Eikels eten ananassen. Tonijnsalade met borlottibonen

Een hele kleurrijke salade!

Ik las wel eens vaker een column van Sylvia Witteman, maar toen ik haar verhaal over haar Duitse taalprobleem las, werd ik fan. Mijn hemel, wat heb ik in een deuk gelegen. En het mooie was: mijn moeder belde die avond op om te vertellen dat zij zo ontzettend had gelachen om een column van Sylvia Witteman en dat ik die toch echt eens moest lezen.

Het was ook zo vreselijk herkenbaar. Zo ken ik het verhaal van een familielid dat een Duitse vriend ooit vertelde dat haar auto vol "Enten" zat. Ze bedoelde mieren, maar zei per ongeluk toch echt iets heel anders, waardoor de vriend vol verbazing naar haar auto keek. Hetzelfde familielid zei ook ooit een keer in Frankrijk: "Non, merci. C'est un oeuf"  [enough] toen de ober haar wijn wilde bijschenken. En zo had ik het zelf ooit over "acorns eat pineapples" toen ik de volslagen oninteressante mededeling wilde doen dat eekhoorntjes van dennenappels houden. Mijn opmerking trok in ieder geval wel ineens ieders aandacht.

Hoe dan ook, na het lezen van de bewuste column van Sylvia Witteman, kocht ik al snel een aantal van haar kookboeken waarin ze recepten begeleidt met haar komische columns. Tjonge, ik heb zelden zo gelachen bij een recept. Haar kookboeken lagen naast mijn bed en elke avond moest ik mijzelf voornemen om maar een paar recepten per keer te lezen. Anders was (1) het kookboek zo uit, en (2) riskeerde ik een ernstig slaaptekort.

Tegenwoordig volg ik Sylvia Witteman op Twitter. Alhoewel ik nog steeds moet lachen om haar columns en opmerkingen (alhoewel het soms wel wat grof is), valt me op dat ze steeds vaker over haar katten en specifiek haar jongste aanwinst (een stoere kitten) schrijft en steeds minder over het koken. Daar moest ik aan denken toen ik een beetje een writers'  block had deze week en alleen maar verhalen kon verzinnen die met mijn hond te maken hebben: 

• mijn hond die zo de sloot inloopt omdat ze denkt dat het gras is;
• mijn hond die met wapperende oortjes in haar fietsmand zit;
• mijn hond die tijdens een logeerpartijtje uit haar mandje ontsnapt en in de neus van mijn slapende neefje bijt;
• mijn hond die ligt te slapen op de behandeltafel van de dierenarts (in afwachting van een prik)...

Ik heb dus gewoon een hond die stiekem haar botje begraaft. Briljant hè? 

Nu wil ik zeker niet zeggen dat ik ook maar enigszins in de buurt van Sylvia Witteman kom met mijn wekelijkse verhaaltjes, maar het verband tussen het schrijven van een verhaal met een recept en de overmatige aandacht voor een huisdier, legde ik wel deze week. Ze houdt me namelijk nogal bezig: mijn hond. Het liefst schrijf ik alleen maar over haar en haar avonturen! En als je daarbij ook nog bedenkt dat ik afgelopen dinsdag voor het eerst van mijn volwassen leven heb gedineerd met een gebakken ei (!) omdat ik het door mijn hond te druk had om boodschappen te doen (laat staan te koken), dan moeten we ons met zijn allen misschien een beetje zorgen gaan maken. 

Gaat dat nog goed komen met mij en het koken? Ga ik nog de juiste inspiratie vinden? Ga ik nu alleen nog maar over honden schrijven? 

We gaan het zien.

 ***********

Tonijnsalade met borlottibonen (lunchgerecht 2 personen)

Eigenlijk had ik voor vandaag een recept bedacht met gevulde avocado ("advocado" volgens de caissière van Albert Heijn), maar de eetrijpe avocado liet het afweten: daar kan ik iemands hersens mee inslaan. Gelukkig toverde ik dit recept uit de hoge hoed (i.e. voorraadkast). Het is een van de lievelingsrecepten van mijn moeder. Officieel heeft het maar drie hoofdingrediënten (bonen, tonijn en ui), maar ik vind mijn recept net wat spannender.

Wat heb je nodig?

• 1 blik tonijn
• 2 blikken borlottibonen (400 gram per stuk, tegenwoordig in de Nederlandse supermarkt)
• 1 grote rode ui
• 1 knoflookteen
• Wittewijnazijn of (appel)ciderazijn
• 2-3 eetlepels taggiasca olijven (gewoon in de supermarkt, klein en zwart)
• Handvol verse bladsla (ik had nog een zakje snijbiet, veldsla is ook lekker)
• goede olijfolie
• wat gemalen chilipeper en zout

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de ui in dunne ringen en snijd de knoflook fijn. Leg dit in een schaaltje met een flinke scheut azijn. Laat dit circa 15 minuten zo staan. De uien en knoflook worden zo veel milder (minder scherp) en zijn echt prima rauw te eten. 

   

   
   

2. Giet de bonen en de tonijn af en meng deze in een schaal met de ui en knoflook. Gooi de azijn weg.

   

   
   

3. Leg de snijbiet rondom de bonen.
4. Bestrooi met olijven, chilipeper,en zout. En giet er een flinke scheut olijfolie overheen. 
5. Serveer! Super simpel, maar super lekker.