Hamburger kookt: Een krent van een student. En pastasaus met worstjes.

"Nou dag lieve schat!"

Haar moeder zwaait nog even voor ze de autodeur dichtslaat. Het raampje wordt opengedraaid [ja, dit verhaal speelt zich enige tijd geleden af] en haar moeder steekt haar hoofd uit het raam van de auto: "Zorg je goed voor jezelf, lieverd?"

"Ja, mam. Het komt helemaal goed".

Het raampje wordt weer dichtgedraaid, en de motor wordt gestart. De toeter van de auto schalt drie keer door de straat, en dan rijdt de auto haar blikveld uit.

"Oke dan dame. Nu is het zover. Nu komt het helemaal op jouzelf aan". Ze schrikt van haar eigen stem. "Nou moet je niet tegen jezelf gaan praten idioot." Lachend om zichzelf schudt ze een van haar verhuistassen leeg in de gang, grijpt ze de sleutels, en sluit ze de voordeur.

"Nu eerst even boodschappen doen".

Het is druk in de supermarkt. Ze is niet de enige student die hier boodschappen komt doen. Het collegejaar is dan ook pas begonnen. Alle studenten zijn weer in de stad. En zij is er daar nu sinds een kwartiertje ook eentje van: student. Een echte student. Een student op kamers. Nu mag ze elke dag zelf bepalen wat ze gaat doen. Elke dag zelf bepalen wat ze gaat eten. En elke dag zelf bepalen hoe laat ze uit bed wil komen. Op die paar collegedagen na dan.

Maar nu moet ze eerst boodschappen doen.

Aarzelend blijft ze stil staan bij de vleesafdeling. Ze schrikt van de prijzen. Hoe moet dat nu? Ze heeft haar eerste maand studiefinanciering net op de rekening staan, maar dat is bij lange na niet voldoende voor haar huur en collegegeld en boeken. Hoe moet ze nu ook nog eten en drinken van dat geld?

Vanuit haar schouderbladen voelt ze de paniek in golven van koud zweet richting haar achterhoofd klotsen: "Dit gaat toch niet lukken?!"

Bijna rent ze de supermarkt uit. Tot ze in de hoek van de supermarkt een stellage ziet. Een stellage met gedroogde tortellini. En met potjes rode saus. En met een groot bord: "Zo kom je je studententijd wel door: bij elk pak tortellini een gratis fles rode saus!"

Opgelucht haalt ze adem: voor 3 gulden en 99 cent heeft ze een maaltijd voor twee dagen! Snel grijpt ze een mandje en stapelt ze de ene zak tortellini op de andere. Zo veel pakjes als in haar mandje passen, gaan met haar mee. Met evenzoveel gratis potjes saus.

Apetrots op haar briljante en zelfstandige actie staat ze 's avonds haar pasta op te warmen. En de volgende dag opnieuw. En de volgende dag....opnieuw. Op dag vier trekt ze het zakje tortellini wel al met wat tegenzin open, maar haar nieuwe huisgenoot eet enthousiast mee en dus doet ze net of ze het ook erg lekker vindt. Op dag vijf weet ze zichzelf op een ietwat sluwe wijze bij een studiegenoot uit te nodigen. En alhoewel ze daar ook niet lekker eet, is het in ieder geval geen tortellini uit een zak.

Maar op dag zes ontkomt ze er niet aan: er moet weer een zakje en een potje open. Vol afschuw kijkt ze naar de drijvende pasta-envelopjes in het water. En dan....dan trekt ze het niet meer. "Dit eet ik nooit meer!" Het maakt haar niet uit dat haar huisgenoot vol verbazing naar haar kijkt. "Dit is de laatste keer dat ik gedroogde tortellini met rode saus heb klaargemaakt!" Ze zet het vuur uit en giet de pasta af. Haar huisgenoot krijgt een vol bord onder zijn neus geschoven: "Eet smakelijk!"

Ze grijpt haar tas en rent het huis uit richting supermarkt. "Dit moet anders kunnen. Hier gaan we een projectje van maken". Ze stapt de winkel in en pakt een mandje.

Wordt vervolgd.

Pastasaus met worstjes

Dit recept is grotendeels geïnspireerd op een recept uit het kooktijdschrift Foodies. Omdat de Italianen relatief weinig saus op hun pasta doen, kun je met heel veel mensen van deze saus eten. Dat maakt de saus, ondanks de dure funghi porcini en de prosecco, toch betaalbaar.

Wat heb je nodig?

500 gram worstjes (ik vind de verse venkelworst van Brandt & Levie erg lekker. Deze is ook meestal verkrijgbaar bij Peek & Van Beurden in Utrecht, maar zijn wel wat duurder).
35 gram gedroogde eekhoorntjesbrood (funghi porcini). Als je dan toch bij Peek&van Beurden bent....
1 ui
3 tenen knoflook
1 fles goede passata (de biologische van Albert Heijn vind ik eigenlijk wel erg lekker)
300 ml prosecco
Gedroogde pasta (zoals penne rigate)
Fijngehakte peterselie (2-3 el.)
Wat geraspte Parmezaanse kaas.

Hoe maak je het klaar?

Knijp het vlees uit de worstjes. Gooi het velletje weg.
Week de funghi porcini in een hoge pan wat lauwwarm water. Knijp een beetje in de porcini. Heel vaak zitten er nog takjes en zand in de porcini, die krijg je er op deze manier redelijk goed uit.
Snijd de ui en de knoflook fijn. En bak deze met het vlees aan in een braadpan.
Voeg als het vlees gaar is, de prosecco toe. Dit gaat even schuimen. Voeg daarna de passata toe. Doe eventueel een beetje extra water in de fles om de laatste restjes uit de fles te krijgen. Het is niet erg als de saus waterig is.
Schep de porcini uit het weekwater. Breng hierbij het water niet te veel in beweging: anders komt het zand straks in je eten. Voeg de porcini toe aan de saus.
Laat de saus zo'n 30 minuten pruttelen, of tenminste totdat de saus heel dik en stevig is geworden. Breng op smaak met peper en zout (en evt. peperoncino).
Serveer met pasta, zoals penne rigate, wat fijngehakte peterselie en wat geraspte Parmezaanse kaas. Het lekkerste is als je de pasta niet volledig gaar kookt, maar de laatste paar minuten in de saus laat meepruttelen.