Sabbatical, en gegrilde avocado's.

Op 9 mei 2013 postte ik mijn eerste verhaal op mijn blog. Inmiddels....

• Zijn we vijf jaar en twee dagen verder.
• Heb ik 298 verhalen geschreven.
• Zijn er bijna 350 recepten met jullie gedeeld.
• Heb ik ongelooflijk lekker gegeten (en jullie hopelijk ook).
• Heb ik wat mislukte gerechten door de wc moeten spoelen die mijn blog nooit bereikt hebben.
• Heb ik meer kruiden en specerijen in huis dan een gemiddeld Utrechts restaurant (wat op zich niet heel moeilijk is).
• Blijken jullie het liefste mijn recepten over alcoholische drankjes te lezen. 
• Kan ik geen ingrediënt meer in mijn pannetje gooien zonder mijn camera te pakken.
• Zijn mijn voorraadkast en vriezer ontploft.
• Zie ik dat mijn blog over de hele wereld gelezen wordt (geen idee door wie).
• Heb ik een constante aantal bezoekers van mijn site. En:
• Ben ik dagelijks aan het nadenken over de blog van de volgende week.

En nu.....

nu heb ik behoefte aan een sabbatical.

Ja, ik kan het even niet anders maken. Na vijf jaar ga ik even wat gas terugnemen en niet meer elke week een verhaal en een recept publiceren. 

De culinaire inspiratie is er nog zeker, maar deze ga ik op een andere manier inzetten. Ik ga me focussen op een nieuw culinair avontuur dat hopelijk volgend jaar gaat plaatsvinden en waar ik jullie dan zeker deelgenoot van ga maken. En natuurlijk is Italië dan het thema!

Tot die tijd zal ik mijn oudere blogposts opnieuw posten (want die zijn jullie vast alweer vergeten), en wie weet: af en toe toch stiekem weer iets nieuws op de site zetten. Ik houd jullie op de hoogte. 

Voor nu ontvangen jullie geen spectaculair gerecht, maar wel eentje dat verbazingwekkend lekker is.  

Gegrilde avocado's 

Dit gerecht kun je ook prima op de BBQ maken. Het is heerlijk als bijgerecht bij bijvoorbeeld gegrilde kip met pepertjes.

Wat heb je nodig?

• 3 avocado's
• wat olijfolie
• handvol verse koriander (grof gehakt)
• 2 limoenen
• versgemalen zwarte peper

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de avocado's in tweeen. Smeer ze in met wat olijfolie en gooi ze op de grill.
2. Haal ze van de grill als ze mooie donkere strepen hebben.
3. Knijp een half limoentje uit over de avocado's.
4. Garneer het gerecht met de rest van de limoentjes, maal er wat peper over heen, en bestrooi met koriander. 

Keuzestress. En kleurrijke Rice Krispies Treats

Een buitenkeuken. Dat was het cadeau dat ik vorig jaar van mijn familie en vrienden kreeg toen ik een kroonjaar bereikte en een groot feest vierde in Italië. Een buitenkeuken! Hoe mooi kun je het krijgen?

Nu was het niet zo dat ik geblinddoekt naar buiten werd geleid en voor mijn neus een hele keuken stond. Nee. Ik kreeg een cheque. Ja, een cheque. En een cheque betekent keuzes. En keuzes betekent natuurlijk: STRESS! 

Kortom: ik bevroor.

Niet letterlijk natuurlijk. Want het was gelukkig erg mooi weer tijdens mijn feestje. Maar figuurlijk. Ik wist gewoonweg niet waar ik moest beginnen. Wat voor buitenkeuken zou ik nemen?

Ik droomde altijd al van een mooie veranda van hout, met een bar, biertap, ingebouwde koelkast, een groot fornuis, spit voor de kip, en bubbelbad ernaast. Maar hoewel mijn vrienden en familie misschien wel veel om mij geven, zat een dergelijke buitenkeuken er niet in. Tenzij ik daarnaast ook de loterij zou winnen. En je weet hoe groot die kans is.  

Maar wat voor keuken zou ik dan wel doen? Ik voelde mijn creatieve en behoorlijk latent aanwezige kluskant ineens de kop op steken. Hé! Misschien kon ik zelf wel een stenen muurtje bouwen?! Zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Dan schuif ik er wel een BBQ in, maak ik van cement een soort van koelvak, zaag ik een houten snijplank die als deksel dient, creëer ik een barretje..... Hmm, ik krabde wat achter mijn oren. Miss Hamburger + gereedschap = niet de beste beslissing. 

Maar wat dan?

Een pizza-oven dan? Dat was natuurlijk ook wel heel erg gaaf. Zo'n hele grote, die ik dan achterin de tuin zou zetten, en waar ik dan in de zomer met lange tafels vol vrienden achtereenvolgens de ene na de andere dampende pizza uit zou serveren. Ja, dat was een goed plan! 

Nee dus. Dat bleek helemaal geen goed plan. De enige pizza-oven die ik aantrof in de omgeving van ons Italiaanse huis was Grieks en 1000 kilo (daar zat overigens geen causaal verband tussen). Bovendien moest deze eerst uit elkaar gehaald worden. Daarna vervoerd. En dan weer in elkaar gezet worden. Door twee mannen. Die hier ook nog een keertje een half maandsalaris voor rekenden ("ja mevrouw, uw heeft het over 1000 kilo"). Ik kocht toch nog maar wat extra staatsloten. Maar deze investering werd niet beloond.

Geen pizza-oven dus. Ik werd gek. Ik zocht, ik googlede, ik bezocht winkels, ik raakte verknocht, beleefde eureka-momenten en ik bedacht me. Elke keer weer. En uiteindelijk kocht ik maandenlang.....niets!

Afgelopen voorjaar had ik genoeg van mezelf. Zou ik weer een zomer tegemoet gaan zonder buitenkeuken??? Ik was in Italië en besloot -enigszins gestimuleerd door mijn moeder die knettergek werd van mijn besluiteloosheid- mijn cheque te innen. Ik ging naar de lokale Leroy Merlin, trof een knalrode Weber van 57 cm doorsnede en kon dankzij mijn familie en vrienden ongegeneerd zo'n beetje alle beschikbare accessoires in mijn karretje mikken. 

Ik was dol en dol gelukkig. En concludeerde maar weer eens: soms is de enige foute keuze om geen keuze te maken. Nu moet ik alleen nog leren om te barbecueën. 

Rice Krispies Treats

Mijn collega trakteerde laatst op deze wonderlijke en zeldzaam foute traktatie. In Canada en Amerika schijnt het een bekend fenomeen te zijn, maar ik kende het niet. Ik heb het gelijk nagemaakt, maar voegde -omdat mijn neefjes kwamen eten- nog wat chocolade en kleurrijke strooisels toe. Super simpel. Ik had geen barbecue nodig. 

Wat heb je nodig?

• 200 gram chocolade
• 5 el boter
• 265 gram marshmallows 
• 5 cups rice krispies (ontbijtgranen / cereal)
• Taart decoratie (kleurrijke strooisels)
• 1-2 taartvormen (ik had een kleine en een grote)

Hoe maak je het klaar?

1. Smelt de boter in een pan met dikke bodem.Voeg de marshmallows toe en smelt deze mee. Meng goed. 

   

   
   

2. Schep de rice krispies door de witte massa. Meng alles goed en schep het in een taartvorm. Druk alles aan en lik daarna je vingers af. 

   

   
   

3. Smelt de chocolade au-bain-marie. Verdeel de chocolade over de taartvorm(en) en bestrooi met versiersels. Leuk om de vormen verschillend te versieren. 

   

   
   

4. Zet de vorm in de koeler en binnen een uur is het stevig genoeg om in stukjes te snijden.

Afscheid. En goddelijke "choemoes"

Ze was veertig toen ze een knobbeltje ontdekte. Tientallen chemo's volgden, zelfs nog toen ze te horen kreeg dat het allemaal voor niets was geweest. Onlangs hebben we haar herdacht tijdens een mooie maar emotionele dienst.

Toen ze haar diagnose kreeg, stond ze net op het punt om onze afdeling te verlaten. Haar afscheid als onze collega stelden we daarom uit. Dit kwam nadat de eerste chemo's er op zaten en we dachten dat de slag gewonnen was. Het werd een feestelijk etentje. Geen écht afscheid. 

Maar de ziekte kwam terug. Vol bewondering heb ik gekeken hoe ze, zelfs toen de ziekte onomkeerbaar bleek, áltijd iets positiefs wist te vinden in haar situatie. "Ja ik ben ziek. Maar heel veel mensen overkomt dit, waarvan sommigen alleen zijn. En ík heb heel veel lieve mensen om mij heen." Ik schreef haar nog hoe knap ik het van haar vond: altijd dat positieve vinden. En dat ik hier nog wel wat van kon leren. 

Een tijdje terug ontving ik een appje van haar. Ze zat met familie bij een Japanner die ik had aangeraden. Ik was er zelf nog niet geweest, maar had er goede verhalen over gehoord. "Geen sushi. Maar écht Japans eten." Dat leek haar wel wat. Ze had immers die mooie laatste reis naar Japan niet meer kunnen maken."Het was echt heerlijk bij de Japanner! Dank voor je tip. Probeer ik vaker heen te gaan"

Het heeft alleen niet zo mogen zijn. Twee weken later overleed ze. 

****

Speciaal voor mijn lieve, optimistische en energieke collegaatje deel ik met jullie opnieuw een recept uit het kookboek TLV: omdat voedsel troost biedt. In ieder geval aan mij. Omdat schoonheid soms in de eenvoudigste zaken zit: iets wat zij ons liet zien. En omdat zij een bijzondere band had met Israël.  

Lieve S. We gaan je missen.

Goddelijke Choemoes

De schoonheid van dit gerecht zit in de eenvoud. Ik heb me niet helemaal aan het recept van Jigal Krant gehouden door per ongeluk 2 zakjes baking soda ineens in het water te gooien, en door 3 ipv 2 knoflooktenen te gebruiken. 

Let op: het recept is niet veel werk, maar begin een dag van tevoren. En zoek liefst Israëlische en verse tahin. Dat smaakt echt anders.

Wat heb je nodig?

• 250 gram gedroogde kikkererwten
• 15 gram baking soda (3 zakjes van 5 gram)
• 3 tenen knoflook
• 275 rauwe techina (tahin)
• sap van 1-1,5 citroen
• 1 tl zout
• wat bladpeterselie eventueel

Hoe maak je het klaar?

1. Zet de kikkererwten een dag van tevoren 3 cm onder water en schep hier een zakje (5 gram) baking soda doorheen. Ik deed twee zakjes baking soda en dat ging ook prima. Ik denk zelfs dat hierdoor de kikkererwten sneller klaar waren.... Dus waarom zou jij dat niet ook doen?
2. Giet de erwten af en voeg nieuw water en nu echt 1 zakje baking soda toe. Zet aan en breng het aan de kook. Blijf in de buurt want er komt schuim op het water. Dit moet je wegscheppen.

   

   
   

3. Jigal schrijft dat de kikkererwten zeker 45 minuten moeten koken, maar bij mij duurde het 10 minuten voor ze uit elkaar vielen en gaar waren. Misschien omdat ik hele kleintjes had (van het merk Smaakt) of misschien door de overload baking soda? 
4. Giet de kikkererwten opnieuw af en bewaar het vocht. 
5. Als de kikkererwten iets afgekoeld zijn, kun je tahin, knoflook, citroen, en evt. zout (had ik niet nodig) toevoegen, en fijn mixen met de staafmixer. Reken op zeker 10 minuten mixen. 
   
6. Proef of je nog wat tahin en citroensap moet toevoegen. Je zal verbaasd staan hoeveel tahin er in kan zonder dat je het gevoel hebt dat je een hap sesampasta naar binnen werkt. Maar dan moet je wel goede kwaliteit gebruiken.
7. Garneer eventueel met wat peterselie. Daar ben ik niet aan toegekomen. Ik likte zo de schaal leeg.

Inspiratie. En crispy auberginekoekjes

Mensen vragen mij wel eens of ik altijd inspiratie heb voor mijn blog. Nee. Helaas niet.
Er zijn weken dat ik zoveel inspiratie heb dat de woorden in mijn hoofd over elkaar struikelen, en ik ineens al mijn kruit wil verschieten. Maar het komt ook wel eens voor dat ik even niets weet. Dat zelfs twee weken Italië geen soelaas bieden. Zoals nu.

Ik had de verwachting dat mijn nieuwe rode monster (een BBQ van 57 cm doorsnede) zou leiden tot nieuwe verhalen en geweldige recepten, maar het leidde vooral tot wat verkoolde etenswaren, en tot pizza's (jawel op de BBQ) die juist op te lage temperatuur heeeeel langzaam werden gebakken. En dat is niet zo lekker, kan ik je vertellen. Daar moet ik dus nog even mee oefenen...

Geen leuk verhaal deze week dus even, maar wel een lekker (niet-Italiaans) recept. Het komt uit het kookboek TLV (Tel Aviv) dat echt een aanrader is. Er staan veel bekende gerechten in uit het Midden Oosten, maar dan nét met een twist. Erg leuk en niet te gecompliceerd!

Crispy auberginekoekjes

Wat heb je nodig?

• 1-2 aubergines
• Zout
• 1 el. nigelazaad
• 2 el. za'atar
• 1 el. baharat of ras el hanout
• 6 el panko
• 1 el. sesamzaadjes
• 2 eieren
• 2 el. bloem
• arachideolie
• 3 el. yoghurt
• 3 el. tachina (tahin)
• 2-3 el. munt
• 1 tl. citroensap

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de aubergines in plakken van circa 1 cm dik. Bestrooi met zout en leg in een vergiet.

   

   
   

2. Meng de panko met de sesam, de baharat of ras el hanout, het nigella zaad en de za'atar.  
3. Haal de aubergineplakken door de bloem, door de (geklopte) eieren en tenslotte door het panko-mengsel. Druk goed aan.

   

   
   

4. Meng de yoghurt met de techina, munt en het citroensap. Verdun met wat water tot je een lekkere dipsausstructuur hebt. 
5. Verhit in een koekenpan een dikke laag arachideolie.

   

   
   

6. Bak de aubergines goudbruin en laat ze uitlekken op wat keukenpapier.
7. Serveer met de yoghurtdip als ze nog lekker warm en krokant zijn.

Bergen en sterren. En crespelle met twee soorten zalm.

Met twee honden aan de riem stap ik naar buiten. Het is pikkedonker. Het is het vroege voorjaar en alleen verderop op de Italiaanse berg zijn mensen thuis. De andere huizen zijn nog leeg. Straks, als het hoogseizoen begint, komt iedereen. Behalve ik.

Ik geniet van de rust op de berg. Al vind ik het wel erg donker zo zonder maan. Maar ik heb twee honden bij me. En ik ben de lulligste niet. Bovendien heb ik een zaklamp op de riem bevestigd waardoor ik toch iets van een pad kan ontwaren. Het pad dat ik al van kleins af aan bewandel.

Ik laat mij door de honden naar boven slepen. De honden zijn onrustig. Zo in het donker ruiken zij ineens veel meer dan overdag. Over de kwaliteiten van mijn eigen neus mag ik niet klagen (thuis in Utrecht denk ik op meters afstand al te ruiken wat mijn buren eten: "getsie, iets gekookte-bloemkool-achtigs" of "lekkerrrr, knoflookjes!"), maar hier op de berg ruik ik geen kookkunsten van buren. De honden daarentegen... die ruiken van alles.

Ze sleuren mij tussen de bomen door over het gras waar de boomstronken gladde obstakels vormen waarover ik bijna uitglijd. De grootste van de twee honden begint te piepen. Ik hoor geritsel in de struiken. Vosjes? Zwijnen? Herten? Konijnen? Of de blonde labrador van de buren verderop? Ik hoop het laatste. Nou ja. Als het maar geen zwijnen zijn. Of sterker nog, een beer! Was er niet onlangs, zo'n vijf bergketens verderop...??? Mijn fantasie slaat op hol.

Terwijl ik door de honden naar het einde van het bospad word getrokken, verdwijnt boven mijn hoofd het bladerdak. Een sterrenhemel verschijnt. Ook dat is het voordeel van het voorjaar. Naast de rust, zijn er ook geen lampen die de sterren doen verdwijnen. Dat de maan ontbreekt is ook wel fijn. Ik doe mijn zaklamp uit.

Om mij heen hoor ik de hondjes snuffelen, plassen en schuifelen. En ik kijk naar de sterren. Zo mooi. Zo helder. Zo groots. Wat is het hier toch mooi.

En dan! Begint eerst het kleine hondje uit het niets te grommen! En het tweede hondje begint te blaffen. Ze zijn door het dolle!! Ze rennen naar de bosjes en weer terug, mij met zich mee slepend. Ze grommen, ze blaffen, ze briesen, en dan...verschuilen ze zich achter mij. Diep vanuit hun snuit hoor ik zenuwachtig gesnuif.

Ik weet wat ons te doen staat. "Rennen dames!" Struikelend sjezen we met zijn drieën het bergpad over, richting de weg naar ons huis. De honden voorop. Wat een bescherming. Al rennend blaffen ze nog even, maar ik weet inmiddels dat dát niets voorstelt. Zeker niet tegen die windvlaag die zojuist dat geritsel in de struiken heeft veroorzaakt en waarvoor we nu op de vlucht zijn.

We rennen de berg af, vergeten de sterren, vergeten de geuren, en openen snel de voordeur. Mooi die natuur. Prachtig. Puur. Maar nu zijn we blij dat we binnen zijn. Sluit die voordeur!

De honden zijn binnen alweer vergeten wat er boven op de berg gebeurde. Ze rennen naar de keuken. Het ruikt hier nóg lekkerder! In de keuken staan ze naast elkaar op hun achterpoten te kijken naar de restjes van de avondmaaltijd. "Ja dames. Crespelle. Met zalm. En knoflook! En jullie krijgen niets!"

De hondjes krijgen een hondenkoekje dat onder enig protest wordt opgegeten, en gaan tevreden op hun kussens liggen. Hún hartslag lijkt inmiddels weer normaal te zijn.

Crespelle met twee soorten zalm

Wat heb je nodig voor circa 6 crespelles?

• 100 gram bloem
• 1 ei + 2 eidooiers
• 150 ml melk
• snufje zout
• boter
• optioneel: gedroogde oregano (circa 2 tl's)

Wat heb je nodig voor de vulling?

• 150 gram (liefst verse) (liefst geiten-) ricotta
• 150 gram verse gekookte zalm (graatloos)
• 75 gram gerookte zalm in kleine reepjes
• teentje fijngesneden knoflook
• eventueel een scheutje melk
• versgemalen peper
• snufje peperoncino
• 10 gram verse peterselie
• 2-3 el. geraspte Parmezaanse kaas
• 6 mini dobbelsteentjes boter

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 180 graden. 
2. Maak eerst de crespelle. Dit zijn flinterdunne pannenkoekjes. Je hebt echt voldoende beslag! Meng hiervoor alle ingrediënten voor de crespelle (behalve de boter) en klop dit goed door. 
3. Smelt de boter, en bak zes (ja, dat kan echt) pannenkoekjes. Probeer ze zo groot mogelijk te maken. Leg de pannenkoekjes op een bord. 

   

   
   

4. Meng in een andere kom de soorten zalm met de ricotta en 3/4 van de peterselie. Schenk hier eventueel wat melk bij om de massa iets smeuïger te maken.
5. Breng de visvulling op smaak met versgemalen peper, knoflook en peperoncino. Zout is zeer waarschijnlijk niet nodig vanwege de gerookte vis.
6. Vul de pannenkoekjes zoals op de foto. Maak dus kleine envelopjes (rolletjes kan ook, maar dit is net iets bijzonderder, vind ik). Leg alles in een ovenschaal. 

   

   
   

7. Strooi wat Parmezaan over de pannenkoekjes en leg op elk envelopje een klein klontje boter. Gratineer de crespelle in de oven tot de kaas lichtbruin is gekleurd (reken op circa 10-15 minuten). 
8. Strooi de resterende peterselie over het gerecht en serveer (met een lekker frisse salade bijvoorbeeld).

Die andere Italiaanse kaas. Risotto met asperges & Grana Padano

Als je van Verona naar het Gardameer rijdt en de afslag ten hoogte van San Martino neemt (bijvoorbeeld omdat je een heerlijke wijnlunch wilt nuttigen bij het wijnhuis Selva Capuzza), dan zie je op de rotonde een enorme kaas staan. Het is geen echte kaas. Dat zou zonde zijn. Het is een standbeeld en het symbool voor de Grana Padano, die ándere bekende pastakaas uit Italië.

Nu zouden Italianen de Grana zelf niet echt pastakaas noemen, maar voor veel niet-Italianen wordt de Grana gezien als het (meestal goedkopere) broertje van de Parmezaanse kaas die de meeste mensen uiteindelijk voornamelijk op hun pasta gooien.

De Parmezaanse kaas en de Grana Padano zijn twee redelijk verwante kazen. Mijn lokale kruidenier in Lombardije geeft mij zelfs Grana Padano als ik vraag om geraspte Parmezaanse kaas. Maar dat komt alleen maar omdat hij uit de regio van de Grana Padano komt. Iemand uit Emilia-Romagna zou dat echt nóóit doen! Maar daar is de Parmezaanse kaas dan ook heilig.

Toch is het wel te begrijpen dat mensen de kazen als broertjes zien. Ze zijn ongeveer in dezelfde periode ontstaan, komen voor een deel uit dezelfde regio, ze hebben dezelfde grootte, een vergelijkbare structuur, worden op een vergelijkbare manier gemaakt, en verbruiken tezamen meer dan 40% van de (koe)melkproductie in Italië.

Het verschil zit in de details. De Parmezaanse kaas mag slechts in een hele beperkte regio gemaakt worden, terwijl de koeien van de Grana in een veel groter gebied te vinden zijn; Een gebied dat zelfs veel verder gaat dan 1 regio (Piemonte, Lombarije, Veneto, Emilia-Romagna en Trentino Alte Adige). Ook het voer van de koeien verschilt. De Grana-koeien hebben een iets gevarieerder dieet met zowel vers voer als gedroogd gras (en hooi). Daarnaast wordt de melk van de Grana meer afgeroomd dan de melk van de Parmezaanse kaas. Hierdoor is de kaas iets minder vet.

Persoonlijk vind ik de smaak van beide kazen toch wel verschillen. Parmezaanse kaas, met name de gerijpte stukken die ik op de markt in Italië koop, vind ik het aller aller lekkerste. Het is blijkbaar dus wat vetter, maar ik vind het ook wat voller en pittiger van smaak. Iets aromatischer. Voor onderstaande risotto volstaat de Grana echter ook hoor. Een kniesoor (zoals ik) die het verschil proeft!

Risotto met asperges, citroen en Grana Padano

• Sap van (sappige) halve citroen
• Rasp van hele citroen
• 500 gram groene asperges
• 10 gram platte peterselie (fijngesneden)
• 1 liter bouillon (groenten of kip)
• Halve witte ui (fijngesneden)
• 2 tenen knoflook (fijngesneden)
• 1 tl. peperoncino
• 200 gram risottorijst
• Klontje boter
• 4-5 el. Parmezaanse kaas of Grano Padano
• 2 dl. droge witte wijn

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de witte stukjes van de asperges. Deze harde stukjes gooi je weg. Snijd dan de steeltjes in kleine schijfjes, maar houd het kopje met een stukje stengel over. Heb je hele dikke asperges dan is het raadzaam om de kopjes even kort (in je warme bouillon) te koken, anders zijn ze straks niet gaar. 

   

   
   
2. Bak de ui en knoflook kort aan in een diepe pan. Voeg de droge rijst toe en bak de rijst ca. 1 minuut terwijl je deze omroert en mengt met het uimengsel. De rijstkorrels worden glazig en zijn als het goed is allemaal bedekt met een klein laagje olijfolie.
3. Voeg de witte wijn toe. De rijst gaat dampen en sudderen. Roer de rijst rustig door. Zet het vuur zacht.
4. Is de wijn verdampt? Voeg dan de kleine schijfjes asperge toe, het sap van de citroen en 1 of 2 soeplepels (van die grote opschep soeplepels) met warme bouillon. Roer dit. Je hebt te weinig vocht als je geen plasje bovenop de rijst ziet liggen. Je hebt teveel vocht als je de rijst niet meer ziet.
5. Is de bouillon verdampt? Voeg dan weer 1 of 2 soeplepels toe. En roer opnieuw. Ga niet sjoemelen door het vuur lekker hoog te zetten. Dan krijg je namelijk risotto die van buiten zacht is en van binnen nog hard.
6. Herhaal de vorige stap totdat de rijst nog een klein tikkie te hard is. Voeg dan de helft van de peterselie toe, de citroenrasp en de aspergetopjes met nog een schepje bouillon. Laat nog even borrelen tot het vocht weg is. 

   

   
   

7. Als de rijst de juiste zachtheid heeft, zet je het vuur uit. Je mengt het klontje boter en 3/4 van de kaas door de rijst. Laat dit vijf minuten zo staan.
8. Schep de risotto op een bord, strooi er wat peterselie en de resterende Grana Padano of Parmezaanse kaas overheen. Eet smakelijk!
   
   

Zomertijd = festivaltijd = chocoladetaartjetijd

Oke, ik geef het toe. Die zomertijd is altijd eerst even een crime. Je zondag is ineens veeeel korter, en die eerste maandag (en dinsdag en woensdag) dat de wekker gaat, blijf je liever nog even liggen (een uurtje ofzo). Maar: de zomertijd is ook de aankondiging van veel positiefs, en dan specifiek: de zomer! De zomer vol festivals wel te verstaan. Hieronder vind je een overzicht van enkele foodfestivals in Utrecht (2018).

30 maart t/m 31 maart: Terrassen festival

Het terrassenfestival vindt dit weekeind plaats en moet gezien worden als openingsceremonie van het terrassenseizoen! Het festival vind je op het Janskerkhof. Er zijn foodtrucks, er is een cocktailbar, een wijnbar en DJ's. 

30 maart t/m 2 april: Werkspoorfestival

Het meest gave aan het werkspoorfestival is eigenlijk de locatie. Ik was hier ooit met mijn werk, en ik vond het gaaf! De werkspoorkathedraal is een grote fabriekshal. Heel industrieel met veel metalen balken, heftrucks, katrollen en kabels. Het deed mij een beetje denken aan Finland. In Tampere en Helsinki bezocht ik ooit cafeetjes die in oude fabrieken waren gemaakt, en toen dacht ik nog: waarom zie je dat in Nederland nou nooit. Nou: tegenwoordig zie je dat dus wel. En dus ook tijdens een festival met foodtrucks, optredens, barretjes en heel veel gezelligheid. 

6 april t/m 8 april: Streekbierfestival

Tijdens het streekbierfestival kun je overal in Utrecht heerlijke biertjes proeven uit de regio. Je moet hiervoor wel van kroeg naar kroeg, en daarvoor moet je wel de tijd (liefst het hele weekeind) nemen. Er doen namelijk circa 30 kroegen mee aan het festival! Tijdens het festival is overigens ook de mogelijkheid om met de brouwers zelf in contact te komen. Super leuk. In oktober wordt er trouwens ook een herfsteditie georganiseerd, maar we willen nog niet aan de herfst denken op dit moment. 

10 mei: Bier & Appelsapfestival

Een echt culinair festival is het niet, maar ik vond het wel leuk dit festival te vermelden. Ik ben geabonneerd op de nieuwsbrief van Bier & Appelsap, omdat zij allerlei leuke activiteiten delen die je ook met kinderen kunt doen. Hun eigen festival is een van die activiteiten, dat dit keer plaatsvindt in de Botanische Tuinen van de Universiteit Utrecht. Dat betekent een festival met foodtrucks (waaronder natuurlijk pannenkoeken), maar ook wetenschap (proefjes), natuur, muziek, theater, sport en spel. 

11 mei t/m 13 mei: Fonteyn festival

Tijdens het Fonteyn Festival op het Janskerkhof kun je genieten van wel 80 verschillende wijnen! Je kunt zelf je wijnen kiezen, maar je kunt ook meedoen aan een georganiseerde proeverij. Bijvoorbeeld de "Wijn Wereldreis". Wijn & Spijs is het thema van dit festival. Er is muziek, er kan gedanst wordt, op zondag is er een programmering voor kinderen, en verder zijn er natuurlijk ook voldoende lekkere happen te krijgen. 

17 mei t/m 21 mei: Festival Trek

Ook dit jaar kun je in het Griftpark weer terecht voor een combi van lekker eten, theater, muziek, en gezelligheid. Trek is een rondtrekkend rollende-keuken spektakel dat meerdere steden aandoet, waaronder Breda, Rotterdam en Nijmegen. Kern van het festival: de food trucks, met lekkernijen uit alle windstreken. 

25 t/m 27 mei: Lentebok Festival 

Dit festival vind je dit jaar op het Domplein in Utrecht. Je kunt meer dan 25 bockbiertjes drinken. Daarnaast zijn er proeverijen. Het leuke aan het festival is dat elk jaar het beste bockbiertje (Topbock) wordt gekozen uit vijf vooraf geselecteerde biertjes. Daarnaast is er natuurlijk ook veel muziek op het festival. 

8 juni t/m 9 juni: Gin festival

Gevangenis Wolvenplein is ook dit jaar weer het decor voor dit festival. De early bird entree voor het festival is 20 euro (straks aan de deur 32,50!), maar daarvoor kun je allerlei gins proeven, seminars bezoeken en een masterclass volgen. Dit verdient zich dus weer terug. Er zijn meer dan 100 gins om te proeven, en er is ook gelegenheid om te praten met de makers van verschillende gins. 

29 juni t/m 1 juli: Lepeltje-lepeltje

Lepeltje-Lepeltje vind je op het Lepelenburg. Dit festival lijkt op Trek, en Trek lijkt op Lepeltje-Lepeltje, en allebei lijken ze op Festival de Rollende Keukens. Maar deze laatste vindt plaats in Amsterdam, dus vermelden we verder niet meer. Foodtrucks dus. Heel veel foodtrucks. En daarnaast is er ook aandacht voor kinderen, met een speciaal programma. Kleedje en centen meenemen dus, hopen op goed weer, en twee dagen van tevoren stoppen met eten. 

6 juli t/m 8 juli: Vorkje Prik

Op het Berlijnplein aan de rand van Utrecht (richting Leidsche Rijn) wordt in de zomer ook een foodtruckfestival gehouden. Ook deze locatie is bijzonder: bovenop het dak van de A2. Waar moet je bij dit festival aan denken? Nou wat dacht je van......foodtrucks? Kinderactiviteiten? Muziek? 

31 augustus t/m 2 september: JOY, sushi and Asian streetfood festival 

Festival JOY betekent karaoke, Aziatische hapjes, lekkere drankjes en games. Ook dit jaar vindt het festival weer plaats in (o.a.) Utrecht, en dan specifiek in het Griftpark. Er zijn kookworkshops, er is theater, er is een gameroom, er zijn Aziatische stalletjes, en er is natuurlijk heel veel te proeven: van geweldige spannende drankjes, tot bijzondere en bekendere Aziatische hapjes. 

14 t/m 16 september: Mother's finest craft beer festival

Tijdens dit festival staan speciaalbiertjes centraal. Dit keer gaat het dan niet om lokale biertjes, maar bieren van over de hele wereld. Zo'n 20 brouwers zijn vertegenwoordigd. Tijdens het festival kun je niet alleen bier drinken, ook spelen er verschillende bandjes en zijn er met name op zondag ook wat activiteiten voor kinderen. Het festival is op het Janskerkhof. 



Goed: dit waren bij lange na niet alle Utrechtse festivals van de komende maanden, maar ik denk dat je wel even vooruit kunt.

Chocoladetaartje (met zachte kern)

Onlangs kwam mijn nichtje van 11 logeren, en tijdens haar busreis naar Utrecht had ze gezocht naar lekkere toetjes om samen te gaan koken. Dit was een van haar keuzes. Ze had het recept gehaald van de website www.leukerecepten.nl, en hieronder vind je een variatie op het recept voor een moelleux dat zij op deze site had gevonden.

Wat heb je nodig voor 3 taartjes? 

• 50 gram pure chocolade (72%)
• 50 gram bloem
• 50 gram suiker
• 50 gram boter
• 8 gram vanillesuiker
• 1 el
• 1 eierdooier
• 3 bevroren frambozen
• Om te serveren: wat rood fruit
• Om te serveren: evt. wat roomijs
• 3 muffinvormpjes
• Mixer

Hoe maak je het klaar?

1. Zet de oven aan op 180 graden
2. Mix de eierdooier, het ei en de suiker totdat de massa wit schuimig is.

   

   
   

3. Smelt de chocolade met de boter au bain marie in een pannetje. Meng het goed door en laat het tien minuutjes afkoelen. 
4. Schep de chocolade door de eiermassa een mix dit goed met de mixer. 

   

   
   

5. Meng dan de bloem er door heen met de mixer. 
6. Besmeer de muffinvormpjes met wat olijfolie. Schep in elk vormpje 1/6 van de chocolademassa. Leg in elk vormpje een framboos. Schenk dan de resterende chocolade in de drie vormpjes. 

   

   
   

7. Zet de vormpjes in de oven. Reken op 15 minuten. 
8. Haal de taartjes voorzichtig uit de vormpjes. Zorg dat de buitenkant niet breekt. 
9. Leg de taartjes op een bordje met wat rood fruit. Schep er eventueel een bolletje roomijs bij en serveer direct.
   

Droge handen en Moussaka

"Je handen zijn schuur."

Alhoewel het niet helemaal correct Nederlands is, begrijp ik precies wat mijn kleine neefje bedoelt. Hij laat mijn hand net zo snel los als dat hij hem heeft vastgepakt. Dan heeft hij blijkbaar toch liever de handen in de zakken.

Ik kijk naar mijn handen en geef mijn neefje gelijk. Droge handen. Die heb ik. Ruwe handen. Met droogterimpels.

"Dat komt omdat je zoveel kookt en een hond hebt." Mijn neefje weet precies welke uitleg ik op het punt sta hem te geven. "Je wast je handen héél véél."

Hij heeft gelijk. Ik was mijn handen heel veel. Niet dat ik verder zo'n proper persoon ben hoor. Als je een hond hebt (en zeker die van mij), kun je je dat eigenlijk niet permitteren. Maar mijn eten, en de ingrediënten waar ik mee kook, moeten schoon zijn. Niemand mag ziek worden van mijn eten!

Ooit bestelde ik een broodje op het oude Hoog Catharijne. De jongen achter de counter had van dat strak naar achteren gestreken haar. Drie tinten donkerder dan zijn natuurlijke kleur vanwege de hoeveelheid goedkope gel. Met zo'n vette glans er over, weet je wel? En bij elk plakje beleg dat op mijn broodje kwam, harkte hij eerst even met zijn vingers van voor-naar-achter over zijn hoofd. Om daarna het volgende plakje beleg te pakken.

Het stomme was dat ik niet ingreep. Vol afschuw aanschouwde ik het spektakel, terwijl ik intussen verlamd van woorden toekeek. Goed Hollands flabbergasted was ik. Het lukte me gewoonweg niet om er iets van te zeggen.

Ik heb geen hap van mijn broodje genomen. Ik heb het aangenomen, aangestaard en -ja, ik schaam mij zeer- weggegooid. De enige troost die ik had was dat áls er iemand de moeite zou nemen om het broodje later uit de prullenbak te vissen, deze persoon er waarschijnlijk niet wakker van zou liggen dat het huidschilfers en gelresten zou bevatten.

Om een lang verhaal iets korter te maken: als ik kook zal je dát in ieder geval niet overkomen. Ik gebruik namelijk geen gel. En bovendien was ik dus mijn handen als ik iets anders aanraak dan het eten. Maar ja, misschien wordt het toch eens tijd om mijn handen wat beter in te smeren. Met goede olijfolie bijvoorbeeld. Of arganolie. Dat smaakt een stuk beter in het eten. En bovendien: het handje van mijn neefje is mij toch ook wel heel veel waard.

MOUSSAKA

Vandaag eten we moussaka. Dit recept vereist wel wat multitask kwaliteiten. Maar dat kun je wel! Je hebt straks genoeg voor 3-4 personen.

• 2 aubergines
• 300 gram rundergehakt
• 5 hard kokende aardappels (geschild)
• 1 ui (gesnipperd)
• 2 blaadjes laurier
• 200 ml rode wijn
• 2 el tomatenpuree
• 1 blik tomaat in blokjes (400 gram)
• 3 tenen knoflook
• Halve el. Oregano
• 25 gram bloem
• 25 gram boter
• 350 ml volle melk
• 1 tl. Piment
• 1/2 el. Kaneel (plus wat extra)
• 1/2 tl. Nootmuskaat
• 2 eierdooiers
• Zout
• 30 Parmezaanse kaas

Hoe maak je het klaar?

1. Zet de oven aan op 180 graden.
2. Snijd de aubergines en de aardappels in dunne plakken. Leg de aubergines in een bak met goed zout water (het zout spoel je er straks af, dus je mag echt ruim zout toevoegen).
3. Bak het gehakt aan in een koekenpan samen met de ui en laurierblaadjes. Als het gehakt bruin is, kun je de knoflook toevoegen. Bak dit even mee. 
4. Voeg de tomatenpuree, de oregano, de piment, de nootmuskaat en de rode wijn toe aan het gehakt. Roer goed door, en laat zachtjes pruttelen. Voeg eventueel wat extra vocht toe. De saus en het gehakt moet langzaam indikken. 

   

   
   

5. Bak terwijl de saus pruttelt in een andere koekenpan de aardappelschijfjes licht bruin in wat olijfolie. Laat ze uitlekken op wat keukenpapier.
6. Giet dan de aubergines af. Knijp het vocht uit de groente, en bak de aubergines in wat olijfolie goudbruin. Laat ze uitlekken op wat keukenpapier.
7. Maak een bachamelsaus. Smelt hiervoor de boter, en voeg dan de bloem toe. Roer dit door elkaar totdat je een klont hebt. Voeg dan onder flink kloppen langzaam de melk toe. Laat dit zachtjes pruttelen. De saus moet langzaam indikken. 
8. Als de bechamel dik wordt, haal het dan van het vuur. Klop de eierdooiers even los, en schenk deze onder stevig kloppen door de bechamel. Voeg de geraspte kaas toe en nog een extra snuf nootmuskaat. Houd een klein beetje achter de hand. 
9. Schenk een beetje olijfolie in een ovenschaal. Leg hier de aardappeltjes op. Schep dan al het gehakt er op, dan alle aubergines, en eindig met nog een laag aardappels. Schenk hier de bechamel over heen.

   

   In omgekeerde volgorde (lees dus van rechtsonder naar rechtsboven)

10. Strooi het laatste beetje Parmezaan over de bechamel, en zet de schaal in de oven. 
11. Reken op circa 30 minuten oventijd. De moussaka moet goudbruin worden.