Deze gaan we vullen |
Erik van Muiswinkel verkoopt kaas op de markt in Noord-Italië. Dat weet de echte Erik van Muiswinkel misschien niet, maar elke keer als ik op ons vakantieadres naar de markt ga, zie ik hem (of in ieder geval zijn dubbelganger) toch echt staan tussen de kilo's Parmezaanse kaas, Bagoss, Taleggio en Gorgonzola.
Erik van Muiswinkel weet dat hij aan mij een goede klant heeft. Regelmatig sla ik hier namelijk de nodige kilo's Parmezaanse kaas in voor mijn Italiaans georiënteerde huishouden in Nederland. En voor de mensen die op mijn Italiaans georiënteerde huishouden letten wanneer ik mij weer eens een keertje in Italië bevind.
Ondanks de kilo's kaas die ik jaarlijks afneem bij Erik, is het een klus om mijn bestellingen aan hem door te geven. Ik zie zijn blik van herkenning over de toonbank gaan als hij mij in het vizier krijgt, maar zie tegelijkertijd de rijen Italiaanse dametjes om zijn marktkraam staan die hem voorzien van zijn dagelijkse en wekelijkse inkomsten. En probeer dan maar eens tussen al die dametjes door je bestelling door te geven!
Nu is het niet zo dat deze dametjes mij over het hoofd kunnen zien, wachtende in de rij voor de kaas (de lengte van de gemiddelde Italiaanse was ik al ontgroeid voor mijn tiende levensjaar), maar toch zijn die dames mij de baas. Hoe hard ik ook "SI. IO!" gil, wanneer Erik met zijn blik op mij gericht "A chi tocca?" vraagt: die Italiaanse dames weten keer op keer op slinkse edoch elegante wijze mijn plekje in de rij in te pikken. Waarna Erik met een verontschuldigende blik naar mij, en een vriendelijke glimlach naar de dame in kwestie, zijn mes in de door haar gewenste kaas zet. Want hij weet inmiddels ook wel dat die Olandese zo overrompeld is dat ze voorlopig nog niet vertrekt.
Erik verkoopt ook worst. |
Het is een spel dat gespeeld wordt op de markt in Italië, en waarvan je de regels moet kennen of moet accepteren. Een spel dat niet alleen bij de kaasboer gespeeld wordt, maar ook bij de groenteman en de visboer, en de slager, en.... waar dan ook. Het is een spel waar je, als je de regels niet goed kent, uren zoet mee kunt zijn, zeker als je -zoals ik- de joker in het spel bent.
Maar goed, uiteindelijk heeft ook de joker een keertje geluk, en is er -meestal een Italiaanse heer- die in de gaten krijgt dat die signora straniera wel al erg lang op haar stukje kaas (of worst of melanzane) staat te wachten. En dan ben jij, een tikkie gefrustreerd, eindelijk ook een keertje de 'chi' in de 'a chi tocca'.
Melanzane (aubergines) |
Gevulde courgettebloemen (3-4 pers, bijgerecht of hapje)
Het is wel heavy stuff |
Op de markt in Italië vind je de lekkerste dingen: zoals deze bloemen van de courgette. Soms kom je ze in Nederland ook tegen. Sla ze dan gelijk in! En maak ze binnen 1-2 dagen klaar (anders verleppen ze).
Wat heb je nodig?
- een stuk of 9-10 courgettebloemen liefst met een kleine courgette er aan vast
- 200 gram bloem
- 2 eieren
- 200 ml stevig bier (ik had bruin bier)
- 1 halve tl. zout
- 1 halve tl. peperoncino
- 1 mozzarella, in kleine stukjes gesneden (circa 9 stukjes)
- 3-4 ansjovisjes, elk in circa 3 stukjes gesneden
- extra zoutvlokjes (maldon)
- Halve fles arachideolie (pindaolie). Zonnebloem mag ook, maar vind ik zelf vies.
Hoe maak je het klaar?
- Maak het beslag door het bier te mengen met de eieren, de bloem, het zout en de peperoncino. Je krijgt als het goed is een beslag dat qua dikte vergelijkbaar is met pannenkoekenbeslag. Zorg dat alle klontjes van de bloem weg zijn.
- Check alle courgettebloemen op beestjes en haal de stampers uit de bloemetjes.
- Vul de bloemen met een stukje mozzarella en een stukje ansjovis. Draai de blaadjes van de bloemen dicht.
- Leg de bloemen met de courgettes in het beslag. Zorg dat alles goed bedekt wordt.
- Verhit de olie in een diepe pan. Bak hierin de bloemen totdat het deeg goudbruin wordt.
- Haal de bloemen uit de pan, dep droog met wat keukenpapier, en bestrooi met zoutsnippers.
- Serveer warm, maar pas op als je in het bloemetje bijt. Er kan wat heet sap uitstromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten