Zie ik daar dille op de pasta??? |
Via Twitter werd ik onlangs gewezen op een heel interessant artikel waarin een analyse werd gemaakt van de Oosterse en Westerse eetcultuur en receptuur, en waarin ook werd beschreven hoe deze ooit -lang, lang geleden- heel dicht bij elkaar lagen.
Het artikel baseerde zich onder meer op een onderzoek uit India waarbij wetenschappers de chemische componenten van meer dan 2000 Indiase recepten met elkaar vergeleken. En wat bleek: de Indiase keuken gebruikt, net als veel andere niet Westerse culturen, ingrediënten die op moleculair niveau heel erg van elkaar verschillen. Deze ingrediënten worden in een gerecht feitelijk laag na laag toegevoegd om te eindigen als een geheel van contrasterende smaken die in de mond toch een geheel vormen. Denk maar aan een curry, waar specerijen zoals koriander, komijn en chilipoeder gecombineerd worden met kokosmelk, citroengras en gember.
De Westerse (Europese) keuken werkt anders. Eerder onderzoek onder ingrediënten die hier worden gebruikt, wees namelijk uit dat wij veel meer werken vanuit smaken die complementair aan elkaar zijn, en vaak ook moleculair op elkaar lijken. Denk maar aan de vleesjus die "wij" op onze biefstuk gieten en de roomsaus op basis van visbouillon die geserveerd wordt bij een stukje kabeljauw.
Nu schijnt het -volgens het bewuste artikel- dat we in Europa een periode hebben gekend waarin wij steeds meer op de Oosterse manier gingen koken: met specerijen zoals saffraan, kruidnagel en kaneel, en met aromatische wortels zoals gember en laos. Dit was in de tijd van de VOC, toen we zeilden naar onze koloniën en tal van exotische ingrediënten van overzees meenamen.
"Wij" vonden het wel spannend en leuk, die ingrediënten en gebruikten ze volop. De elite zag het als een manier om te laten zien hoe rijk ze was, en gebruikte ze veel en overdadig. Totdat.... het "plebs" de specerijen ook ging gebruiken. Toen verloren ze hun waarde voor de elite, en werd het minder spannend om te gebruiken. Tenminste...op de overdadige manier zoals ze inmiddels enige tijd gewend waren te doen. Men keerde daarom grotendeels terug naar het dieet van vóór die tijd: met boter, vleesjus, en biefstuk dus. Maar wel nog met hier een daar een korreltje peper. De Oosterse invloeden gingen gelukkig niet volledig verloren.
Het grappige aan het artikel was dat het bij mij de suggestie wekte dat de Oosterse manier van koken veel interessanter en complexer zou zijn dan de Westerse manier. Maar persoonlijk denk ik dat voor beide wat te zeggen is en ben ik blij dat ze (zeker) in Europa na al die eeuwen weer steeds meer naast elkaar te vinden zijn.
****
Het gerecht van vandaag vind ik ook een beetje een mix van verschillende culinaire filosofieën. Maar je kunt het ook fusion noemen.
Het oorspronkelijke recept komt uit het kookboek van Audrey Hepburn, maar heb ik iets aangepast. Ik heb de slagroom weggelaten en hier spekjes voor in de plaats gedaan. Bovendien heb ik iets vreselijk onorthodox toegevoegd. Dit werd aangeraden door de Eetschrijver (auteur van een aantal culinaire boeken en een kookblog): dille.
De dille komt in de plaats van de Parmezaanse kaas. En ik moet eerlijk bekennen: het smaakt echt heel goed als topping op de pasta (maar laat dat de Italianen niet weten).
Pasta met Wodka
Wat heb je nodig voor 2-3 personen?
- Halve ui in snippers
- 400 gram passata
- 120 ml wodka
- 150 gram magere spekjes
- snuf chilivlokjes
- verse dille
- 2 tenen knoflook (fijngesneden)
- zeezout
- 250-300 gram penne of andere korte pasta
Hoe maak je het klaar?
- Zet water op voor de pasta.
- Bak de spekjes uit in een hapjespan met wat olijfolie totdat ze uitgebakken, maar nog niet hard zijn. Giet het vet grotendeels af.
- Bak in het resterende vet de ui en de knoflook mee met de spekjes. Voeg de chilipoeder toe
- Giet de passata met de wodka in de pan. Roer goed door en laat lekker indikken op zacht vuur. Reken op ongeveer 20-30 minuten.
- Kook de pasta gaar.
- Breng de saus op smaak met peper, zout, en eventueel extra chilipeper.
- Serveer de pasta met saus en lekker wat dille.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten