Veganisme is geen eitje. Veganistische burger.

Een vriendin van mij heeft besloten om thuis in principe alleen nog maar veganistisch te gaan eten. Buitenshuis doet ze dat vooralsnog niet, wat voor mijn vriendenclubje op zich wel enigszins een opluchting is. We eten namelijk elke week samen. En vinden -als ik alleen al voor mezelf spreek - vegetarisch koken ook al best een uitdaging. 

Toch merkte ik dat mijn aanvankelijke schrik en (ik vrees ook) weerstand minder lang duurde dan ik had verwacht. Waar ik voorheen altijd de rillingen kreeg van iedereen die zich zelf veganistisch noemde (omdat het in mijn beperkte visie meestal fanatieke geheelonthouders waren met blote voeten in Jezus' nikes) zie ik die veganistische keuken -tot mijn eigen verrassing- ook als een nieuwe culinaire uitdaging.

Misschien komt dit omdat er steeds meer interessante opties op de markt komen die het makkelijker maken om het vlees, de vis, en ook de kaas en eieren te vervangen zonder dat je het idee hebt dat je jezelf tekort doet. Zo heb ik recentelijk mijn fromage frais (van het merk Senoble, echt geweldig lekker) in mijn ochtendritueel vervangen met warme havermelk. En heb ik agavesiroop aangeschaft als alternatief voor honing. Vooralsnog zonder greintje pijn! Behalve dan dat ik die agavesiroop wel heel erg zoet vind. Maar dan moet ik er dus iets minder van gebruiken.

De echte uitdaging voor het veganistische koken zit wat mij betreft dan ook niet bij het ontbijt, maar eerder bij de andere maaltijden: de lunch en zeker het avondeten. Want het is echt heel complex! Zo kocht ik per ongeluk lactosevrije sour cream en bleek dat niet veganistisch te zijn ("Nee, lactosevrij is een dieet, veganistisch eten is een Way of Life" appte bovenvermelde vriendin grappend). En bleek ik achteraf ook mijn broodje te hebben moeten checken op dierlijke ingrediënten. 

Maar goed: ik zie het, zoals ik al schreef, als een uitdaging. En daarom ben ik nu op zoek naar de lekkerste veganistische burger. En dat is lastig. De burger mag niet uit elkaar vallen door het ontbreken van eieren. De burger moet net zo lekker krokant worden als een echte vleesburger. De burger moet sappig zijn. En de burger moet zo lekker zijn dat ik de vleesburger ook ga vergeten.

Onderstaand recept komt wel een beetje in de buurt. De burger is heel lekker en wordt ook wel een beetje krokant. Maar! Dhr. Atkins zou volledig flippen als je hem deze burger zou voorschotelen. Een recept met meer koolhydraten vind je niet zo snel! 

De burger wordt gemaakt met rijst en bonen. Hij ligt op een broodje van tarwe. Hij bevat een kaassaus op basis van aardappels. En hij wordt gegarneerd met tortillachips. En dat hoort dus zo. Guess you get my point. Maar: ik zou het recept niet delen als het niet lekker was. Je moet er alleen wel rekening mee houden dat je de rest van de avond niets anders meer kunt doen dan uitbuiken. Maar daar heb je dan ook hard voor gewerkt. 

Terwijl jullie dit maken, ga ik in de tussentijd op zoek naar een makkelijker recept. Ik houd jullie op de hoogte.

Je vraagt je soms wel af of veganistisch ook wel gezonder is. 

Dit recept komt van www.veggiesdontbite.com.

Wat heb je nodig voor 6 burgers?

• 220 gram bruine basmatirijst, gekookt
• 400 gram bonen (rood en bruin)
• 1 vleestomaat, zonder pitjes, fijngesneden
• 1/2 witte ui, fijngesneden
• 1 handvol verse koriander, fijngehakt
• fijngehakte jalapeno pepers (aantal naar smaak)
• 2 el. maismeel (polentameel)
• zout

Wat heb je nodig voor de kaassaus?

• 3 rode aardappels (middelgroot)
• 1/2 rode paprika
• 1 wortel
• 1/2 witte ui
• 4 knoflooktenen
• 3 cm miso-pasta (ik had zoete op basis van rijst, Natuurwinkel)
• 1 el mosterdpoeder
• 1/2 el paprikapoeder
• 1/2 el gemalen chipotle (eigen inbreng)
• Officieel moeten er nog cashewnoten en citroensap in, maar die was ik vergeten

Wat heb je nodig voor de garnering?

• wat guacemole
• wat vegan sour cream 
• tortilla chips
• sla

Hoe maak je het klaar?

Maak eerst de burgers door alle ingrediënten door elkaar te mengen en goed te kneden. In eerste instantie kun je je niet voorstellen dat je dadelijk burgers kunt maken van deze ingrediënten, maar dat gaat echt lukken. Je moet gewoon blijven kneden. Proef wel goed of je zout moet toevoegen of niet.

Kneed 6 burgers en leg deze afgedekt in de koelkast (tenminste een halfuur). Maak in de tussentijd de kaassaus.

De kaassaus is echt heel vreemd. Je moet je voorstellen dat degene die het recept heeft bedacht uit Amerika komt, en Amerikaanse kaassaus als uitgangspunt heeft genomen. Je weet wel, van die cheddarachtige saus. De saus voegt wel wat smeuïgheid toe aan de burger.

Kook de ongeschilde aardappels met de ui, knoflook, paprika en wortel in wat water gaar. Pureer de aardappels met een staafmixer. Voeg dan de ui, knoflook, paprika, en wortel toe. Pureer dit ook totdat het helemaal fijn is. Breng daarna op smaak met de miso-pasta, wat zout, mosterdpoeder, paprikapoeder en chipotlepoeder. 

Smeer de kaassaus op de broodjes en bak de burgers in een koekenpan circa 3 minuten per kant. Leg de burger op het broodje met wat sla, de guacamole, en de sour cream. 
Eet smakelijk!

Een top(i) vakantie. En een kervelsoep. Voor regenachtige dagen.

Toen het afgelopen weekeind vies weer was en ik net een vriendin had gevraagd om "lekker mee te gaan wandelen", moest ik ineens terugdenken aan een vakantie, zo'n tien jaar geleden, die ook zo in het water viel. En toen werd mijn natgeregende wandeling van afgelopen weekeind ineens heel relatief. 

Ook toen had ik een vriendin mee gevraagd. Dit keer niet om te wandelen, maar om lekker een weekje te relaxen bij ons familiehuis in Noord-Italië. Ze zag het wel zitten. We stelden ons een hele fijne week voor. Met veel boeken, ontspanning, bijslapen, en natuurlijk: vooral veel zon.

Dat de herfststorm bij aankomst in Italië een voorteken was voor onze hele week, hadden we niet direct in de gaten. Zeker niet toen we op het vliegveld een fiat 500 toegewezen kregen! Dit begon - ondanks de stromende regen- niet heel slecht.

"Ik hoop dat familielid X er wel aan heeft gedacht om de beheerder te vragen de verwarming vast aan te zetten", hoor ik mezelf nog zeggen, zittend in de fiat, uitkijkend over de in regen en duisternis gehulde bergweg voor ons.

Maar helaas. Toen de fiat 500 ons na een te lange reis middenin de nacht veilig bij het huisje wist te krijgen, bleek het huis koud en donker. De verwarming stond duidelijk niet aan. En er was nog iets.... het rook vreemd. Héél vreemd.

Nu is het wel belangrijk om te weten dat dit verhaal zich afspeelt voordat we ons huis goed gingen verbouwen. Niet vergeten hè!? 

"Kijk, dit is jouw slaapkamer", ik gooide de deur open van slaapkamer nummer 1. We keken de kamer in. Op het bed lag het nieuwe dekbed dat we die zomer hadden gekocht. Bruin. Nat. En vol zwarte spikkels. Was het een lekkage?

Nu moet je eerst drie keer raden waar de voorraadkast van ons huis was. En moet je ook drie keer raden welke kast we niet goed hadden afgesloten toen we vijf maanden daarvoor onze heerlijke pastaatjes fijn hadden opgeborgen voor we de voordeur achter ons dicht hadden getrokken.

We hadden niet lang nodig. Die ene blik op het bed was voldoende. Hier waren muizen!!! En niet eentje, maar een heleboel! Het aanblik van het dekbed was voldoende om ons te realiseren dat hier, in die vijf maanden van algehele vrijheid, de nodige bevallingen hadden plaatsgevonden. Slaapkamer 1 was nog beter benut dan de gemiddelde kraamkamer in een ziekenhuis! Gillend sloegen we de deur dicht.

Slaapkamer 2 dan? Voorzichtig openden we de deur. En roetsjjjjjjjjjj! Een heel stel muizen schoot onder het bed. Oh neeeeee! Paniek maakte zich van ons meester.

Slaapkamer 3 dan? Radeloos en met trillende handen openden we de deur. 

NIETS.

We keken elkaar aan. Het was inmiddels 1 uur 's nachts, er was niemand anders op het terrein en er stond wijn in de voorraadkast. Het was duidelijk tijd dat we ons gingen bezatten. En daarna maar de bedden opmaken in slaapkamer 3. En dan maar proberen te gaan slapen.

Ik liep naar het benedenhuis om het beddengoed tevoorschijn te halen en trok de laden van de antieke linnenkast open.

MUIZEN!!! 

Tientallen muizen!! Kleintjes, grote, middelgrote, opa's, oma's, tantes, ooms, achterkleinkinderen, achterachterkleinkinderen, achterachterachterkleinkinderen! Gillend rende ik naar boven. "Trek die wijn NU open!".

Het zal een uur of 2 's nachts geweest zijn dat we de slaapkamerdeur van kamer 3 heel stevig achter ons dicht trokken en beschonken de bedden opzochten in het piepkleine slaapkamertje. Klaarwakker lagen we in onze bedjes onder dunne -ranzige- lakentjes te rillen. Door het gekletter van de regen heen, hoorden we het gepiep van tientallen, zo niet honderden, ongewenste huisdieren. Boven ons. Onder ons. In de muren, in de vloer. 

Goed. Ik kan een lang verhaal kort maken. Het was geen top vakantie. Wel een topi vakantie (zoek maar op via Google Translate Italiaans-Nederlands). En het werd uiteindelijk zowel een race tegen de klok (konden we sneller zijn dan de voortplantingsbehoeftes van honderden vruchtbare muizen?) als een survival of the fittest (wie zou het redden tot het einde van de week?)

Geen middel werd geschuwd (daar hebben de Italianen sowieso al wat minder moeite mee) en na zeven dagen keihard werken (het regende toch) konden we -als ware overwinnaars- uitgeput de weg vervolgen naar huis. 

Het was een werkelijk onvergetelijke vakantie.

****************
Voor vandaag heb ik een heerlijke gevulde soep op het menu gezet. Het is een gerecht dat werkelijk niets met muizen te maken heeft. Maar wel heerlijk is op een regenachtige koude dag. 

Kervelsoep

Omdat je zelf de bouillon maakt, moet de soep lekker lang pruttelen. Het leuke is dat de soep door de aardappels heel romig wordt. Bijna alsof er wat slagroom in is gestopt.

Wat heb je nodig? (circa 2-3) personen)

• 70 gram verse kervel, grof gesneden 
• Beetje extra verse kervel, heel klein gesneden (om de soep te garneren)
• 1 winterpeen, in grove stukken
• 2 stengels bleekselderij, in kleine stukjes
• 1 dunne prei, in ringetjes
• 1 witte ui, in ringetjes
• 5 tenen knoflook
• 1 grote runderschenkel
• Takje salie
• Takje rozemarijn
• Takje tijm
• Blaadje gedroogde foelie
• 2 rode aardappeltjes in grove stukken (ongeschild)
• Zout
• Chilipepertjes

Hoe maak je het klaar?

1. Bak de prei, ui, knoflook, winterpeen, bleekselderij en de runderschenkel in wat olijfolie aan in een grote diepe soeppan. 
2. Bak tot de groentes beginnen te geuren en het bot begint te geuren en te ruiken. 
3. Voeg 2 liter water toe en de verse kruiden. Zet het vuur niet te hard, en laat dit lekker een tijdje zachtjes koken. Reken op een half uur tot drie kwartier.
4. Vis de kruiden en het bot uit de soep, en voeg de aardappels toe. Laat de soep nog even zachtjes pruttelen tot de aardappelen gaar zijn. Je hebt nu waarschijnlijk 1-1,5 liter vocht over.
5. Strooi de kervel in de soep, en mix de soep met een staafmixer tot alles mooi glad is. Neem hier de tijd voor. 

   

   
   

6. Breng de soep op smaak met chilipepertjes en zout. Serveer met een beetje extra kervel als je dit nog hebt. 

De Keuringsdienst van Waarde. Baba Ganoush op zijn best.

Er zijn van die tv-programma's die je eigenlijk liever niet ziet. "De keuringsdienst van waarde" bijvoorbeeld. Het liefst zapp ik er langs om te voorkomen dat ik voor altijd en eeuwig getraumatiseerd raak en nooit meer een van mijn favoriete producten kan eten.

Toen het programma over de snotolf ging, durfde ik het risico wel aan. Imitatie-kaviaar was toch al niet iets dat ik graag in mijn winkelmandje gooide. En tedere gevoelens bij de gedachte aan een snotolf had ik tot dat moment ook nog niet gehad. Veel problemen verwachtte ik niet. Maar die snotolf kan ik dus nooit meer vergeten. Arm beessie 

Nog niet zo lang geleden ging de keuringsdienst over kaas. En alhoewel ik wilde wegzappen (volgens mij is dit een contaminatie), had ik even niet de puf om mijn arm op te tillen, de afstandsbediening te pakken en dan ook nog een knopje in te drukken. Kortom: ik werd gedwongen om aan te horen hoe Nederlandse kaas absoluut niet vegetarisch is en een grote veroorzaker is van de enorme groei van de vleesindustrie. "Er bestaat geen kaas zonder bloed", vertelde een boerin zonder omhaal. Ik werd er bijna spontaan veganistisch van.

Ook aardbeien kregen het onlangs zwaar te verduren. Nu ben ik niet zo dol op aardbeien, omdat ik vind dat ze meestal ofwel geen smaak hebben, ofwel te zuur zijn. Bijna alsof ze, ondanks hun rode kleur, niet rijp zijn. Vandaar dat ik mij, net als bij de snotolf (wat is dat toch een mooi woord), geen zorgen maakte om deze uitzending.

Het programma was echter een eyeopener. Zo bleek het helemaal niet vreemd dat ik niet zo dol ben op aardbeien vanwege hun onrijpe zure of smakeloze smaak: ze zíjn namelijk ook onrijp! 

Het komt er dus op neer dat telers onrijpe aardbeien plukken. En dat aardbeien na hun pluk nog wel roder kleuren, maar niet rijper worden. En dat deze dan vervolgens worden verkocht en dan zonder zorgen een week lang goed blijven in je koelkast thuis. En dat gebeurt dus, omdat wij -de klant- blijkbaar ooit bij de supermarkt hebben aangegeven liever onrijpe smakeloze aardbeien te krijgen dan aardbeien die binnen twee dagen bederven. 

Kun jij je herinneren dat dit ooit aan jou is gevraagd? Ik in ieder geval niet.

(En na het nieuws van deze week dat aardbeien zes keer meer gifstoffen bevatten dan ander fruit, ga je wellicht vermoeden dat er meer redenen zijn waarom het fruit niet binnen een dag bederft, maar dat geheel terzijde.)

Nu komt het recept van vandaag ook niet geheel en al zonder kleerscheuren uit de Keuringsdienst van Waarde-ballotage-commissie. Het blijkt namelijk dat de granaatappelpitjes die je in een bakje koopt, eigenlijk het resultaat zijn van een soort van slavenarbeid. Kortom: je moet maar gewoon een echte granaatappel kopen en zelf de vrucht ontpitten. Wat een klus: je zou bijna willen dat een ander het al voor je gedaan had. 

Baba Ganoush met extra aubergine

Je kunt dit eten als vegetarisch hoofd- of voorgerecht. 

Wat heb je nodig?

• 3 aubergines
• 1 grote eetlepel tahin
• 1-2 eetlepels citroensap
• 1 knoflookteen
• Halve theelepel komijn
• Zout
• Goede kwaliteit olijfolie
• 2-3 eetlepels verse fijngehakte koriander
• 3 eetlepels granaatappelpitjes
• Paar eetlepels volle Griekse yoghurt

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 200 graden.
2. Snijd 1 aubergine in dunne plakken. Prik gaatjes in de andere twee aubergines.
3. Leg de plakjes aubergine naast de andere aubergines in de oven. Bak de plakjes droog en gekleurd (na ongeveer 20-25 minuten klaar), maar laat de hele aubergines zo'n 45 minuten in de oven (of in ieder geval totdat de aubergine hartstikke zacht is). 

   

   
   

4. Leg de plakjes aubergine op een bord. Hier doe je verder even niets mee.
5. Snijd het kroontje van de andere aubergines en scheur het velletje  er van af. Mix het vruchtvlees met de knoflook, tahin, komijn, citroensap en het zout tot je een fijne puree hebt. Mix op het laatst nog een klein scheutje olijfolie er doorheen. Zout is heel belangrijk: voeg dit toe als het prutje te weinig smaak heeft. 

   

   
   

6. Schep de baba ganoush (want dat heb je nu gemaakt) in het midden van het bord op de plakjes aubergine. Decoreer dit met de koriander, granaatappelpitjes en de yoghurt. Schenk er op het laatst wat extra olijfolie overheen.
7. Serveer met wat Libanees platbrood. Lekker als vegetarisch gerecht. 

Discriminatie. En een cider-dragonsaus (voor kip)

Ik word gediscrimineerd. Het is echt vreselijk. Ik denk dat ik een platform ga starten. En een actiegroep. Of in ieder geval een petitie ga beginnen. En misschien zelfs een politieke partij. 

Nee, ik ga geen beelden van zeehelden uit de tijd van de VOC verbieden. Nee, ik ga ook niet protesteren tegen kinderen die een cowboy & indianen feestje vieren in Utrecht (reinste verheerlijking van een foute tijd natuurlijk). Ik ga zelfs niet in actie komen tegen zwarte Piet. Al begint het wel weer tijd te worden om die discussie te starten. 

Nee. Ik kom in actie omdat ik als linkshandige gediscrimineerd word!!

Ja, dat wist je niet hè? Dat de maatschappij alleen maar gericht is op rechtshandige mensen. Neeeeee, dat had jij als rechtshandige natuurlijk helemaal niet in de gaten he? Wat het allemaal nog veel erger maakt. Dat begrijp je. 

Wist je dat ik dagelijks lijd onder het feit dat de wereld alleen maar rekening houdt met de heersende rechtshandige macht? Nee hè? Dat wist jij niet. 

Wist je dat ik elke keer dat ik met mijn fiets naar de fietsenstalling loop (je weet wel, met mijn band in zo'n gleufje de helling af) enorm loop te klooien? Dat de trappers van mijn fiets hele kuilen slaan in mijn scheenbeen? En wist je dat dit komt, omdat ik mijn fiets rechts móet houden, terwijl ik dat eigenlijk niet kan? En dat als ik dit niet doe, jullie rechtshandigen gaan mopperen? Omdat ik jullie in in de weg zit en me niet volgens jullie rechtse norm gedraag? 

Wist je dat ik nooit inpakpapier recht kan afknippen? En dat al mijn cadeautjes er daardoor uitzien alsof een klein kind het heeft ingepakt? En dat dit komt omdat de schaar de snijkanten aan de andere kant heeft zitten? En dat ik door zo'n schaar voor rechtshandigen waarschijnlijk lagere cijfers haalde in de kleuterklas?

Nee. Wist je niet hè! En dat maakt het nóg erger. 

En wist je dat ik soms enorm moet knoeien als ik soep probeer op te scheppen met zo'n soeplepel met "handig" schenktuitje dat aan de verkeerde kant zit? Of als ik iets uit een pan probeer te gieten met zo'n zelfde tuit?

Nee. Wist je niet hè?

En wist je dat ik ook nooit handenmodel kan worden, omdat ik ooit met een rechtshandig mes linkshandig mijn knapperige broodje probeerde te snijden en ietwat uitschoot omdat de snijvlakken nét de verkeerde kant op stonden?

Nee dat wist je niet. En je wist vast ook niet dat ik heel graag handenmodel had willen zijn. Want dan was ik nu waarschijnlijk heel erg rijk geweest. 

Mijn toekomst is bepaald door de reinste discriminatie. Ik ben geen handenmodel, maar food blogger. En heb een carrière in loondienst. Nou top hoor. Jullie worden bedankt. 

Tja, dan geef ik jullie -bij gebrek aan een fotoshoot- hierbij maar weer een receptje. Het recept is geïnspireerd op een recept uit Delicious dat een vriendin van mij laatst maakte. Officieel hoort het gerecht gemaakt te worden met appeltjes, maar jullie weten dat ik daar niet zo gelukkig van word. Bovendien zijn de meeste appelschillers rechtshandig. Daarom heb ik hiervoor in de plaats dragon gebruikt. Die had ik toch nog over van de paté van vorige week. En dit was heel erg lekker. 

Cider-dragon saus (met kip)

Wat heb je nodig voor 2 personen?

• 1 flesje appelcider
• 4 kippendijen of 2 niet al te grote kippenpoten
• 200 ml slagroom
• 1 grote eetlepel fijne mosterd
• 3 takjes dragon
• 100 gram spekjes
• 1 witte ui

Hoe maak je het klaar?

1. Snijd de ui in ringen.
2. Bak de spekjes met de ui in een hoge koekenpan totdat de spekjes redelijk uitgebakken zijn en de uien mooi zacht zijn. 

   

   
   

3. Schep het vet uit de pan. Zet de spekjes en de ui even apart.
4. Bak de kip aan in de koekenpan totdat er een korstje op zit. 
5. Doe de spekjes en de ui weer in de pan, en voeg heel voorzichtig langs de rand het bier in de pan. En doe de dragon in de pan.

   

   
   

6. Laat de kip lekker zachtjes gaar stoven in het bier. 
7. Voeg als de kip bijna gaar is, de slagroom toe. Wacht tot deze goed verwarmd is en voeg dan de mosterd toe. 
8. Laat zachtjes koken tot de saus lekker dik is. Dit duurt ongeveer 10-15 minuten. De kip valt dan als het goed is, ook bijna van het bot.