Lentesoep vol seizoensgroenten: Italiaanse minestrone

Nu nog een scheutje goede olijfolie er over heen...

Toen ik klein was, mocht ik van mijn ouders 1 ingrediënt noemen dat ik niet hoefde te eten. Voor mij was het overduidelijk wat dat ingrediënt zou moeten zijn: de champignon. In mijn optiek was de champignon te glad, te glibberig, te smakeloos en daarmee een volkomen overbodig ingrediënt. Ik was daarom zeer gelukkig dat ik ze uit mijn eten mocht vissen en demonstratief op het randje van mijn bord mocht schuiven als we die bruine dingetjes weer eens aten. En dat deed ik dus ook fanatiek.

Mijn zussen hielden wel van champignons. Zij hadden daarom een ander ingrediënt op hun zwarte lijst staan. De oudste maakte het mijn ouders echter niet heel moeilijk. Zij had een ongelooflijke afkeer voor kokos. Maar dat aten we eigenlijk nooit.... (en als we het wel aten, zat het meestal in de Engelse drop en daar wist ik dan wel een oplossing voor.) 

De zwarte lijst van mijn middelste zus leidde wel tot wat problemen. Zuslief verafschuwde elke boon die ook maar enigszins in de buurt kwam van een bruine boon. Dus witte bonen, kapucijners, borlotti-bonen, black eyed peas,... you name it: ze vond het verschrikkelijk.

Maar er was dus wel een probleem. Dit probleem lag echter niet aan het feit dat mijn ouders vaak gerechten met bonen maakten, zoals je wellicht nu verwacht. Maar nee. Dat was het probleem niet. Want zo vaak aten we geen bonen thuis. Helaas.

Helaas?

Ja. Helaas. Ik ben namelijk hartstikke dol op bonen. Vroeg je mij als kind wat ik wilde eten op mijn verjaardag, dan zei ik "bruine bonen met spek". Want dat vond ik super lekker. Wat mij betreft aten we elke week wel iets met bonen! (Al vraag ik mij soms af of ik dat misschien ook een beetje zei om mijn zus te treiteren.)

Mijn zussen en ik hadden overigens 1 ingrediënt dat we alle drie heel erg vies vonden. En dat was venkel. Maar omdat we maar 1 ding op de zwarte lijst mochten zetten, zaten we soms met de gebakken peren. Zo herinner ik mij die keer nog goed dat mijn moeder een venkelsoepje voor ons maakte vlak voordat ze 's avonds een afspraak buiten de deur had en wij 's middags hadden geklaagd over maagpijn. De pizzadoos van de lokale pizza-delivery die zij de volgende dag bovenin (!) de vuilnisbak zag liggen (gevuld met restjes venkel), viel niet in goede aarde.

Maar goed. De jaren verstrijken en voordat je het in de gaten hebt, zit je met veel smaak champignonnetjes te eten en zie jezelf de meest uiteenlopende gerechten met venkel bereiden, omdat je de frisse anijsachtige smaak ineens toch begint te waarderen. Bijvoorbeeld in een Minestronesoep.

De Minestronesoep is een echte Italiaanse maaltijdsoep zonder vaste receptuur. Je moet er alleen wel voor zorgen dat het een volle soep is met veel verse seizoensgroenten én pasta of rijst. In onderstaand recept zie je een voorbeeld van groenten die je in de soep kunt stoppen. Maar je kunt hier natuurlijk naar smaak in variëren (dus als je die borlotti-bonen wilt weglaten, lieve zus, dan mag dat).

Deze gaan vandaag in de soep

Minestronesoep (6-8 grote borden)

Tip van de dag: ik maak de pasta apart van de soep klaar, omdat de pasta automatisch doorgaart in de soep. Als je de pasta in de pan met soep bewaart, wordt de pasta snel veel te zacht en papperig.

In afwachting van de soep

Ingrediënten

• 1 venkelknol
• 1 courgette
• 1 winterwortel
• 1 prei
• 3 knoflooktenen
• 1 blik borlotti-bonen
• 5 groentebouillonblokjes*
• 15 cherry-tomaatjes
• 100 gram Pecorino (schapenkaas, je kunt ook geraspte geitenkaas nemen)
• 200 gram fusilli of farfalle (pasta)
• 200 gram diepvriesdoperwjes (hoeven niet ontdooid)
• Verse basilicum
• Goede olijfolie (belangrijk)

* Je kunt natuurlijk ook heel makkelijk zelf de soep op smaak brengen met verschillende verse kruiden (zoals een tak peterselie, selderij, basilicum en salie). Dat is gezonder dan wanneer je bouillonblokjes gebruikt. Maak een bosje van de kruiden die je wilt gebruiken en vis ze uit de soep voordat je het gaat serveren. Breng de soep verder op smaak met de peper en het zout.

Bereiding

• Zet een kleine pan met wat zout water op om straks de pasta apart in te koken. 
• Was de groenten goed. 
• Snijd de venkel (de hele knol met alle blaadjes), de wortel, en de courgette in kleine blokjes. Snijd de harde groene delen van de prei, en snijd de rest in dunne ringetjes. Hak de knoflook fijn. 
  
• Gooi dit alles in een grote soeppan, en bak het kort aan met wat (gewone) olijfolie. Als het lekker begint te geuren, gooi je er 2,5 liter water en de 5 bouillonblokjes bij. 
• Laat alles 10 minuten koken. Zet daarna de pan uit.
• Kook in de tussentijd in de kleinere pan de pasta al dente (kook de pasta zeker niet te gaar!)
• Giet de pasta af en spoel na met koud water.
• Giet de borlotti bonen af, en zet deze apart met de doperwten en tomaten.

Je hebt nu de basis klaar. De rest van de handelingen doe je vlak voordat je de soep gaat serveren.

• Maak de soep weer warm.
• Voeg de borlotti, tomaten en doperwten toe en laat deze 5 minuten mee opwarmen.
• Schep wat van de pasta in een bord en schep hier de soep met de groenten op. 
• Rasp de Pecorino boven de soep, versnipper wat blaadjes basilicum en strooi deze over de soep, en eindig met een lekkere scheut van de goede olijfolie.
• Serveer! 

Smullen!