Mijn geheugen is gekoppeld aan maaltijden, smaken en geuren. Ruik ik basilicum, dan denk ik direct aan mijn zomers in Italië. Ik voel de zon, hoor het water klotsen, en zie het terras van het huis waar ik graag naar toe ga.
Vraagt mijn zus naar die keer dat mijn oom uit het buitenland op bezoek kwam, dan weet ik te vertellen wat mijn moeder die avond kookte. Pasta met tonijnsaus namelijk. (En ik weet dan ook nog dat mijn moeder zich vlak voor het serveren ineens realiseerde dat mijn oom niet van vis houdt en ons opdroeg vooral te zwijgen over de ingrediënten in de maaltijd. Ik zie ons nog zitten: vol verbazing kijkend naar mijn oom die bord na bord met smaak leegat).
Pasta met tonijnsaus was ook het gerecht dat mijn zus en ik aan het koken waren toen zij uit werd gevraagd door iemand die ze de dag ervoor had ontmoet. Ik hoor haar nog zeggen: "Nee hoor, ik heb geen plannen voor het eten". En ik zie mij opnieuw met een open mond naar haar staren, terwijl ik met mijn pollepel in zo'n drie liter saus aan het roeren ben. (Ja ik erken. Dat was ook te veel geweest als mijn zus wel thuis was blijven eten. Bovendien is ze inmiddels met die meneer getrouwd, dus het smoesje heeft wel een goed doel gediend).
Noemt mijn andere zus dat we ooit autopech hadden in Frankrijk, dan weet ik te vertellen dat wij die avond in een hotel belandden en als kleine meisjes voor het eerst fruit-de-mer aten. En dat we (mijn zussen en ik) moesten gruwelen van de oesters die werden geserveerd. (En dan denk ik ook ineens weer aan die keer dat een-niet-nader-te-noemen-familielid als kind uit wilde proberen of die slak in de tuin misschien eetbaar was. En weet ik ineens hoe hij zich op dat moment voelde).
Mijn familie staat soms verbaasd van mijn gedetailleerde herinneringen aan gezamenlijke maaltijden. Maar soms verras ik ook mijzelf als er weer een verloren verhaal met een gerecht oppopt (prachtig anglicisme) wanneer ik het over vroeger heb of wanneer ik iets bijzonders ruik, proef of klaarmaak.
De balletjes die vandaag op mijn blog te vinden zijn, doen mij denken aan de chocoladetruffels die mijn opa vroeger maakte en waar ik al eens eerder over schreef. Het heeft ook een nieuwe herinnering opgeleverd. Namelijk eentje van mijn neefje van drie dat mij meldde dat ik vies had gekookt. "Behalve het toetje. Dat was heel lekker".
Memories. Sweet and painful.
****************
Dit recept is geïnspireerd op een recept van Miljuschka Witzenhausen, een van de koks van 24kitchen. Mijn inbreng? De verhoudingen, het gemberpoeder, de bereiding, de soort chocolade en de nootjes. Ik vraag me ineens af of het dan nog wel haar recept is eigenlijk...
De bereidingstijd is ongeveer 10 minuten. Houd wel rekening met een uur wachttijd.
Wat heb je nodig voor ongeveer 10-12 balletjes?
- 200 gram roomkaas
- 200 gram Jodenkoeken
- 1 el gemberpoeder
- 150 gram pure chocolade met sinaasappel
- 3 el. gemengde noten (grof gemalen)
- velletje bakpapier
Hoe maak je het klaar?
- Maal de roomkaas met de Jodenkoeken en 3/4 van het gemberpoeder helemaal fijn in een mixer. Laat dit ongeveer 30 minuten opstijven in de koelkast.
- Draai balletjes van het koekmengsel en zet weer in de koelkast.
- Smelt de chocolade au-bain-marie en haal de balletjes door de chocolade. Zorg dat ze helemaal bedekt zijn en haal ze uit het pannetje met een lepeltje. Leg ze op wat bakpapier.
- Strooi de gehakte nootjes en het resterende gemberpoeder over de balletjes en zet ze (afgedekt) in de koelkast totdat je ze serveert (tenminste 20 minuten).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten