Toen het afgelopen weekeind vies weer was en ik net een vriendin had gevraagd om "lekker mee te gaan wandelen", moest ik ineens terugdenken aan een vakantie, zo'n tien jaar geleden, die ook zo in het water viel. En toen werd mijn natgeregende wandeling van afgelopen weekeind ineens heel relatief.
Ook toen had ik een vriendin mee gevraagd. Dit keer niet om te wandelen, maar om lekker een weekje te relaxen bij ons familiehuis in Noord-Italië. Ze zag het wel zitten. We stelden ons een hele fijne week voor. Met veel boeken, ontspanning, bijslapen, en natuurlijk: vooral veel zon.
Dat de herfststorm bij aankomst in Italië een voorteken was voor onze hele week, hadden we niet direct in de gaten. Zeker niet toen we op het vliegveld een fiat 500 toegewezen kregen! Dit begon - ondanks de stromende regen- niet heel slecht.
"Ik hoop dat familielid X er wel aan heeft gedacht om de beheerder te vragen de verwarming vast aan te zetten", hoor ik mezelf nog zeggen, zittend in de fiat, uitkijkend over de in regen en duisternis gehulde bergweg voor ons.
Maar helaas. Toen de fiat 500 ons na een te lange reis middenin de nacht veilig bij het huisje wist te krijgen, bleek het huis koud en donker. De verwarming stond duidelijk niet aan. En er was nog iets.... het rook vreemd. Héél vreemd.
Nu is het wel belangrijk om te weten dat dit verhaal zich afspeelt voordat we ons huis goed gingen verbouwen. Niet vergeten hè!?
"Kijk, dit is jouw slaapkamer", ik gooide de deur open van slaapkamer nummer 1. We keken de kamer in. Op het bed lag het nieuwe dekbed dat we die zomer hadden gekocht. Bruin. Nat. En vol zwarte spikkels. Was het een lekkage?
Nu moet je eerst drie keer raden waar de voorraadkast van ons huis was. En moet je ook drie keer raden welke kast we niet goed hadden afgesloten toen we vijf maanden daarvoor onze heerlijke pastaatjes fijn hadden opgeborgen voor we de voordeur achter ons dicht hadden getrokken.
We hadden niet lang nodig. Die ene blik op het bed was voldoende. Hier waren muizen!!! En niet eentje, maar een heleboel! Het aanblik van het dekbed was voldoende om ons te realiseren dat hier, in die vijf maanden van algehele vrijheid, de nodige bevallingen hadden plaatsgevonden. Slaapkamer 1 was nog beter benut dan de gemiddelde kraamkamer in een ziekenhuis! Gillend sloegen we de deur dicht.
Slaapkamer 2 dan? Voorzichtig openden we de deur. En roetsjjjjjjjjjj! Een heel stel muizen schoot onder het bed. Oh neeeeee! Paniek maakte zich van ons meester.
Slaapkamer 3 dan? Radeloos en met trillende handen openden we de deur.
NIETS.
We keken elkaar aan. Het was inmiddels 1 uur 's nachts, er was niemand anders op het terrein en er stond wijn in de voorraadkast. Het was duidelijk tijd dat we ons gingen bezatten. En daarna maar de bedden opmaken in slaapkamer 3. En dan maar proberen te gaan slapen.
Ik liep naar het benedenhuis om het beddengoed tevoorschijn te halen en trok de laden van de antieke linnenkast open.
MUIZEN!!!
Tientallen muizen!! Kleintjes, grote, middelgrote, opa's, oma's, tantes, ooms, achterkleinkinderen, achterachterkleinkinderen, achterachterachterkleinkinderen! Gillend rende ik naar boven. "Trek die wijn NU open!".
Het zal een uur of 2 's nachts geweest zijn dat we de slaapkamerdeur van kamer 3 heel stevig achter ons dicht trokken en beschonken de bedden opzochten in het piepkleine slaapkamertje. Klaarwakker lagen we in onze bedjes onder dunne -ranzige- lakentjes te rillen. Door het gekletter van de regen heen, hoorden we het gepiep van tientallen, zo niet honderden, ongewenste huisdieren. Boven ons. Onder ons. In de muren, in de vloer.
Goed. Ik kan een lang verhaal kort maken. Het was geen top vakantie. Wel een topi vakantie (zoek maar op via Google Translate Italiaans-Nederlands). En het werd uiteindelijk zowel een race tegen de klok (konden we sneller zijn dan de voortplantingsbehoeftes van honderden vruchtbare muizen?) als een survival of the fittest (wie zou het redden tot het einde van de week?)
Geen middel werd geschuwd (daar hebben de Italianen sowieso al wat minder moeite mee) en na zeven dagen keihard werken (het regende toch) konden we -als ware overwinnaars- uitgeput de weg vervolgen naar huis.
Het was een werkelijk onvergetelijke vakantie.
****************
Voor vandaag heb ik een heerlijke gevulde soep op het menu gezet. Het is een gerecht dat werkelijk niets met muizen te maken heeft. Maar wel heerlijk is op een regenachtige koude dag.
Kervelsoep
Wat heb je nodig? (circa 2-3) personen)
- 70 gram verse kervel, grof gesneden
- Beetje extra verse kervel, heel klein gesneden (om de soep te garneren)
- 1 winterpeen, in grove stukken
- 2 stengels bleekselderij, in kleine stukjes
- 1 dunne prei, in ringetjes
- 1 witte ui, in ringetjes
- 5 tenen knoflook
- 1 grote runderschenkel
- Takje salie
- Takje rozemarijn
- Takje tijm
- Blaadje gedroogde foelie
- 2 rode aardappeltjes in grove stukken (ongeschild)
- Zout
- Chilipepertjes
Hoe maak je het klaar?
- Bak de prei, ui, knoflook, winterpeen, bleekselderij en de runderschenkel in wat olijfolie aan in een grote diepe soeppan.
- Bak tot de groentes beginnen te geuren en het bot begint te geuren en te ruiken.
- Voeg 2 liter water toe en de verse kruiden. Zet het vuur niet te hard, en laat dit lekker een tijdje zachtjes koken. Reken op een half uur tot drie kwartier.
- Vis de kruiden en het bot uit de soep, en voeg de aardappels toe. Laat de soep nog even zachtjes pruttelen tot de aardappelen gaar zijn. Je hebt nu waarschijnlijk 1-1,5 liter vocht over.
- Strooi de kervel in de soep, en mix de soep met een staafmixer tot alles mooi glad is. Neem hier de tijd voor.
- Breng de soep op smaak met chilipepertjes en zout. Serveer met een beetje extra kervel als je dit nog hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten