Het is niet altijd makkelijk om een verhaal voor mijn blog te verzinnen. Deze week had ik het onderwerp op zich wel klaar (namelijk: mijn favoriete kookboeken), maar tijdens het schrijven schoten mijn gedachten steeds weer naar die halvegare in Amerika. En dan kon ik mij niet meer concentreren op mijn verhaal. Ik vind het echt vreselijk wat die malloot met zijn cavia op zijn kop verzint, en kijk bovendien met afschuw naar de ruimte die hem gegeven wordt om zijn plannen ook daadwerkelijk ten uitvoer te brengen.
Het is lastig om vanuit mijn positie ook maar iets te betekenen in het anti-Trump protest. Wat dat betreft doen mijn Amerikaanse familie en vrienden het beter: bijvoorbeeld door mee te lopen in de Women's Marches, door geweldige spandoeken te maken, en door met het hele gezin te protesteren op Amerikaanse vliegvelden.
Ik kom niet verder dan het storten van een geldbedrag aan She Decides. En niet verder dan mijn blog van vandaag waarbij ik schrijf over mijn favoriete Arabische kookboeken. Om, al is het puur symbolisch, in ieder geval een statement te maken. Terwijl ik intussen nadenk of ik ook iets kan doen dat écht effect heeft.
Vooralsnog kan ik niets anders bedenken dan dat ik binnenkort ook maar eens een verhaal moet schrijven over mijn beste Mexicaanse kookboeken.
Arabia is het eerste kookboek uit een reeks waar o.a. ook 'Bismilla Arabia' en 'Arabia bij je Thuis' bij horen. Maar ik weet dat ze nog veel meer kookboeken hebben geschreven.
De recepten uit de Arabia-reeks zijn erg toegankelijk, al is de volgorde van de boeken soms wat lastig te volgen. Toetjes lijken afgewisseld te worden met hoofdgerechten en voorgerechten. Gelukkig zie je aan de mooie foto´s precies wat de gerechten inhouden. Je moet dus gewoon maar lekker bladeren.
Niet alle recepten zijn overigens even Arabisch. Hier en daar zitten wat duidelijke Zuid-Italiaanse invloeden. Bijvoorbeeld bij de saffraansoep met vongole. Andere favorieten van mij zijn de bonenpuree met prei en geroosterde broodkruimels, en de geitenkaassalade met sumak.
Ik heb ooit een kookcursus gevolgd bij Nadia en Marijn. Het enthousiasme van deze twee vriendinnen was erg aanstekelijk. Dat enthousiasme lees je ook terug in de verhalen over de prachtige landen rondom de Middellandse zee die je ook in het boek terug vindt.
Moro en Casa Moro zijn ook twee hele fijne en mooie kookboeken. Ook in deze kookboeken zie je invloeden van verschillende landen. Waar ik in Arabia veel Italiaanse invloeden zag, zijn deze kookboeken juist door de Spaanse keuken geïnspireerd. En dat zorgt voor heerlijke gerechten.Wat brengt migratie toch veel leuke dingen met zich mee hé?
Als ik mezze wil maken, pak ik dit kookboek er vaak bij. Je vindt hier echter ook het geweldige aubergine gerecht dat ik ooit met jullie deelde (toen ik blijkbaar niet zo veel inspiratie had voor een verhaal). Dit recept is echt een aanrader. Zo veel smaken, zo veel kleuren, zo veel geuren! Net als de kaft van het boek.
Het boek is overigen niet geschreven door iemand met een Arabische achtergrond. Het echtpaar Sam en Sam Clark heeft zich echter wel duidelijk goed verdiept in de Arabische cultuur en specifieke Arabische ingrediënten.
Saha is een meer traditioneel kookboek en richt zich voornamelijk op de keuken uit Libanon en Syrië. De schrijver gaat in dit boek op zoek naar het land van zijn voorouders, en belandt daarbij onder andere in Aleppo. Het is triest als je de beeldende verhalen leest over deze stad en haar inwoners met de wetenschap dat daar nu niets meer van over is. Saha is dus veel meer dan een kookboek, al zijn de recepten ook geweldig goed. De labneh, de hummus, de muhammara (dip met paprika en walnoten)... De gerechten met vlees, met vis, met specerijen en verse kruiden.... Syrië was een prachtig land. Daar vlucht je volgens mij niet zomaar van vandaan.
Het laatste kookboek voor nu (ik had er nog veel meer klaargelegd) is mijn laatste aanwinst: Sirocco. Jullie krijgen straks een recept dat ik ontdekte in dit kookboek.
De schrijfster van dit boek is Sabrina Ghayour, Deze dame van Iraanse afkomst schreef eerder het succesvolle boek Persiana dat nog op mijn verlanglijstje staat.
Het boek Sirocco is vernoemd naar de hete lucht die van oost naar west waait en heerlijke geuren met zich mee neemt. Ook in dit boek wordt duidelijk dat in de loop der eeuwen veel culturen zich met elkaar hebben gemengd, en dat dit veel nieuwe en inspirerende gerechten met zich meebrengt.
De mix van Oosterse en Westerse smaken is verrassend. Zo maakte ik al eerder een koolsla uit dit boek: maar dan met kaneel en korianderpoeder. Ook heerlijk was de waterkerssalade met amandelen, dadels en sinaasappels. Sirocco is sowieso een geweldig boek voor iedereen die van salades houdt en op zoek is naar iets origineels.
Sla gevuld met pikant gehakt
Dit gerecht leek mij in eerste instantie eerder Aziatisch dan Arabisch. Maar je weet hoe dat gaat met migratie: alles beïnvloedt iedereen. Er zijn mensen die dat eng vinden. Anderen zien het eerder als een verrijking.
Wat heb je nodig voor 3-4 personen?
- 2 volle theelepels korianderzaad
- 4 teentjes knoflook
- 2 cm schoongemaakte verse gember
- 1 Spaanse peper
- (schil van) 2 limoenen
- 500 gram gehakt of kippendijenfilet (Sabrina gebruikt kipgehakt)
- 15 gram fijngehakte munt (zonder takjes)
- 15 gram fijngehakte verse koriander (in een bakje)
- 100 gram grofgehakte pinda's (in een bakje)
- 3-4 lenteuitjes in ringen (in een bakje)
- chilisaus (in een bakje)
- Romainesla of little gem (losse blaadjes op een groot bord)
Hoe maak je het klaar?
- Hak de Spaanse peper helemaal fijn met de gember en knoflook (ik gebruikte hiervoor de hakmolen).
- Bak de korianderzaadjes in een klein laagje olijfolie totdat ze beginnen te springen. Voeg dan de knoflookmix toe en bak dit zachtjes mee.
- Zet het vuur hoger, en voeg het gehakt (of fijngesneden kip) toe met de rasp van de limoen. Bak tot het gehakt gaar is. Meng er daarna de fijngehakte munt doorheen.
- Schep het gehakt in een bakje, en serveer met alle overige ingrediënten. Laat iedereen zijn eigen slaschuitjes klaar maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten