Ze was veertig toen ze een knobbeltje ontdekte. Tientallen chemo's volgden, zelfs nog toen ze te horen kreeg dat het allemaal voor niets was geweest. Onlangs hebben we haar herdacht tijdens een mooie maar emotionele dienst.
Toen ze haar diagnose kreeg, stond ze net op het punt om onze afdeling te verlaten. Haar afscheid als onze collega stelden we daarom uit. Dit kwam nadat de eerste chemo's er op zaten en we dachten dat de slag gewonnen was. Het werd een feestelijk etentje. Geen écht afscheid.
Maar de ziekte kwam terug. Vol bewondering heb ik gekeken hoe ze, zelfs toen de ziekte onomkeerbaar bleek, áltijd iets positiefs wist te vinden in haar situatie. "Ja ik ben ziek. Maar heel veel mensen overkomt dit, waarvan sommigen alleen zijn. En ík heb heel veel lieve mensen om mij heen." Ik schreef haar nog hoe knap ik het van haar vond: altijd dat positieve vinden. En dat ik hier nog wel wat van kon leren.
Een tijdje terug ontving ik een appje van haar. Ze zat met familie bij een Japanner die ik had aangeraden. Ik was er zelf nog niet geweest, maar had er goede verhalen over gehoord. "Geen sushi. Maar écht Japans eten." Dat leek haar wel wat. Ze had immers die mooie laatste reis naar Japan niet meer kunnen maken."Het was echt heerlijk bij de Japanner! Dank voor je tip. Probeer ik vaker heen te gaan"
Het heeft alleen niet zo mogen zijn. Twee weken later overleed ze.
****
Speciaal voor mijn lieve, optimistische en energieke collegaatje deel ik met jullie opnieuw een recept uit het kookboek TLV: omdat voedsel troost biedt. In ieder geval aan mij. Omdat schoonheid soms in de eenvoudigste zaken zit: iets wat zij ons liet zien. En omdat zij een bijzondere band had met Israël.
Lieve S. We gaan je missen.
Goddelijke Choemoes
De schoonheid van dit gerecht zit in de eenvoud. Ik heb me niet helemaal aan het recept van Jigal Krant gehouden door per ongeluk 2 zakjes baking soda ineens in het water te gooien, en door 3 ipv 2 knoflooktenen te gebruiken.Let op: het recept is niet veel werk, maar begin een dag van tevoren. En zoek liefst Israëlische en verse tahin. Dat smaakt echt anders.
Wat heb je nodig?
- 250 gram gedroogde kikkererwten
- 15 gram baking soda (3 zakjes van 5 gram)
- 3 tenen knoflook
- 275 rauwe techina (tahin)
- sap van 1-1,5 citroen
- 1 tl zout
- wat bladpeterselie eventueel
Hoe maak je het klaar?
- Zet de kikkererwten een dag van tevoren 3 cm onder water en schep hier een zakje (5 gram) baking soda doorheen. Ik deed twee zakjes baking soda en dat ging ook prima. Ik denk zelfs dat hierdoor de kikkererwten sneller klaar waren.... Dus waarom zou jij dat niet ook doen?
- Giet de erwten af en voeg nieuw water en nu echt 1 zakje baking soda toe. Zet aan en breng het aan de kook. Blijf in de buurt want er komt schuim op het water. Dit moet je wegscheppen.
- Jigal schrijft dat de kikkererwten zeker 45 minuten moeten koken, maar bij mij duurde het 10 minuten voor ze uit elkaar vielen en gaar waren. Misschien omdat ik hele kleintjes had (van het merk Smaakt) of misschien door de overload baking soda?
- Giet de kikkererwten opnieuw af en bewaar het vocht.
- Als de kikkererwten iets afgekoeld zijn, kun je tahin, knoflook, citroen, en evt. zout (had ik niet nodig) toevoegen, en fijn mixen met de staafmixer. Reken op zeker 10 minuten mixen.
- Proef of je nog wat tahin en citroensap moet toevoegen. Je zal verbaasd staan hoeveel tahin er in kan zonder dat je het gevoel hebt dat je een hap sesampasta naar binnen werkt. Maar dan moet je wel goede kwaliteit gebruiken.
- Garneer eventueel met wat peterselie. Daar ben ik niet aan toegekomen. Ik likte zo de schaal leeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten