Mezze allen een karretje (vegetarische mezze)

Een dip van geroosterde komijn.

Ik moet wat bekennen. Ik heb een karretje. Je weet wel. Zo´n ding:

En ik zal nog wat bekennen: ik gebruik hem ook nog.

Het heeft wel enige maanden gekost voor ik het durfde hoor, om met zo'n karretje over straat te gaan. Wat dat betreft ben ik (hoe ironisch) niet veel ouder geworden in de loop der jaren. Mijn oma weet bijvoorbeeld nog te vertellen dat ik vroeger als tiener niet met plastic tasjes over straat wilde lopen. Vond ik heel gênant. 

En nu: nu loop ik dus gewoon met zo'n oude dames-kar. Waarbij "oude" refereert aan ´dames´ en niet aan de kar. Want de kar is gloednieuw en was tot voor kort alleen gebruikt tijdens de Salone del Gusto in Turijn in 2014. Toen kwam mijn zwager (ja, hij wordt binnenkort een zekere leeftijd) ineens aanzetten met zo´n ding. Maar dat was niet zo gênant. Dat was gewoon heel erg slim. Want zo konden we heel veel lekkernijen kopen zonder (zoals bij de vorige editie in 2012 gebeurde) de helft te moeten laten staan omdat onze ruggen het anders zouden begeven. 

En dus kocht ik ook een karretje dat vervolgens direct na de Salone in mijn voorraadkast belandde. Maar ja: elke keer dat ik het karretje zag staan wanneer ik weer een boodschappentas uit diezelfde voorraadkast haalde, en elke keer dat ik met pijnlijke schouders die boodschappen tas weer terug propte in diezelfde kast, krabde ik mij zelf in gedachten achter de oren. Wie was hier nu gek?

En dus besloot ik me niet langer te laten kennen. Ik trok de stoute schoenen aan en gebruikte het karretje voor het meenemen van ingrediënten voor het glutenvrije vegetarische Italiaanse kerstmenu. En dus werd ik vervolgens door mijn collega uitgelachen toen ik 's avonds laat in de stromende regen in mijn regenjas met mijn hond en mijn karretje weer naar huis keerde (eerlijkheid dwingt mij te bekennen dat hierbij ook meespeelde dat ik het kleed van mijn hond had ingepakt in een vuilniszak en deze zeer demonstratief uit het karretje stak). 

Ik was sterk. Ik doorstond het gelach van mijn collega. En hield vol. En doorstond dus ook het gelach van vriendinnetje R. dat afgelopen maandag onderstaande mezze bij mij kwam eten en een beeld van mij kreeg als zwerver, omdat ik vertelde dat met name het vervoeren van grote hoeveelheden wijn nu zo makkelijk ging. En tenslotte doorstond ik het gelach van mijn jaarclub afgelopen woensdag toen ik vertelde over het onderwerp van mijn blog en meldde dat ik eigenlijk uitermate tevreden was over mijn rode aanwinst.

Het is dus echt heel erg praktisch, hé mensen! Zo'n karretje. Dus ik stel voor dat we allemaal onze trots opzij zetten, onze leeftijd vergeten, en met zo'n karretje gaan rondlopen. Wie weet. Misschien wordt het straks nog hartstikke hip!

We maken vandaag Arabische Mezze:

Mezze [metze] zijn tapas uit het Midden-Oosten. Deze recepten komen origineel uit het kookboek 'Moro', maar ik heb me niet helemaal aan de receptuur gehouden. Als je alle vier de mezze maakt, heb je voldoende voor 4 personen. Serveer er ook een Turks brood bij, en houd er rekening mee dat je daarna niet zo veel meer hoeft te eten.

• Kwarteleitjes met komijn
• Aubergines met knoflook en munt (let op: 30 minuten wachttijd voor de aubergines)
• Rode biet met labneh (let op: de labneh maak je een dag van tevoren)
• Wortelsalade met koriander

Kwarteleitjes met komijn

• 4 el. komijnzaadjes
• halve theelepel grof zeezout
• 24 kwarteleitjes

Rooster de komijnzaadjes in een droge koekenpan totdat ze licht bruin kleuren. Voeg hier het zout aan toe, en stamp dit tezamen grof in een vijzel. Kook de kwarteleitjes in 4 minuten halfzacht, pel ze onder koud water, en serveer met het komijnmengsel. 
Houd je het komijnmengsel over? Dan is het ook lekker om te serveren met Turks brood en een scheut olijfolie.

Aubergines met knoflook en munt

• 3 grote aubergines
• 3 teentjes fijngesneden knoflook
• 1 rode peper in ringetjes
• 1 bosje fijngehakte verse munt
• 3 el. zout
• wat olijfolie

Snijd de aubergines in plakken van circa 1 cm. Leg deze in een schaal met zout water (circa 3 el. zout). Laat de aubergines hier een half uur in liggen. Giet ze dan af en spoel na met gewoon water. Grill de aubergines met een beetje olie totdat ze mooie bruine strepen hebben en zacht zijn. Leg ze in een schaal. 

Bak nu in de koekenpan de knoflook met peper zachtjes aan totdat de knoflook lichtbruin is. Schep dit door de aubergines met de fijngehakte munt. Giet er nog een beetje extra olijfolie overheen. 

Rode biet met labneh

• 250 ml volle yoghurt
• 3 rode bieten, geschild en voorgekookt
• 5 gram fijngehakte bladpeterselie
• wat maanzaad
• 1 fijngehakte teen knoflook
• scheut citroensap (2-3 el)
• wat olijfolie
• wat zout

Leg een schone theedoek in een vergiet. Zet het vergiet in een pannetje en schep de yoghurt in de theedoek. Bedek de yoghurt en laat dit in de koelkast 24 uur staan. 
Schep de yoghurt uit de theedoek en meng met zout naar smaak en de knoflook. Nu heet de yoghurt ineens labneh. Zet opzij.
Snijd de bieten in dunne plakken. Schep hier de peterselie, het citroensap en olijfolie doorheen.
Serveer met enkele klodders labneh en het maanzaad.

Wortelsalade met koriander

• 10 geschrapte worteltjes
• 1,5 el. van het komijnmengsel dat je als eerste hebt gemaakt vandaag
• 2-3 el citroensap
• 1 tl. poedersuiker
• 5 gram verse koriander, fijngehakt
• scheut olijfolie
• wat zout

Kook de worteltjes in wat gezouten water. Ik vind het lekker als ze nog een beetje een bite hebben, dus giet ze af na 5 minuten. Snijd ze dan in dunne reepjes (halve cm). Meng de poedersuiker met het citroensap en de olijfolie totdat de suiker is opgenomen. Meng dit door de wortels met alle andere ingrediënten. 

Ik zie, ik zie, wat jij ook niet ziet en het is Cornflake Chicken.

Zo ziet dineren bij C-taste er uit

Vorige week vrijdag vertelde cabaretier Peter Pannekoek (weer zo'n achternaam waar mevrouw Hamburger niet om mag lachen) bij De Wereld Draait Door over zijn ervaringen bij restaurant C-taste. C-taste is namelijk niet zomaar een restaurant. Het is een restaurant waar je in het donker zit en waar je niet kunt zien wat je eet.

Het verhaal van Peter Pannekoek ging over de knappe blinde ober die hem had bediend en in het donker zijn vriendin geprobeerde te verleiden

Ik moest hierdoor weer denken aan die keer dat ik bij C-taste ging lunchen. Nu kan ik me niet herinneren of ik een knappe ober had. Maar ik weet wel dat hij mij en R (een goede vriendin van me) niet heeft geprobeerd te verleiden. Tenminste... Ik heb er dan niets van gezien.

R. en ik vonden het super spannend om naar C-taste te gaan. Het idee van het restaurant is namelijk om je te laten meemaken hoe blinde mensen de wereld beleven en je te stimuleren om je andere zintuigen te gebruiken wanneer je eet. Het leek mij een uitgelezen kans voor een restaurant om mensen kennis te laten maken met bijzondere smaken, structuren en geuren. Ik had daarom hoge verwachtingen van de lunch die we zouden krijgen en ik was heel benieuwd of ik zou raden wat we te eten kregen.

Waar ik echter niet op had geanticipeerd was hoe ik mij zou voelen als ik eenmaal in het donker zou zitten. En dat viel mij vies tegen. Het was namelijk echt pikkedonker! En nu had de wellicht-aantrekkelijke-ober-maar-ik-zat-niet-op-te-letten-want-was-te-opgewonden-over-mijn-lunch-in-het-donker ons daar al wel voor gewaarschuwd, maar dit was wel heftig. Ik voelde dat mijn ogen continu aan het bewegen waren in een poging om scherp te stellen. Maar op wat? Op niets! Want in tegenstelling tot mijn donkere slaapkamer, gingen mijn ogen ook na een tijdje echt helemaal niets onderscheiden. En dus kon ik ze beter dichtdoen, dacht ik. Maar ook dat voelde weer heel vreemd.

Heel eerlijk gezegd: ik werd er wel een beetje benauwd van. En één van de andere gasten in het restaurant ook. Zij verliet na vijf minuten met spoed het restaurant, en mocht haar lunch in het verlichte voorportaal opeten.

Bij R. en mij gebeurde er iets anders na vijf minuten. Wij werden melig. En dat begon met het inschenken van de glaasjes water. "Wel een Haags bakkie hoor!" Maar ja, ik kon toch moeilijk met mijn vinger in haar glas voelen of het glas al bijna vol was? (trouwens ja, dat kon wel, want dat zag ze toch niet. Dus dat heb ik de rest van de lunch gedaan).

Maar ja. Je bestek vinden zonder je toch al zo moeizaam gevulde waterglas om te gooien? Je vork naar je mond brengen zonder in je neus te prikken? Je eten snijden zonder je vingers mee te nemen? Je eigen eten opeten zonder aan dat van je overbuurvrouw te zitten (tenzij opzettelijk om te plagen)? Het bleek allemaal verrekte lastig. En het nam de aandacht weg van het eten. Maar dat was niet zo erg, want dat was niet zo spannend. Een chocoladebroodje, een broodje oude kaas met truffel, een broodje struisvogelbiefstuk. Ik raadde het bijna allemaal (behalve de struisvogel).

Het meest bijzonder was het toetje met banaan, karamel, en van dat knisperstrooisel dat ontploft in je mond. Weet je wat ik bedoel? Ik had eigenlijk verwacht dat de hele lunch vol zou zitten met dat soort verrassingen. Maar ach, R. en ik hadden in tijden niet meer zo gelachen. Dus wat ons betreft was de lunch geslaagd, al was het op een andere wijze dan voorzien.

Vandaag krijgen jullie het recept voor een gerecht dat goed zou passen bij C-taste. Het is namelijk echt een heel vreemd recept met smaken die je niet bij elkaar verwacht. Nigella Lawson maakte het onlangs op 24Kitchen en het leek mij zo vies dat ik het wel moest uitproberen. En toen bleek het heel lekker. Hierbij dus! Extra leuk om je vrienden of familieleden te laten raden wat er in zit.

Cornflake Chicken

Dit is overigens mijn eigen bewerking van het recept. 

Wat heb je nodig voor 4-5 personen?

• 500 gram kipfilet
• 3 grote eetlepels dijon mosterd
• halve eetlepel kaneel
• 1 ei
• 150 gram cornflakes naturel
• halve theelepel gerookte chilipoeder
• olijfolie of boter

Wat moet je doen?

1. Meng de kaneel met het ei en de mosterd tot een gladde saus. Voeg evt. wat versgemalen peper toe.

   

   hier is het nog geen gladde saus

2. Snijd de kipfilets in de lengte doormidden zodat je hele dunne filets krijgt (geen reepjes). 
   
3. Leg de kipfilets 10 minuten in het mosterdmengsel.
4. Knijp intussen in een schaaltje de cornflakes fijn. Het moet geen poeder worden.. Meng hier de chilipoeder doorheen.
5. Haal de kipfilets stuk voor stuk door de cornflakes zodat ze aan alle kanten bedekt zijn. 

   

   Ik zie nog 1 naakt stukje.

6. Verhit de olijfolie of boter (of mix) en bak de cornflakes in ongeveer 3 minuten per kant goudbruin. Serveer direct! 

Ik at het een keer met gewokte spinazie en ovenfrietjes. En een andere keer met pompoen/aardappelpuree met knoflook.

Kurkomaardoor met dat brood

Het gaat vandaag over kurkuma

Een kennis van mij ging onlangs voor haar dochter naar een orthomoleculair arts. De dochter, bekend met blaas- en nierproblemen, had soms wat last van haar buik en dat leidde op specifieke momenten (you get the point?) tot een te hoge druk op de blaas. De vraag was wat er moest gebeuren en of een ander dieet hier een positieve bijdrage aan kon leveren.

De orthomoleculair arts (die zich onder meer bezig houdt met de effecten van voedsel op de gezondheid) schreef dochterlief een interessant dieet voor. Natuurlijk moet ze voldoende vezels eten, suiker vermijden, en veel water drinken. Maar ook moest ze koemelk zo veel mogelijk vermijden, alleen "zure" melkproducten nemen (zoals yoghurt), en -daar komt ie- vooral dagelijks kurkuma eten.

Kurkuma staat ook wel bekend als koenjit en als geelwortel, en is de kleurgever aan kerrie en menig vlek in mijn kleding. Het wordt ook wel eens armelui saffraan genoemd, omdat het net als saffraan een diepe gele kleur aan je eten kan geven. Geelwortel is echter een stuk minder verfijnd (en dus duur) dan saffraan. Het is wat bitter, maar heeft eigenlijk geen hele opvallende smaak. Het dagelijks eten van kurkuma leidt dus niet tot een grote aanpassing in je dieet. Je schept een lepeltje door je soep, door je pastasaus, door je yoghurt, en je komt aan je dagelijkse aanbevolen hoeveelheid.

Maar wat doet Kurkuma dan precies?

Ik was verbaasd. Het blijkt dat er behoorlijk wat wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de werking van kurkuma. Kurkuma schijnt namelijk een zodanig sterk antioxidant te zijn met antibacteriële werking, dat het:

• bij sommige vormen van kanker kankerremmende eigenschappen zou hebben (zie ook dit en dit wetenschappelijke artikel uit Nature);
• alzheimer en parkinson zou weten te vertragen; 
• bijdraagt aan het verbeteren van je cholesterol gehalte; 
• een positieve rol speelt bij de werking van de darmen; en
• ontstekingsremmend zou werken.

Een wondermiddel dus! 

Tja. Enige scepsis is mij natuurlijk niet vreemd. Ik kon mij namelijk niet voorstellen dat er echt alleen maar positief nieuws te melden is over dit specerij. Want waarom wordt het dan niet actief aanbevolen en moet je naar een orthomoleculair arts om te horen dat het zo'n grote bijdrage kan leveren aan je gezondheid?

Ik ging dus op zoek naar 'de andere kant' van kurkuma. Het belangrijkste wat ik vond was dat diabetici en personen die bloedverdunners slikken kurkuma beter kunnen vermijden. In het laatste geval omdat kurkuma de kracht van een bloedverdunner kan versterken. Verder vond ik een onderzoek waaruit bleek dat de langdurige inname van hele grote hoeveelheden kurkuma onder muizen en ratten maag- en darmproblemen kan veroorzaken.

En verder? Tot nu toe blijkt uit geen enkel onderzoek dat je er uiteindelijk kanariegeel van gaat zien, maar blijkt wel dat het lastig is voor het lichaam de goede eigenschappen uit kurkuma te halen zonder enige hulp. Het "zomaar"  in je magere yoghurt gooien lijkt dus niet veel zoden aan de dijk te zetten. Tenzij je ook zwarte peper en vet toevoegt. Want dan wordt het makkelijker voor je lichaam om de goede eigenschappen op te nemen. Al schijnt dit dan nog altijd een hele klus te zijn.

Mensen, ik weet het niet. Ik moet zeggen: er lijkt wel heel erg veel bewijs te zijn dat in het voordeel spreekt van kurkuma. Zodanig dat ik begin te geloven dat het voor een grote groep mensen, waaronder dochterlief, inderdaad een positieve bijdrage kan leveren aan de gezondheid. Maar goed, ik ben geen expert. Ik stel voor: lees de artikelen waar ik naar verwijs, en maak onderstaand brood op eigen risico ;-) .

Yoghurtbrood met kurkuma en karwij (kummel)

Dit brood heb je in no-time gemaakt met heel weinig ingrediënten. Het deeg hoeft niet te rijzen: het is een kwestie van kneden, grillen en eten. Eitje. 

Wat heb je nodig voor 6-8 broodjes?

• 300 gram bloem (wat extra achter de hand)
• 200 gram halfvolle of volle yoghurt (wat extra achter de hand)
• halve eetlepel kurkuma
• anderhalve eetlepel karwij (dit is hetzelfde als kummel)
• snuf zout
• wat zwarte peper
• wat olijfolie

Hoe maak je het klaar?

1. Meng de yoghurt met de bloem. Eerlijk gezegd zijn bovengenoemde maten een beetje een gok. Het punt is dat je een lekker soepel deeg moet krijgen dat niet te droog is, maar ook niet aan je handen blijft plakken. Dat kan betekenen dat je er een beetje meer bloem of een beetje meer yoghurt aan toe moet voegen. 
   
2. Voeg de kurkuma, zout en karwij toe en kneed dit heel goed door.
3. Pluk een balletje zo groot als een mandarijn van het deeg, duw dit goed plat en smeer dit in met wat olijfolie. 
   
4. Bak het broodje in de grill-pan. Reken op 2-3 minuten per kant. Wat donkere strepen zijn niet erg (vind ik persoonlijk ook wel lekker, als het maar niet verbrand is).
5. Serveer warm (bijvoorbeeld met een lekkere curry of wat raita).

Is het al zaterdag? Dan ben je NU TE LLAat

Drie variaties Nutellacrème

Ik kon er niet omheen. Mijn verhaal van vandaag gaat over Nutella. Eigenlijk had ik een verhaal klaar over kurkuma (ja, echt waar). Maar aangezien ik jullie vorige week vertelde dat het vandaag internationale nutelladag is en het weer tijd werd voor een toetje op mijn blog, geef ik er toch maar aan toe. 1 + 1 = 2, nietwaar?

Ik heb niet zo veel met Nutella, dus eigenlijk doe ik het product wel enorm veel eer aan om hier iets over te schrijven. Bovendien is het een allesbehalve duurzaam product (de ingrediënten worden ingevlogen vanuit alle werelddelen). Maar ik kan het enigszins vergoelijken: het is maar 1 dag in het jaar Nutella-dag én Nutella is van origine Italiaans!

Nutella wordt geproduceerd door dezelfde fabrikant als Ferrero Roché en komt oorspronkelijk uit het plaatsje Alba dat bekend staat om zijn hazelnoten (en zijn truffels!). De hazelnootcrème ontstond ooit in een kleine bakkerij net na de Tweede Wereldoorlog (1946). Maar inmiddels is het uitgegroeid tot een enorm bedrijf met 9 fabrieken die over alle continenten verspreid zijn. Het grappige is wel dat er meerdere variaties nutella zijn. Heb je (zoals een paar van mijn vrienden) altijd gedacht dat een boterham nutella in het buitenland lekkerder smaakt? Dan kan dat kloppen. De nutella kan per land van smaak verschillen.

In Nederland zit dit er in.

Je kunt overigens ook zelf hazelnootpasta maken. In het najaar van 2014 heb ik geleerd hoe dat moest tijdens het geweldige culinaire festival Salone del Gusto, dat eenmaal in de twee jaar in Turijn plaatsvindt (in september 2016 is het weer!). Maar dit recept krijgen jullie nu niet. Sorry. Het thema van vanaag is nu eenmaal Nutella. Dus jullie mogen een potje gebruiken. Maar alleen vandaag hè?!

Wat heb je nodig voor 4 personen?

• 250 gram ricotta
• 2 goed volle eetlepels nutella
• een halve eetlepel cacao
• een halve eetlepel suiker
• optioneel: wat sterke drank (cognac doet het goed)
• 4 koekjes met chocolade (ik had digestive met een laagje chocolade). Je kunt ook wat nootjes doen.

Dit recept komt grotendeels uit het grote Nutella Kookboek. Ik heb me alleen niet helemaal aan de receptuur gehouden. 

Het is een klein toetje. Ik had oorspronkelijk twee keer zoveel gemaakt voor vier personen, maar het toetje valt nogal zwaar. Mijn gasten kregen het toetje bij lange na niet op (mij lukte het om de een of andere reden overigens wel).  

Wat moet je doen?

1. Meng de ricotta met de nutella, suiker en de cacao. Klop heel goed door totdat je een smeuige zachte creme hebt. 
   
2. Als je de creme te grijzig vindt, voeg dan nog wat extra cacao toe (proef wel even).
3. Schenk op het laatst de likeur over de massa en klop alles nogmaals heel goed door. 
4. Serveer in een klein glaasje met wat gebroken koekjes (of een van de andere varianten die ik heb uitgeprobeerd).

   

   Veel plezier op Nutelladag!