Poké = oké

Ik ben wat vergeten. In mijn overzicht van culinaire trends ben ik vergeten te vermelden dat de thuisbezorgrestaurants het dit jaar echt helemaal gaan maken. Ik bedoel dan overigens niet de standaard pizza-bezorg-restaurants, maar echte restaurants die jou thuis laten mee-eten van hun beste gerechten.

In Utrecht zie je de fietsers die dit eten bij jou thuis bezorgen al een tijdje (1-2 jaar, denk ik) rondfietsen, met zo'n grote vierkante doos op de rug. En afgelopen weekeind zag ik een verdwaalde koerier ineens in een Brabants park rondfietsen. De vlek breidt uit!

Ik vind dit wel een interessante ontwikkeling. Want in Utrecht doen niet alleen heel veel restaurants mee, maar ook delicatessenwinkels (zoals Peek & Van Beurden) en cateraars (zoals Dado). Waardoor je een veel grotere keuze hebt uit wat je thuis kunt eten. En je lekker thuis op de bank de laatste restaurants en lekkernijen uit kunt proberen.

Nadat ik een keer van de sokken was gereden door zo'n foodora/deliveroo fietser, had ik mijzelf streng voorgenomen om hier nóóit iets te bestellen, maar goed... voornemens zijn er om verbroken te worden. Nietwaar? Dus inmiddels heb ik een paar keer een bestelling geplaatst, met als excuus een lange drukke werkweek en (ja, dat overkomt mij wel eens) een gebrek aan culinaire inspiratie.

Zo probeerde ik al eens...

Kippig. En hier bestelde ik... kip. Ik kreeg prachtig verpakte pakketjes met een halve gegrilde kip en een groentegerecht met aardappels. Maar ik had ook kipspiesjes kunnen nemen of een caesarsalad. Of het gerecht ´Voor hen en haan´, wat ik dan wel weer humor vond.

Ellis. Ik had zo'n zin in een sappige hamburger en het volstond niet om in de spiegel te kijken. Ik bestelde dus een burger met blauwe kaas, en uienringen als side dish (die écht heel lekker waren). Burgers.... super hip, net als kip (en dat rijmt).

Poké Delicious. Dit bestelde ik natuurlijk omdat ik zo nieuwsgierig was naar het gerecht dat ik onlangs beschreef op mijn blog, maar dat ik nog nooit zelf had geproefd. Poké .... het rijstgerecht met vis dat het helemaal gaat maken in Nederland dit jaar (en waar jullie vandaag het recept voor krijgen).

Nu ben ik niet onverdeeld enthousiast over elk restaurant dat ik eten heb laten bezorgen, maar dat komt gewoon door mij. Daar heb ik in restaurants ook vaak last van: dan vind ik het eten te zout, of denk ik (en dat komt vaker voor) dat ik het zelf beter had gedaan. Het voordeel van deze bezorgservice is wel dat je daar in ieder geval niet pas in het restaurant achter komt!

Poké met zalm en groene groentes

Vandaag geef ik jullie het recept voor Poké. Zoals ik al eerder schreef, komt dit gerecht oorspronkelijk uit Hawaii. Ik heb geen idee of mijn Poké smaakt zoals hij volgens Hawaaiiaanse standaarden behoort te smaken. Ik heb mij laten inspireren door mijn bezorg-Poké, en mijn fameuze grondige research op het internet. Het is een eigen creatie, maar het smaakt verrekte lekker. Nadeel van het zelf maken is wel dat je veel ingrediënten moet inslaan. Dat gaat toch makkelijker als je het bestelt.

Een paar algemene opmerkingen vooraf: officieel moet je het gerecht serveren als de rijst nog warm is. Je proeft dan dus de warme rijst met de koude groentes en vis. Daarnaast is het gebruik om het gerecht in een kom te serveren, zodat het gerecht wat hoogte krijgt en je alle ingrediënten goed ziet liggen. Je kunt natuurlijk ook andere groentes kiezen!
Poké wordt blijkbaar in Hawaii gezien als een voorgerecht, maar na het eten van het onderstaande hoef je echt verder niets meer te eten.

Wat heb je nodig voor 2 personen?

• circa 60 gram rijst per persoon (sushirijst, of evt. basmati)
• 150 gram rauwe zalm
• 1 avocado
• 125 gram chuka wakame
• handvol fijngesneden ijsbergsla
• 3-4 lente-uitjes in ringetjes
• 6-8 el gare gepelde sojaboontjes (ligt bij de meeste supermarkten bij de sla)
• sesamzaadjes (zwarte of witte, of een mix)
• 4-5 el. Japanse sojasaus
• 3-4 el. Sesamolie
• circa 1 cm wasabi 
• zalmeitjes (optioneel)
• gebakken uitjes (optioneel)
• 2 el. Japanse mayonaise (of gewone Nederlandse)
• 1-2 tl. Nanami togarashi (zie foto hieronder)

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de zalm in vierkantjes. Marineer ongeveer een half uur in een dressing van 1-2 el. sojasaus, wasabi (naar smaak) en 1-2 el. sesamolie. 

   

   
   

2. Snijd de lenteui in ringetjes, de avocado in blokjes en rooster de sesamzaadjes.
3. Meng de mayonaise met de nanami togarshi. Proef of het niet te pittig is. 
4. Kook de rijst in gezouten water volgens de gebruiksaanwijzing. Laat het vooral niet papperig worden!
5. Meng de warme (evt. afgegoten) rijst met circa 1 el sojasaus en 1 el sesamolie. Meng goed door.
6. Pak een diep bord, schep wat rijst in het midden en leg hier wat blokjes zalm bovenop. Leg wat van de ijsbergsla om de rijst heen.
7. Garneer met avocado, chuka wakame, lenteui en de sojaboontjes. 

   

   
   

8. Bestrooi met de sesamzaadjes, viseitjes (optioneel) en de gebakken uitjes (optioneel). Druppel een paar druppels van de spicy mayo op de groentes.

Wie ben jij eigenlijk? En havermoutballetjes.

Je moet niet schrikken, maar we gaan het eens over jou hebben in plaats van over mij. Want wie ben jij eigenlijk, lezer van mijn blog?

Als ik heel eerlijk ben? Ik heb geen idee. Ja, ik krijg natuurlijk wel iets van informatie over mijn bezoekers, maar deze informatie is echt niet te herleiden tot een individu. Dus zolang jij niet zelf af en toe vertelt dat je mijn blog leest, weet ik niet dat jij het bent. 

Maar wat weet ik dan wel?

Ik weet dat ik best een leuk aantal bezoekers heb per maand. Maar dat er andere foodbloggers zijn die mijn jaarlijkse aantal in 1 dag weten te behalen (vind ik niet erg).

Ik weet dat 32% van jullie Chrome gebruikt als browser en 31% Safari. Maar ja... wat moet ik met die info? Waarschijnlijk net zo weinig als met het feit dat 36% van jullie Windows gebruikt als besturingssysteem. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar I couldn't care less.

Nee, interessanter wordt het pas als ik zie vanuit welk land mijn blog bezocht wordt. Wat dacht je van Nederland (nummer 1) en België (nummer 2)? Niet zo spannend hè? Maar als ik je dan vertel dat de rest van de top 10 bestaat uit de V.S., Rusland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Oekraïne, Verenigd Koninkrijk en als verrassende hekkensluiter: Polen (!), dan wordt het misschien weer wat leuker. 

Misschien verklaart jullie achtergrond (Rusland, Oekraïne, Polen) ook wel een beetje waarom (na mijn Index) met name de recepten van mijn alcoholische versnaperingen het in de afgelopen jaren zo goed hebben gedaan. Want zie hier jullie grote favorieten:

1. "De lekkerste zomerse drankjes: van Cider tot Limoncello Spritz" (ver en eenzaam aan de top!)
2. "Over een knapperige krekel" (pasta met garnalen, gorgonzola en WIJN)
3. "Zelf Limoncello maken" (hik)
4. "De revival van de Siberische IJstaart" (met DRANK)
5. "Maak kennis met Hugo" (DRANK!)
6. "Voortaan heb je er gebakken kaas van gegeten"
7. "Het likeurmaakprincipe"  (I rest my case)
8. "Iets anders dan kalkoen deze kerst" (fazant op zuurkool)
9. "Echt eten" (salade met gebakken knolselderij en blauwe kaas)
10. "Hapjesavond...uh...pakjesavond." (drie lekkere borrelhapjes)

Dat zegt toch wel iets over jullie alcoholische voorkeuren, nietwaar?

Tja, en dan heb je natuurlijk ook nog altijd het slechtst bekeken recept. In de algemeenheid kan ik stellen dat gerechten met veel groentes het echt heel erg slecht doen bij jullie. Net als geheel vegetarische recepten trouwens. Zoals het gerecht van gnocchi met bruin bier en taleggio. Daar heeft dus écht bijna niemand naar gekeken: het absolute dieptepunt uit mijn foodbloggerscarrière. Op de voet gevolgd door mijn verhaal over powerfoodgoeroes en bloedsinaasappelcrumble overigens. 

Tenslotte dacht ik dat het ook wel leuk is om te vertellen dat mijn laatste verhaal over orgaanvlees het momenteel weer wel bijzonder goed doet. Wat verrassend! Al denk ik dat het komt door de titel: "Vieze plaatjes". Daar houden jullie blijkbaar wel van. Want dat recept is relatief gezien de snelste stijger van allemaal. Volgend jaar in mijn top 10!

*****************

Als we het dan toch hebben over vieze plaatjes, dan moet je ook maar eens naar deze foto kijken. Ziet er vies uit he? Het is een mix van cacao met o.a. havermout, suiker, en boter. Tezamen rol je ze tot kleine zoete balletjes. Fijn bij de koffie. Naast een lekker likeurtje natuurlijk.

Mijn collega R. M. maakt deze balletjes altijd op haar verjaardag of bij andere bijzondere gelegenheden. Ik vind ze heerlijk!

Havermoutballetjes

Wat heb je nodig voor 35-40 kleine balletjes?

• 100 gram roomboter (kamertemperatuur)
• 1 dl suiker
• 3 dl fijne havermout
• 2 el espresso (koud)
• 2 el cacao
• 1 zakje vanillesuiker
• Geraspte kokos

Hoe maak je het klaar?

Houd de kokos apart, en meng alle andere ingrediënten door elkaar. Dit gaat het beste door gewoon (met schone handen) te kneden. Draai kleine balletjes en rol ze door de kokos. Zet ze in de koelkast totdat je ze serveert.

In deze fase kun je je niet voorstellen dat het echt lekker wordt.

Vieze plaatjes. Aardappelpannenkoek met eend.

"Zo'n koe heeft ook geen groot brein!". Mijn nichtje zwaait het doorzichtige zakje zachtjes heen en weer. De blubberige massa beweegt zachtjes mee. "Klopt" zeg ik dapper, terwijl ik toch even moet slikken. Moet ik dit straks in een bitterbal verwerken? Sterker nog....moet ik dit straks eten?

"Zooooo, dit is echt heel goor!" Mijn nichtje kijkt in de wasbak waar vier grote testikels dobberen. Ook deze moeten zo in de bitterbal verdwijnen. Maar daarvoor moeten we ze eerst pellen. Pellen? Ja, pellen. Waar zijn we aan begonnen?

Mijn nichtje vraagt zich hetzelfde af. "Uhm......waarom eten we dit ook al weer?"

Ik leg uit dat wij in Nederland nogal apart met eten omgaan. "We willen (bijna) allemaal vlees eten, en vervolgens gooien we het grootste deel van het beest weg. Dat is toch bizar? Zeker als je bedenkt dat veel van deze stukken vlees in andere landen gezien worden als delicatesse."

"Maar waarom heb je dan ook geit gekocht?" Ze is nieuwsgierig, mijn nichtje (dat heeft ze op zich niet van een vreemde). Ik leg uit dat de meeste Nederlanders ook geen geit eten. En dat met name de geitenbokjes in Nederland afgevoerd worden omdat zij geen melk produceren. "Mannenvlees. Dat eten we in Nederland niet".

Intussen zijn we bijna klaar met de vulling voor onze bitterbal. De inhoud van de ballen is fijngehakt en de hersenen zijn gespoeld (gehersenspoeld dus). We maken de vulling af met o.a. een roux en wat specerijen. Dan draaien we er ballen van. "Wat een klote klus" mopper ik zachtjes zodat mijn nichtje mij niet hoort.

Het is hard werken. Ik bedoel met hart werken. We hebben namelijk ook nog een runderhart van twee kilo dat schoon moet. En een koeientong. En twee bereidingen van geit (zowel in bokbier als gekonfijt in ganzenvet). En natuurlijk niet te vergeten: de bokkenpotentaart, om een beetje in thema te blijven en de heftigheid van het diner te compenseren. Deze bokkenpoten liggen immers gewoon tussen de speculaas op de koekjesafdeling van de buurtsuper.

Een heel diner met ingrediënten die anders grotendeels weggegooid zouden worden: ik realiseer me ineens dat we het dan ook echt allemaal moeten opeten.

Ik slik nog een keertje.

kalfstong met tartaar van hart, ravigotte met tong, biefstuk van hart en de bewuste bitterbal.

Aardappelpannenkoek met eend

Het gerecht van vandaag is heel toegankelijk. Officieel is het met eendenmaagjes, maar ik denk dat het ook super lekker is met een stukje eendenborst.

Ik kies er in dit gerecht voor om kant-en-klare gekonfijte eendenmaag te gebruiken. Het is lastig om verse eendenmaag te vinden. De gekonfijte zijn te krijgen bij de meeste poeliers en goede delicatessenzaken. Het gerecht komt uit het kookboek " Van kop tot kont" van Nel Schellekens, die ons inspireerde tot het bovenstaande menu.

Wat heb je nodig voor een stuk of zes kleine pannenkoekjes?

• 3 eieren (gesplitst)
• 250 gram gekookte en geprakte kruimige aardappels
• 80 gram tarwebloem
• 1,5 dl melk
• beetje peper, zout en nootmuskaat
• blikje of potje met eendenmaagjes
• 1 el kappertjes
• 1 el fijngehakte bieslook
• 1 el fijngehakte peterselie
• 1 el fijngesneden zongedroogde tomaat
• 1/2 dl olijfolie
• 3 el balsamicoazijn
• peper en zout

Hoe maak je het klaar?

1. Klop de eiwitten stijf. 
2. Meng de eierdooiers, aardappels, melk en bloem goed door elkaar. Stamp stukjes aardappel goed fijn. Breng op smaak met zout, peper en nootmuskaat.
3. Klop het eiwit zachtjes door het aardappelbeslag.
4. Bak de aardappelpannenkoekjes in wat boter of olie. 
   
5. Maak een vinaigrette door de zongedroogde tomaat te mengen met de verse kruiden, kappertjes, olijfolie en balsamicoazijn.
6. Verwarm de eendenmaagjes in een pannetje (of grill de eendenborst met het vet). Snijd het vlees eventueel in dunne plakjes.
7. Serveer een pannenkoekje met een eendenmaagje of een plakje eendenborst. Schep hier wat vinaigrette op.

Mijn favoriete Arabische kookboeken. Sla gevuld met pikant gehakt.

Het is niet altijd makkelijk om een verhaal voor mijn blog te verzinnen. Deze week had ik het onderwerp op zich wel klaar (namelijk: mijn favoriete kookboeken), maar tijdens het schrijven schoten mijn gedachten steeds weer naar die halvegare in Amerika. En dan kon ik mij niet meer concentreren op mijn verhaal. Ik vind het echt vreselijk wat die malloot met zijn cavia op zijn kop verzint, en kijk bovendien met afschuw naar de ruimte die hem gegeven wordt om zijn plannen ook daadwerkelijk ten uitvoer te brengen.

Het is lastig om vanuit mijn positie ook maar iets te betekenen in het anti-Trump protest. Wat dat betreft doen mijn Amerikaanse familie en vrienden het beter: bijvoorbeeld door mee te lopen in de Women's Marches, door geweldige spandoeken te maken, en door met het hele gezin te protesteren op Amerikaanse vliegvelden.

Ik kom niet verder dan het storten van een geldbedrag aan She Decides. En niet verder dan mijn blog van vandaag waarbij ik schrijf over mijn favoriete Arabische kookboeken. Om, al is het puur symbolisch, in ieder geval een statement te maken. Terwijl ik intussen nadenk of ik ook iets kan doen dat écht effect heeft.

Vooralsnog kan ik niets anders bedenken dan dat ik binnenkort ook maar eens een verhaal moet schrijven over mijn beste Mexicaanse kookboeken.

Arabia is een kookboek waar ik erg graag uit kook. Het boek is geschreven door Nadia en Merijn, die op dit moment ook een kookprogramma hebben op de woensdagavond, en dat uitgezonden wordt door de NPO.
Arabia is het eerste kookboek uit een reeks waar o.a. ook 'Bismilla Arabia' en 'Arabia bij je Thuis' bij horen. Maar ik weet dat ze nog veel meer kookboeken hebben geschreven.
De recepten uit de Arabia-reeks zijn erg toegankelijk, al is de volgorde van de boeken soms wat lastig te volgen. Toetjes lijken afgewisseld te worden met hoofdgerechten en voorgerechten. Gelukkig zie je aan de mooie foto´s precies wat de gerechten inhouden. Je moet dus gewoon maar lekker bladeren.
Niet alle recepten zijn overigens even Arabisch. Hier en daar zitten wat duidelijke Zuid-Italiaanse invloeden. Bijvoorbeeld bij de saffraansoep met vongole. Andere favorieten van mij zijn de bonenpuree met prei en geroosterde broodkruimels, en de geitenkaassalade met sumak.
Ik heb ooit een kookcursus gevolgd bij Nadia en Marijn. Het enthousiasme van deze twee vriendinnen was erg aanstekelijk. Dat enthousiasme lees je ook terug in de verhalen over de prachtige landen rondom de Middellandse zee die je ook in het boek terug vindt.

Moro en Casa Moro zijn ook twee hele fijne en mooie kookboeken. Ook in deze kookboeken zie je invloeden van verschillende landen. Waar ik in Arabia veel Italiaanse invloeden zag, zijn deze kookboeken juist door de Spaanse keuken geïnspireerd. En dat zorgt voor heerlijke gerechten.Wat brengt migratie toch veel leuke dingen met zich mee hé?
Als ik mezze wil maken, pak ik dit kookboek er vaak bij. Je vindt hier echter ook het geweldige aubergine gerecht dat ik ooit met jullie deelde (toen ik blijkbaar niet zo veel inspiratie had voor een verhaal). Dit recept is echt een aanrader. Zo veel smaken, zo veel kleuren, zo veel geuren! Net als de kaft van het boek.
Het boek is overigen niet geschreven door iemand met een Arabische achtergrond. Het echtpaar Sam en Sam Clark heeft zich echter wel duidelijk goed verdiept in de Arabische cultuur en specifieke Arabische ingrediënten.



Saha is een meer traditioneel kookboek en richt zich voornamelijk op de keuken uit Libanon en Syrië. De schrijver gaat in dit boek op zoek naar het land van zijn voorouders, en belandt daarbij onder andere in Aleppo. Het is triest als je de beeldende verhalen leest over deze stad en haar inwoners met de wetenschap dat daar nu niets meer van over is. Saha is dus veel meer dan een kookboek, al zijn de recepten ook geweldig goed. De labneh, de hummus, de muhammara (dip met paprika en walnoten)... De gerechten met vlees, met vis, met specerijen en verse kruiden.... Syrië was een prachtig land. Daar vlucht je volgens mij niet zomaar van vandaan.

Het laatste kookboek voor nu (ik had er nog veel meer klaargelegd) is mijn laatste aanwinst: Sirocco. Jullie krijgen straks een recept dat ik ontdekte in dit kookboek.
De schrijfster van dit boek is Sabrina Ghayour, Deze dame van Iraanse afkomst schreef eerder het succesvolle boek Persiana dat nog op mijn verlanglijstje staat.
Het boek Sirocco is vernoemd naar de hete lucht die van oost naar west waait en heerlijke geuren met zich mee neemt. Ook in dit boek wordt duidelijk dat in de loop der eeuwen veel culturen zich met elkaar hebben gemengd, en dat dit veel nieuwe en inspirerende gerechten met zich meebrengt.
De mix van Oosterse en Westerse smaken is verrassend. Zo maakte ik al eerder een koolsla uit dit boek: maar dan met kaneel en korianderpoeder. Ook heerlijk was de waterkerssalade met amandelen, dadels en sinaasappels. Sirocco is sowieso een geweldig boek voor iedereen die van salades houdt en op zoek is naar iets origineels.

Sla gevuld met pikant gehakt

Dit gerecht leek mij in eerste instantie eerder Aziatisch dan Arabisch. Maar je weet hoe dat gaat met migratie: alles beïnvloedt iedereen. Er zijn mensen die dat eng vinden. Anderen zien het eerder als een verrijking.

Wat heb je nodig voor 3-4 personen?

• 2 volle theelepels korianderzaad
• 4 teentjes knoflook
• 2 cm schoongemaakte verse gember
• 1 Spaanse peper
• (schil van) 2 limoenen
• 500 gram gehakt of kippendijenfilet (Sabrina gebruikt kipgehakt)
• 15 gram fijngehakte munt (zonder takjes)
• 15 gram fijngehakte verse koriander (in een bakje)
• 100 gram grofgehakte pinda's (in een bakje)
• 3-4 lenteuitjes in ringen (in een bakje)
• chilisaus (in een bakje)
• Romainesla of little gem (losse blaadjes op een groot bord)

Hoe maak je het klaar?

1. Hak de Spaanse peper helemaal fijn met de gember en knoflook (ik gebruikte hiervoor de hakmolen).
2. Bak de korianderzaadjes in een klein laagje olijfolie totdat ze beginnen te springen. Voeg dan de knoflookmix toe en bak dit zachtjes mee. 

   

   
   

3. Zet het vuur hoger, en voeg het gehakt (of fijngesneden kip) toe met de rasp van de limoen. Bak tot het gehakt gaar is. Meng er daarna de fijngehakte munt doorheen.
4. Schep het gehakt in een bakje, en serveer met alle overige ingrediënten. Laat iedereen zijn eigen slaschuitjes klaar maken.