Al jaren kijk ik met een half oog naar het programma "Boer zoekt vrouw". Ik schrijf half oog, omdat ik de perikelen van de eenzame boeren en single dames vaak een beetje saai vind. Of, juist op de momenten dat het niet saai is, tenenkrommend. Dan voel ik plaatsvervangende schaamte voor de dames die zo verlangen naar een relatie dat ze niet eens meer horen wat een ontzettende hompel die boer eigenlijk is.
Waarom ik dan niet wegzapp? Nou, omdat het stiekem mega fascinerend is. En ik natuurlijk wel wil kunnen meepraten op het werk, waar zowaar een echt boer-zoekt-vrouw-lunchgroepje op maandag de aflevering van de dag ervoor tot in detail bespreekt. Zonder mij overigens, want dit gaat mij net een stap te ver. Maar bij het koffieapparaat doe ik leuk mee.
Ik moet wel zeggen dat ik dit jaar, in tegenstelling tot voorgaande jaren, meer van de uitzendingen meekrijg. Of dit nu komt omdat er een paar boeren bij zijn die eens niet uit het stenen tijdperk lijken te zijn weggelopen, of dat er nu wat meer zelfstandige dames tussen zitten die niet álles over hebben voor een relatie? Ik weet het niet. Ik merk alleen dat mijn mobieltje naast mij op de bank ligt (in tegenstelling tot in mijn hand) en ik vol verbazing en verwachting naar het tv-scherm staar. Waar gaat dit heen? Waar gaat dit heen?
Er zijn dit jaar zelfs momenten dat ik mij probeer voor te stellen hoe ík mij had gedragen met zo'n boer. Maar dan realiseer ik me tegelijk dat ik waarschijnlijk op het eerste beste vliegtuig naar huis gezet zou zijn.
Boer Mark zou namelijk al heel snel van mij te horen krijgen dat ie zijn tilapiaatjes natuurlijk niet naar Nederland moet exporteren (omdat we daar al genoeg lekkere visjes hebben). Boer Olke zou van zijn lang zal ze leven geen boerenkool met worst van mij krijgen (ik weet niet eens hoe ik het klaar moet maken), en Riks krijgt mij niet biddend aan tafel (wat misschien komt omdat ik een opa had die altijd vergat te bidden als hij honger had of als hij het eten te lekker vond).
Tenslotte zou ik, in tegenstelling tot vegetarische Harriët, mijn tanden wél in een Texaanse steak zetten tijdens het diner met Olke: een actie die haar gelijk de kop kostte. Aan de andere kant....? Misschien was het wel strategie, en wist ze dat de steak een stuk lekkerder zou smaken zonder Olke in de buurt.
En David en Herman dan? Tja, het lijkt mij duidelijk dat de ingrediënten voor mijn Italiaanse lekkernijen op het Roemeense platteland niet te vinden zijn. En dat Herman....tja.... Herman..... Laten we het er op houden dat ik hoop dat hij in Fleur de ware heeft gevonden. Kunnen ze samen lekker vaak Franse worstjes eten.
*****
Vandaag eten we venkelpesto met amandelen. Dit is super lekker om te serveren op een Hollands visfiletje (véél lekkerder dan op tilapia). Ik at er gebakken verse bietjes bij met venkelzaad. Je kunt de pesto echter ook in gehaktballen verwerken. Dat is ook lekker.
Wat heb je nodig voor een goed bakje vol?
- 2 tenen knoflook
- 400 gram venkel
- 95 gram gepelde amandelen
- 3 ansjovisjes
- 10 gram platte peterselie
- Chilipeper
- 125 gram vers geraspte parmezaanse kaas
- Zout/peper
- 1-2 dl olijfolie
de geschilde bietjes bak je gewoon in wat olijfolie met venkelzaadjes
Hoe maak je het klaar?
- Snijd de venkel in stukjes en bak deze in wat olijfolie zachtjes gaar (laat het niet bruin worden). Laat afkoelen.
je kunt het grof snijden, je gaat toch pureren straks - Pureer alle ingrediënten met een staafmixer. Pureer heel goed. Je wilt de amandelen heel klein maken. Anders krijg je een rare (onaangename) structuur.
- Proef goed en check of je er nog meer peper en zout aan moet toevoegen.
- Serveer op kamertemperatuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten