Je ruikt het op afstand. Knoflookbrood.

Ik realiseer me dat dit er heel vreemd uitziet. Bijna als een verkleurde broccoli. Maar het is erg lekker.

"Chili con carne!" Ik roep het terwijl ik mijn hoofd uit mijn kantoor steek.

Een van onze managers loopt net langs en kijkt me verbaasd aan. "Sorry?"

"Chili con carne". Ik zeg het nu wat aarzelend. "Dat ruik ik. Tenminste.... Ik denk dat ik het ruik".

De manager kijkt me nu wat minder verbaasd aan. Ze kent me inmiddels wel een beetje.

Ik sluit mijn deur en loop de gang in. "Nu wil ik het weten ook". Ik begin te lopen naar de pantry verderop in de gang.

De manager wordt blijkbaar nieuwsgierig (of moet ook in de pantry zijn, maar voor dit verhaal kiezen we voor de eerste optie) en loopt achter mij aan.

De pantry ligt op zo'n dertig meter afstand van mijn kantoor. De deur is dicht.

Ik begin ineens te twijfelen. Heb ik het goed geroken? Ruik ik echt wat ik dacht dat ik rook? Ik haal nog eens heel diep adem. Ja. Ik ruik echt bonen. Ja. Ik ruik echt iets van vlees. Ja. Ik ruik echt iets van prei, knoflook, ui, pepertjes..... Het kan bijna niet anders.

Ik open de deur van de pantry en binnen zitten een aantal collega's te lunchen. Een collega staat te wachten voor de magnetron. Ik kijk haar aan. "Zeg niets. Ik wil weten of mijn neus gelijk heeft". Ook deze collega is niet verbaasd. Ze kent me inmiddels wel een beetje.

Ik verbeeld me dat de manager de magnetron ook vanuit haar ooghoeken in de gaten houdt, en met ons meekijkt hoe de klok langzaam richting nul tikt. Intussen haalt ze haar lunch uit de koelkast.

"TING!"

De hele pantry houdt met mij zijn adem in. Wat komt uit de magnetron? Ik voel mijn hart bovenin mijn hals kloppen.....heb ik het goed, heb ik het goed?

Het deurtje gaat open. Ik zie: bruine bonen, gehakt, prei en nog wat meer bruine drap.

"Chili con carne?" Vraag ik ja-knikkend aan mijn collega. "Ja" zegt ze. "Chili con carne".

"Dat was spot on" klinkt vanuit de hoek van de pantry. Ik kijk de manager trots aan. Wat een talent he? Tevreden loop ik terug naar kantoor.

************

Vandaag krijgen jullie een recept dat ook heerlijk geurt. Geen chili con carne, maar knoflookbrood. Het recept hiervoor kwam ik tegen op Pinterest (Tasty), en het leek mij -ondanks de hoeveelheid calorieën- wel een leuke om eens te maken. Het viel zeer in de smaak toen ik het laatst serveerde op een borrel. Volgend weekeind vieren wij sinterklaas en dan komt het ook op het menu!

Knoflookbrood met camembert (en spek)

Wat heb je nodig?

• 1 zuurdesembroodje van circa 400 gram (ik had een knoflookbroodje van het Vlaamsch Broodhuijs, dat was heerlijk)
• 250 gram camembert (ik koop altijd Rustique bij de Albert Heijn, die is romig en licht pittig)
• 100 gram gerookt ontbijtspek
• 15 gram platte peterselie
• 50 gram roomboter
• 3-4 tenen knoflook

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 180 graden. Smelt de boter even snel in een vuurvast bakje (niet te lang, het moet alleen even zacht worden).
2. Mix de boter met de knoflook en de peterselie tot een kruidenboter.
3. Snijd het spek in kleine stukjes en bak dit in een koekenpan totdat het spek niet meer zo zacht is. Het moet net krokant gaan worden.   
4. Snijd het brood zowel horizontaal als verticaal in. Snijd het niet helemaal door, maar zorg dat je soort van allerlei vierkantjes overhoudt die nog met hun pootjes aan elkaar vastzitten.

   

   
   

5. Snijd de camembert in kleine stukjes, en duw deze stukjes tussen alle vierkantjes. Prop hier ook de gebakken spek in. Verspreid alles goed over het brood.

   

   
   

6. Smeer het brood in met de kruidenboter. 

   

   
   

7. Bak het brood circa 20 minuten of in ieder geval tot het goudbruin en goed knapperig is. Serveer als het nog warm is!