar dezelfde plek in Italië te gaan. Ik vind het eigenlijk zelfs een enorme luxe. 

**************

Kip met Marsala en funghi porcini (2-3 personen)

Houd er rekening mee dat de funghi eerst 30 minuten moet weken. Daarna duurt het nog ongeveer 30 minuten voor je de kip kunt serveren.

•         350 gram kipfilet (dunne platte plakjes)
•         Wat bloem
•         3 dl Marsala
•         50 gram funghi porcini (gedroogd eekhoorntjesbrood)
•         1 handvol verse peterselie (fijngehakt)
•         3 teentjes knoflook (fijngehakt)

1. Leg de funghi porcini eerst circa 30 minuten in een bak met lauwwarm water. Knijp de funghi daarna heel goed uit. Bewaar het vocht. 

   

   
   

2. Haal de kipfilet door de bloem, en bak de filetjes kort aan in wat olijfolie totdat ze ietwat bruin zijn, maar nog niet gaar. Haal de kip uit de pan.

   

   
   

3. Bak de knoflook met de funghi in de koekenpan kort aan totdat alles goed heet is. Voeg dan de Marsala toe en ongeveer 1 dl. van het paddenstoelenvocht (let op dat je niet per ongeluk zand en takjes in de pan schenkt die mogelijk onderin het vocht zitten. Soms zitten deze in de funghi).
4. Laat de paddenstoelen ongeveer 20 minuutjes zachtjes pruttelen. Als het te droog wordt, kun je weer wat van het paddenstoelenvocht toevoegen. 

   

   
   

5. Voeg na 20 minuten de kip toe. Door de bloem gaat de saus nu waarschijnlijk iets binden. Dat is de bedoeling. Gooi  ¾ van de peterselie bij de saus. Roer alles goed door en breng op smaak met zout en peper. 

   

   
   

6. Serveer de kip met de saus na ongeveer 5 minuten, of in ieder geval als de saus mooi vol is geworden. Strooi wat extra peterselie over de kip op het bord.