"Lekker hoor! Ik verheug me er nu al op!"
"Pardon?" De caissière keek verbaasd op vanachter haar desk.
"Nou. Die entrecote. Ik verheug me er nu al op"
Het meisje keek naar de zak spinazie in haar rechterhand.
"Nee, niet die spinazie. Tenminste....ja ook die spinazie. Ook daar heb ik zin in. Maar die entrecote."
Ik wees naar het stukje vlees op de band, ietwat verborgen tussen de geitenkaas en de honing.
"Die entrecote. Ik verheug me er op. Die ziet er echt héél lekker uit. En het is ook nog van Limousin koeien. Die schijnen heel bijzonder te zijn. Dus ik vind het echt super leuk dat ik dit tegenkwam in jullie winkel. Ik wist niet dat jullie dat hadden. Ik ben heel benieuwd".
Opgetogen keek ik naar het meisje dat me aanstaarde met een blik alsof ze me niet helemaal begreep.
"Deze!" Ik pakte het stukje vlees van de band. "Ik heb het over deze entrecote.Het vlees van de Limousin schijnt veel sappiger te zijn dan vlees van andere runderen. Veel puurder en smaakvoller. En toch magerder."
"Kijk." Ik hield de entrecote onder haar neus, "Je ziet het ook aan de kleur. Die is anders dan bij ander rundvlees. Zie je het?"
De caissière deinsde een heel klein beetje terug. Verrast keek ik haar aan. En toen viel het kwartje..: ik stond in de Natuurwinkel. En het was niet voor niets dat de vleesafdeling in de Natuurwinkel zo klein is.
Even was het stil. Toen stelde ik de vraag waar ik het antwoord eigenlijk al op wist: "Je bent zeker vegetariër hè?"
De caissière keek me aan en knikte aarzelend. "Ja. Veganistisch om precies te zijn."
"Juist ja. Veganistisch." Ik keek naar de entrecote in
mijn handen en legde het terug op de band. Zwijgend scande het meisje het
vlees, en toen de geitenkaas en de honing. Ik rekende af.
****
Helaas, helaas: het is vandaag 3 april. Tot 1 april had je je op kunnen geven voor de Vegan Challenge: de Challenge waarbij je wordt uitgedaagd om een maand lang alle producten waar een dier mee te maken heeft gehad uit je menu te weren. Dat betekent dus een maand lang (onder andere) geen vlees, geen vis, geen boter, geen kaas, geen eieren, geen melk, geen yoghurt, en geen honing. Ik wens de deelnemers veel succes met deze zware klus, en ga intussen door met mijn eigen kleine strijd om iets vaker vegetarisch te eten. Dat vind ik al moeilijk zat.
Plaattaart met tomaten en geitenkaas
Deze plaattaart is een recept van onze familievriendin MvR, die voor dit recept geïnspireerd werd door kookboekenschrijver David Lebovitz. Het is een perfect recept voor het Paasweekeind. Snijd het in 6-8 stukken en eet het als onderdeel van een groter buffet.Je kunt er voor kiezen om zelf het deeg te maken van de plaattaart. Je krijgt dan een zandkorst die goed smaakt bij de andere ingrediënten uit de taart, maar ook snel vult. Je kunt er ook voor kiezen om heel makkelijk kant-en-klare Hartige Taartdeeg te gebruiken. Je krijgt dan een compacter deeg dat heel knapperig is.
Wat heb je nodig?
Voor het deeg:
- 6 plakjes hartige taartdeeg óf:
- 75 gram koude boter +
- 110 gram bloem+
- een half geklopt ei & wat zout
Verder:
- circa 5 middelgrote goede kwaliteit tomaten
- 2 grote el. Dijon mosterd
- 2 tl. honing
- 1-2 el. verse tijm
- 150 gram zachte geitenkaas
- goede olijfolie
- bakpapier
Wat moet je doen?
- Verwarm de oven voor op 200 graden
- Bij eigen deeg: meng de bloem, het zout en de boter, en kneed dit tot je grove korrels hebt.
- Bij kant-en-klaar deeg: plak de velletjes aan elkaar op een vel bakpapier en rol het uit tot een geheel.
- Smeer de Dijon mosterd uit over het deeg. Het makkelijkste gaat dit met de achterkant van een lepel. Houd de zijkanten vrij.
- Snijd de tomaten in dunne plakken en verdeel dit over de plaattaart. Laat de tomaten niet overlappen.
- Verbrokkel de geitenkaas over de tomaten, en strooi hier de tijm overheen.
- Druppel een scheutje olijfolie en de theelepels honing over de taart.
- Zet de taart ongeveer 10-15 minuten in de oven, of in ieder geval tot het deeg mooi goudbruin is en de geitenkaas gebruind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten