Hersenen zo groot als doperwten. En gegrilde kip met venkel.

Het was de winter van 2014. En eindelijk durfden we het aan. We zouden gaan verbouwen. Het heerlijke Noord-Italiaanse huis van mijn familie moest er aan geloven.

Het had een lange aanlooptijd gehad. Allereerst heb je een plan nodig natuurlijk. En vergunningen. En een aannemer. En een toezichthouder. En wat centen. En het meeste van alles: de ballen. No guts, no glory, and no house in Italy. Maar na jaren voorbereidingen trokken we de stoute schoenen aan en wisten we 1 ding zeker: dit zou geen episode worden van het TV-programma "Ik Vertrek". We spraken immers de taal, en kenden de omgeving en de mensen. 

We pakten het dus goed aan: iedereen die aan het huis zou werken, was lokaal. Alle materialen die we zouden gebruiken, zouden uit de omgeving komen (op de IKEA-keuken na, en je weet hoe dat is afgelopen), en iedereen werd bij het project betrokken: de slager, de familie uit de lokale supermarkt, de mensen van onze lievelingsrestaurants. We hadden aan alles gedacht, behalve....

Aan de burgemeester.

Meneer de Burgemeester was vlak voor onze verbouwing gekozen door de 500 bewoners van het dorp waar het huis bij hoort en meneer de Burgemeester was nooit geconsulteerd over de verbouwing van ons huis. Meneer de Burgemeester behoorde daarnaast ook nog eens tot een andere politieke partij dan onze aannemer. Bovendien was meneer de Burgemeester het neefje van de beheerder van ons huisje en (daar kwamen we nu dus achter)... al jaren gebrouilleerd met zijn oom. Maar alles boven alles: de zoon van meneer de Burgemeester was niet aangenomen als loodgieter voor ons project. 

En dus besloot meneer de Burgemeester om, zodra het oude huis min of meer onbewoonbaar was geworden, alle vergunningen in te trekken en de verbouwing stop te zetten. En om er zeker van te zijn dat wij ook echt niet door gingen met de verbouwing, trok hij er dagelijks hoogstpersoonlijk op uit om in zijn bootje langs het huis te varen en de boel te controleren. Ja, het leven van een burgemeester in een klein dorp in Noord-Italië gaat niet over rozen. Dat is hard werken. 

Een half jaar. Een half jaar heeft meneer de Burgemeester (met volgens enkele dorpelingen: "cervelli come piselli") de boel weten te stagneren. En toen kwam hij tot de conclusie dat hij wel voldoende duidelijk had gemaakt, dat HIJ toch wel degene was die het voor het zeggen had in het dorp. En niemand anders.

Met nieuwe vergunningen en muren die net wat anders waren geplaatst dan in het oorspronkelijke plan, werd de verbouwing weer voortgezet. Met een prachtig resultaat. Het kost je wat energie, maar dan heb je ook wat, zullen we maar zeggen.

Achteraf gezien waren we voor het TV-programma "Ik Vertrek" waarschijnlijk het hoogtepunt van het seizoen geworden. Hoe hilarisch om zo'n burgemeester dagelijks roeiend langs een vakantiehuis te zien varen! Het spottende commentaar van de kijkers kan ik mij helemaal indenken.

Maar goed: dit verhaal heeft een goed einde. We zijn trots op het resultaat. En meneer de Burgemeester? Die is tot zijn grote verrassing bij de verkiezingen van afgelopen mei niet herkozen. Dit keer is gestemd op de zoon van onze beheerder. Toch jammer dat we voorlopig niet hoeven te verbouwen.

PS. het huis is ook te huur! Ook nog beschikbaar tussen 20 augustus en 10 september. En natuurlijk is het huis voorzien van de nodige handige keukenapparatuur! 

***********

Aangezien ik voorlopig genoeg heb van doperwten (of mensen met de hersenen van doperwten), eten we vandaag kip. Lekkere gegrilde kip. Schrik niet van de hoeveelheid boter. Al je de kip zo bereid, blijft hij heerlijk sappig. Reken wel op een uur oventijd.

Gegrilde kip met venkel

Wat heb je nodig voor twee personen?

• 2 grote kippenpoten met velletje
• 2 el. gorgonzola
• 2 tenen knoflook (fijngesneden)
• 3 grote eetlepels zachte boter
• 1 el.venkelzaad
• 1 venkelknol (400/500 gram) 
• 1/2 witte ui
• 1 el. verse salie (fijngehakt)
• 1 citroen

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 180 graden. 
2. Rasp de citroen en doe de rasp in een bakje. 
3. Voeg de knoflook. gorgonzola, 2 el. boter, venkelzaad en de fijngehakte salie toe. Mix dit alles met wat zeezout tot een romige substantie. 

   

   
   

4. Maak met je vingers ruimte onder het velletje van de kip: zowel bij de pootjes als bij de dijen.
5. Prop de kruidenboter helemaal onder het velletje. Knijp de citroen uit over de kippenpoten, smeer hier de restende lepel boter overheen, en bestrooi met wat grof zeezout. 
6. Snijd de ui en venkel in dunne plakjes en leg dit in een ovenschaal. Voeg twee eetlepels water toe. 

   

   
   

7. Leg de kip op de venkel en ui, en laat de kip in ongeveer een uur (afhankelijk van de grootte van de kippenpoten) knapperig bruin en gaar worden. De venkel is dan heerlijk zacht geworden. 

   

   
   

Ik serveerde de kip met een gevulde courgette. Dit recept volgt een andere keer.