Het is warm onder de dekens zo met zijn tweeën. We liggen dan ook heel dicht tegen elkaar aan. Het is eigenlijk veel te krap in het eenpersoons bed. Dat maakt het extra warm. Bovendien hebben we het dekbed ver over ons heen getrokken.
Het is belangrijk dat we helemaal bedekt zijn. Want we mogen niet gezien worden. De zaklamp houden we tussen onze bovenlijven ingeklemd. Dat kan niet anders, want onze armen zijn gekruist. Echt gekruist: met onze rechterarm horizontaal en onze linkerarm er haaks op. Dus behalve dat we het heel warm hebben, liggen we ook uitermate oncomfortabel.
"Zus..?" fluister ik. "Wat denk je?"
"Denk je dat ze ons zo te pakken kunnen krijgen?"
"Ik weet het niet" fluistert mijn zus terug. "Ze kunnen zo in ieder geval niet bij onze nek komen." Ze zucht diep. "De zaklamp is denk ik wel fel genoeg. Ik weet alleen niet hoe lang ik het nog volhoud om zo te blijven liggen."
Ik voel een kriebel aan mijn neus. "Ik ook niet."
Zwijgend blijven we in onze houding liggen. Met het dekbed, dat inmiddels vochtig is geworden van onze adem, tegen onze monden geplakt.
"Zus..?" Ik beweeg wat onrustig. Mijn armen beginnen in slaap te vallen, maar ikzelf helaas nog niet. Bovendien wil ik heel erg graag kriebelen.
"Weet je. Ik zat te denken. Misschien moeten we die knoflook maar opeten. Wat denk jij?"
We draaien onze hoofden naar elkaar toe. En kijken elkaar aan. Even moeten we er over nadenken. De knoflook opeten? Alle knoflook opeten? Alle bollen die we rondom ons bed hebben neergelegd?
"Ja" zegt mijn zus na een lange stilte. "Dat is waarschijnlijk wel het verstandigste."
Ik zucht diep. Gelukkig. Mijn zus is al tien. Die zal het wel weten. Heel voorzichtig steek ik mijn armen onder het dekbed vandaan en grijp ik razendsnel de eerste bol knoflook. Snel zorg ik dat ik weer helemaal bedekt ben door het dekbed.
"Laten we hier maar mee beginnen". Langzaam steken we de eerste knoflooktenen in onze mond.
*****
Knoflook-chorizo soep
Vandaag eten we de knoflook-chorizo soep uit het kookboek Moro. Deze soep maakte ik als voorgerechtje bij de mezze van vorige week. Met deze soep houd je gegarandeerd zelfs de meest fanatieke vampier op afstand. Maar net als bij mijn zus en mij, waarschijnlijk ook nog wel iets meer dan alleen vampiers.Wat heb je nodig voor 2-3 personen?
- 10 tenen knoflook (in Moro gebruiken ze 4-5 bollen!)
- 100 gram chorizo (niets als vleeswaar, maar als worst)
- Halve eetlepel verse tijm (ontdaan van de steeltjes)
- wat olijfolie
- 1 liter kippenbouillon
- 2-3 eieren
- tl paprikapoeder (tenzij je een hele pikante chorizo hebt)
- geroosterd brood
Hoe maak je het klaar?
- Pak een soeppan met dikke bodem.
- Bak de knoflooktenen in een klein laagje olijfolie tot ze zacht zacht. Reken op circa 15 minuten.
- Schenk de olijfolie in een bakje. Dit gebruik je nu niet meer, maar kun je voor een ander gerecht gebruiken.
- Pel en pureer de knoflooktenen als ze voldoende zijn afgekoeld.
- Snijd de chorizo in dunne plakjes en bak dit krokant.
- Voeg de tijm, gepureerde knoflook en de paprikapoeder toe en bak dit een beetje mee.
- Voeg dan de bouillon toe en meng alles goed door. Vanwege de chorizo is het een soep met een vetlaagje.
- Breng op smaak met peper en zout.
- Zet het vuur net onder de kook, maak een draaikolk met een pollepel en breek achter elkaar de eieren in de soep. Je pocheert de eieren in de soep.
- Laat de soep nog vijf minuten borrelen. Dan zijn de eieren nog lekker zacht van binnen.
- Serveer direct met het brood (als je langer wacht, worden de eieren te gaar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten