Blij met een bij (honingtoetje met amandelen en fruit)

Vandaag eten we een honingtoetje met amandelen en fruit

Onlangs woonde ik een lunchlezing bij van een beroepsimker uit Wijk bij Duurstede die vertelde over zijn ambacht. Ik wist al wel iets over bijen, maar dat die beestjes zo bijzonder waren? En dat honing zo'n prachtig mooi natuurproduct is? Dat heb ik mij eigenlijk nooit echt goed gerealiseerd.

Het begint eigenlijk al bij het begin. De bij hoort net als de wesp en de hommel tot de vliesvleugelen. De bij is echter anders dan deze verre neef en nicht. De bij produceert namelijk honing. En dat doen zijn familieleden niet. Nou, dit is misschien niet helemaal correct. De hommel schijnt namelijk wel een soort van honing te produceren, maar die is vies. Tenminste: voor ons. Dus daar hebben we niet zo veel aan.

Bijen maken hun honing natuurlijk niet om ons een plezier te doen. De honing die zij produceren, maken zij eigenlijk als voedsel voor henzelf. Ze zijn echter zo ijverig dat ze meer maken dan ze zelf op kunnen. En daar maken wij, de hongerige mens, dankbaar gebruik van.

Het produceren van de honing gebeurt dankzij een intensieve samenwerking en bijzonder biologisch proces dat plaatsvindt in bijenvolkeren van circa 50.000 bijen per stuk. Elke bij in het volk heeft zijn eigen functie, waarbij de mannen (de darren) in de praktijk niet heel veel meer doen dan de koningin bevruchten om te zorgen voor voldoende nageslacht. Zij worden dan ook snel de korf uitgeknikkerd als ze klaar zijn met hun taak, en sterven dan een langzame dood buiten de korf of kas.

De dames daarentegen zijn verantwoordelijk voor het voedsel van het volk, en dus het verzamelen van de nectar. Hierbij geldt dat zij in de algemeenheid behoorlijk eenkennig kunnen zijn. Zij houden het vaak bij één specifiek bloesem als zij daar eenmaal een hapje van hebben genomen. Dat maakt het mogelijk om honing te maken van één bloesem of kruid. Rijdt de imker met zijn bijenkassen naar tijmvelden? Dan vliegt de bij aldaar van tijmbloesem tot tijmbloesem, met tijmhoning als resultaat. Rijdt de imker naar een veld met acaciaplanten? Dan krijgt de imker acaciahoning. Laat de imker zijn bijen elke dag door andere bloemenvelden vliegen? Dan krijgt hij bloemenhoning. (Al blijkt hier nog al eens mee gesjoemeld te worden, blijkens dit artikel van de consumentenbond.)

Bijen zijn harde werkers. Als zij losgaan in het bloemenveld, gaan ze gelijk aan de slag om zo veel mogelijk nectar te verzamelen. Om een kilo honing te produceren, heeft de bij wel vier kilo nectar nodig. De bij heeft dus een boel werk te verzetten.

Wanneer de bij na haar dagelijkse uitje terugkeert in de kas, geeft ze de verzamelde nectar (die in haar lijfje ligt opgeslagen) aan een andere vrouwelijke bij die de nectar in de kas verder verwerkt tot honing. De honing wordt vervolgens in perfect symmetrische zeshoekige cellen bewaard die -als de honing klaar is- wordt afgesloten met bijenwas. Door deze laatste handeling weet ook de imker dat de honing klaar is.

In de winter zijn er meestal niet meer dan 10.000 bijen over in de kas

Als je dit verhaal leest, heb je vast ook geen twijfel meer dat honing een prachtig mooi en bijzonder natuurproduct is. Het schijnt zelfs dat honing als het "koud geslingerd" is (dat betekent: zonder verhitting boven 43 graden uit de honingraten is gehaald) gezonde eigenschappen heeft en een geneeskrachtige werking. In koud-geslingerde honing zit namelijk nog het stuifmeel dat de bijen uit de bloemenvelden mee de kas in hebben genomen, en dit stuifmeel bevat (o.a.) mineralen, anti-oxidanten en vitamines. Met name door de aanwezigheid van het stuifmeel onderscheidt honing zich van zoetstoffen zoals suiker, dat natuurlijk verder geen andere voedingswaarde heeft.

Als je zeker wilt zijn dat je in je potje honing alle goede eigenschappen zitten die de ijverige bijtjes er in hebben gestopt, kun je het beste je honing direct bij de imker kopen. De meeste honing uit de supermarkt is namelijk verhit en gefilterd. Hierdoor zit er meestal bijna geen stuifmeel meer in. Honing van de imker is helaas wel een stukje duurder dan de honing uit de supermarkt. Maar je krijgt er dus ook veel meer voor terug.

Honingtoetje met amandel en fruit (4 personen)

Wat heb je nodig?

• 100 gram amandelschaafsel
• 6 el. vloeibare honing 
• 1 dl. yoghurt
• rasp van 1 limoen
• 250 ml mascarpone
• 250 ml ricotta
• 3 bakjes gemengd fruit (Kaapse kruisbes, blauwe bes en framboos)
• velletje bakpapier

Omdat een deel van de honing straks verhit wordt, kun je het beste voor (in ieder geval) dat deel van het recept gewone supermarkthoning gebruiken.

Hoe maak je het klaar?

1. Bak de amandelen met 4 el. honing in een droge koekenpan tot de amandelen goudbruin zijn. 

   

   
   

2. Strooi de amandelen uit op wat bakpapier, en laat de honing uitharden. Het wordt niet super hard, maar wel stevig.
3. Meng de yoghurt, mascarpone, ricotta, de limoenrasp en twee el. honing goed door elkaar. 

   

   
   

4. Pak 4 grote wijnglazen, en doe hier een schep van het ricottamengsel in. Breek dan wat van het amandelschaafsel af, en verkruimel dit over de ricotta. Schep hier wat fruit op, en begin dan opnieuw. Eindig met wat fruit.
5. Serveer! (je houdt waarschijnlijk wel wat amandelschaafsel over, maar dat heb je waarschijnlijk zo op).