Ik zie, ik zie, wat jij ook niet ziet en het is Cornflake Chicken.

Zo ziet dineren bij C-taste er uit

Vorige week vrijdag vertelde cabaretier Peter Pannekoek (weer zo'n achternaam waar mevrouw Hamburger niet om mag lachen) bij De Wereld Draait Door over zijn ervaringen bij restaurant C-taste. C-taste is namelijk niet zomaar een restaurant. Het is een restaurant waar je in het donker zit en waar je niet kunt zien wat je eet.

Het verhaal van Peter Pannekoek ging over de knappe blinde ober die hem had bediend en in het donker zijn vriendin geprobeerde te verleiden

Ik moest hierdoor weer denken aan die keer dat ik bij C-taste ging lunchen. Nu kan ik me niet herinneren of ik een knappe ober had. Maar ik weet wel dat hij mij en R (een goede vriendin van me) niet heeft geprobeerd te verleiden. Tenminste... Ik heb er dan niets van gezien.

R. en ik vonden het super spannend om naar C-taste te gaan. Het idee van het restaurant is namelijk om je te laten meemaken hoe blinde mensen de wereld beleven en je te stimuleren om je andere zintuigen te gebruiken wanneer je eet. Het leek mij een uitgelezen kans voor een restaurant om mensen kennis te laten maken met bijzondere smaken, structuren en geuren. Ik had daarom hoge verwachtingen van de lunch die we zouden krijgen en ik was heel benieuwd of ik zou raden wat we te eten kregen.

Waar ik echter niet op had geanticipeerd was hoe ik mij zou voelen als ik eenmaal in het donker zou zitten. En dat viel mij vies tegen. Het was namelijk echt pikkedonker! En nu had de wellicht-aantrekkelijke-ober-maar-ik-zat-niet-op-te-letten-want-was-te-opgewonden-over-mijn-lunch-in-het-donker ons daar al wel voor gewaarschuwd, maar dit was wel heftig. Ik voelde dat mijn ogen continu aan het bewegen waren in een poging om scherp te stellen. Maar op wat? Op niets! Want in tegenstelling tot mijn donkere slaapkamer, gingen mijn ogen ook na een tijdje echt helemaal niets onderscheiden. En dus kon ik ze beter dichtdoen, dacht ik. Maar ook dat voelde weer heel vreemd.

Heel eerlijk gezegd: ik werd er wel een beetje benauwd van. En één van de andere gasten in het restaurant ook. Zij verliet na vijf minuten met spoed het restaurant, en mocht haar lunch in het verlichte voorportaal opeten.

Bij R. en mij gebeurde er iets anders na vijf minuten. Wij werden melig. En dat begon met het inschenken van de glaasjes water. "Wel een Haags bakkie hoor!" Maar ja, ik kon toch moeilijk met mijn vinger in haar glas voelen of het glas al bijna vol was? (trouwens ja, dat kon wel, want dat zag ze toch niet. Dus dat heb ik de rest van de lunch gedaan).

Maar ja. Je bestek vinden zonder je toch al zo moeizaam gevulde waterglas om te gooien? Je vork naar je mond brengen zonder in je neus te prikken? Je eten snijden zonder je vingers mee te nemen? Je eigen eten opeten zonder aan dat van je overbuurvrouw te zitten (tenzij opzettelijk om te plagen)? Het bleek allemaal verrekte lastig. En het nam de aandacht weg van het eten. Maar dat was niet zo erg, want dat was niet zo spannend. Een chocoladebroodje, een broodje oude kaas met truffel, een broodje struisvogelbiefstuk. Ik raadde het bijna allemaal (behalve de struisvogel).

Het meest bijzonder was het toetje met banaan, karamel, en van dat knisperstrooisel dat ontploft in je mond. Weet je wat ik bedoel? Ik had eigenlijk verwacht dat de hele lunch vol zou zitten met dat soort verrassingen. Maar ach, R. en ik hadden in tijden niet meer zo gelachen. Dus wat ons betreft was de lunch geslaagd, al was het op een andere wijze dan voorzien.

Vandaag krijgen jullie het recept voor een gerecht dat goed zou passen bij C-taste. Het is namelijk echt een heel vreemd recept met smaken die je niet bij elkaar verwacht. Nigella Lawson maakte het onlangs op 24Kitchen en het leek mij zo vies dat ik het wel moest uitproberen. En toen bleek het heel lekker. Hierbij dus! Extra leuk om je vrienden of familieleden te laten raden wat er in zit.

Cornflake Chicken

Dit is overigens mijn eigen bewerking van het recept. 

Wat heb je nodig voor 4-5 personen?

• 500 gram kipfilet
• 3 grote eetlepels dijon mosterd
• halve eetlepel kaneel
• 1 ei
• 150 gram cornflakes naturel
• halve theelepel gerookte chilipoeder
• olijfolie of boter

Wat moet je doen?

1. Meng de kaneel met het ei en de mosterd tot een gladde saus. Voeg evt. wat versgemalen peper toe.

   

   hier is het nog geen gladde saus

2. Snijd de kipfilets in de lengte doormidden zodat je hele dunne filets krijgt (geen reepjes). 
   
3. Leg de kipfilets 10 minuten in het mosterdmengsel.
4. Knijp intussen in een schaaltje de cornflakes fijn. Het moet geen poeder worden.. Meng hier de chilipoeder doorheen.
5. Haal de kipfilets stuk voor stuk door de cornflakes zodat ze aan alle kanten bedekt zijn. 

   

   Ik zie nog 1 naakt stukje.

6. Verhit de olijfolie of boter (of mix) en bak de cornflakes in ongeveer 3 minuten per kant goudbruin. Serveer direct! 

Ik at het een keer met gewokte spinazie en ovenfrietjes. En een andere keer met pompoen/aardappelpuree met knoflook.