Roken is gezond: forel gevuld met salie en knoflook

Mijn opa van moederskant was natuurkundige. Niet zomaar een natuurkundige, maar een hele echte. Zo'n eentje die zich bij alles in het dagelijks leven afvroeg welk natuurkundig proces er aan ten grondslag lag. En dit proces dan wilde delen met ons (zijn kinderen en kleinkinderen) en daarbij verwachtte dat wij dezelfde verwondering en interesse hadden.

Helaas.

We hebben mijn opa vaak moeten teleurstellen. Kwantum mechanica? Thermodynamica? De relativiteitstheorie?  De Wetten van Maxwell? Ik heb het zojuist speciaal voor mijn blog even opgezocht op Wikipedia.

Dat zijn nageslacht uit voornamelijk alfa's en gamma's bleek te bestaan, vond mijn opa erg jammer. Maar dat dingen vallen als je ze loslaat het gevolg is van natuurkundige krachten en wetten, vond hij dan misschien wel bijzonder: op ons maakte dit in de algemeenheid weinig indruk. Tenzij het natuurlijk om een boterham met pindakaas ging. Want die viel altijd net met de pindakaaskant op de grond. Maar dat was volgens ons vanwege een heel ander soort wet: De Wet van Murphy. En dat had dan weer heel weinig met natuurkunde te maken. Dat was gewoon pech. Toch?

De bèta-kant van mijn opa bracht wel de nodige voordelen met zich mee. Zo snapte mijn opa precies hoe hij de perfecte biefstuk moest bakken (zie ook mijn eerdere verhaal over moleculair koken), wist hij precies hoe hij een kippetje moest pekelen, begreep hij als de beste op welke wijze je zalm zo sappig mogelijk kon serveren, en kon hij de lokale smid uitleggen hoe je zelf het beste een rookoventje moest maken.

Het is daarom ook best wel jammer dat ik niet altijd even goed heb geluisterd als hij weer ging vertellen over moleculen en chemische verbindingen. En daarom is het ook erg jammer dat ik hem niet meer kan vertellen dat ik dit achteraf gezien toch wel heel graag van hem geleerd had. Zeker omdat ik tegenwoordig zelf regelmatig mijn eigen kleine natuurkundige proefjes aan het doen ben in de keuken.
Dat had hij vast heel leuk gevonden om te horen.

GEROOKTE FOREL MET SALIE

Het mooie aan dit recept is dat je geen vet gebruikt. Roken is gezond! Je moet er wel voor zorgen dat je echte goede houtmot gebruikt die bestemd is voor culinaire toepassingen, en geen hout gebruikt uit de houtindustrie. Dat is namelijk niet zo gezond. 

Wat heb je nodig?

• Een rookoven voor op je gasfornuis (of maak er zelf eentje: zie hier)
• Houtmot (in de winkel vind je verschillende varianten)
• Paar blaadjes laurier (droog)
• Wat jeneverbessen
• Wat gedroogde rozemarijn
• Twee forellen
• 2 tenen knoflook
• 4 blaadjes salie
• Zout naar smaak

Hoe maak je het klaar?

1. Zet je rookalarm uit (op eigen risico). 
2. Was de forellen schoon en dep ze droog.
3. Meng het zout met de salie en fijngehakte knoflook en vul hier de forellen mee. Laat de forellen zo even een kwartiertje liggen. Dat maakt het vlees straks sappiger.
4. Doe twee eetlepels houtmot met de jeneverbessen en gedroogde laurier onderin je rookoventje. Bedek dit met het aluminiumplaatje. 

   

   Dit is eigenlijk grof zaagsel ipv houtmot, maar wel voor culinaire toepassingen. Dus dit kan ook.

5. Zet een rooster op het aluminiumplaatje en leg hierop de forellen. Zoals je ziet op de foto heb ik er ook wat groentes naast gelegd. 

   

   
   

6. Zet het oventje op het fornuis, zet de vlam op laag en schuif de deksel halfdicht. Zodra je rook ziet, kun je de deksel helemaal dichtschuiven.

   

   
   

7. Check na ongeveer 20 minuten of je forelletje al klaar is. Bij mij duurde het 30 minuten, maar elk fornuis is anders. 

   

   
   

8. Eet smakelijk!

Doe er maar een schepje bij. Seizoensgroenten uit de oven.

Eet je groentes op!

Onlangs las ik over een onderzoek van University College London dat blijkbaar al in 2014 gepubliceerd werd. Uit dit onderzoek, dat verricht werd onder meer dan 65.000 Britten, kwam naar voren dat je kans op een langer leven significant stijgt naarmate je meer groente en fruit eet.

Oke, oke, ik begrijp dat dit voor jullie een beetje als een open deur klinkt. Maar het wordt spectaculairder.

Uit het onderzoek bleek namelijk dat de twee ons groente en twee stuks fruit die wij sinds jaar en dag voorgeschreven krijgen (en waar het gros van de mensheid zelfs met de grootst mogelijke moeite niet aan weet te voldoen) bij lange na niet voldoende is!

Twee ons groente en twee stuks fruit? Denk eerder aan zeven ons groente en twee stuks fruit! Als je dit voor elkaar krijgt, kunnen je levenskansen ten opzichte van iemand die zelfs 1 portie groente niet redt, tot wel 42% groter zijn. Een percentage dat natuurlijk wel afhankelijk is van of je rookt en drinkt, voldoende beweegt, of bijvoorbeeld overgewicht hebt.

Voor mij was het overigens wel interessant dat het dus blijkbaar belangrijker is om veel groente te eten dan veel fruit. Ik ben namelijk niet echt een fruiteter, maar ik ben dol op groente! Mijn fruit probeer ik vaak via een sapje naar binnen te krijgen, maar dat blijkt volgens dit onderzoek helaas niet veel zoden aan de dijk te zetten. Het effect hiervan blijkt in ieder geval niet bewezen. Het kan ook erger: fruit uit de vriezer en fruit uit blik (die in dit onderzoek op 1 hoop zijn gegooid) schijnen namelijk zelfs eerder een negatief effect op de gezondheid te hebben dan een positief effect. Wat vermoedelijk veroorzaakt wordt doordat bij fruit uit blik vaak suiker wordt toegevoegd.

Tenslotte schijnt het beter te zijn om rauwe groentes te eten dan gare groentes.

Ik ben heel benieuwd wie het gaat lukken om dagelijks 700 gram groente naar binnen te werken, maar je bent natuurlijk al een heel eind op weg als je 's ochtends wat avocado en/of spinazie door je yoghurt blendert, als tussendoortje wat worteltjes naar binnen werkt, wat blaadjes sla en plakjes tomaat op je boterham met hummus gooit, en 's avonds de ovenschotel maakt die ik jullie dadelijk meegeef (al zijn die groentes wel gegaard). En het mooie is: die ovenschotel met groente is de volgende dag (koud) eigenlijk nog lekkerder. Kun je bij de lunch weer je volgende berg groente naar binnen werken.

Ovenschotel van groente 

Wat heb je nodig voor 1 persoon (voor 2 dagen)? (ja, het is echt heeeeel erg veel)

• 1 grote gele courgette (mag ook groen, maar kleurtechnisch is dit leuker)
• 1 middelgrote prei
• 2 tenen knoflook
• 1 rode paprika
• 1 middelgrote venkelknol
• verse basilicum (handvol)
• 4-5 grote eetlepels kappertjes (liefst op zout)
• evt. extra zout en wat chilipepertjes

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 200 graden.
2. Snijd de courgette in dunne plakken. Snijd de paprika in dunne reepjes. Hak de knoflook fijn. Snijd de prei in dunne ringetjes. En snijd de venkel superdun (deze blijft namelijk lang hard). 

   

   
   

3. Was de kappertjes (spoel goed uit onder de kraan). Proef even of ze niet extreem zout zijn, maar een beetje te zout mag wel. Ze mogen deze zoutsmaak namelijk aan de groente afgeven. 
4. Gooi alle groentes door elkaar in een grote ovenschaal. Schep de kappertjes, chilipepertjes en de knoflook hierdoor heen. 

   

   
   

5. Voeg een deciliter water zodat de bodem van de schaal bedekt is, en schenk een klein beetje olijfolie over bovenste groentes. Zet in de oven.
6. Schep de groentes elke 10 minuten om. Na ongeveer een half uur is de schotel klaar. De venkel zal nog een beetje knapperig zijn. 

   

   Echt fotogeniek is het gerecht niet 

7. Voeg eventueel nog wat peper en zout naar smaak toe.  Bestrooi met gescheurde basilicum en smul!

Ze houdt van hamburgers. Gepocheerde ossenhaas in rode wijn

Gepocheerde ossenhaas (hier met groentes uit de oven en truffelsaus)

Ik heb een nieuwe huisgenoot. Ze is harig, superzacht, heeft de mooiste ogen van de wereld, is 11 weken oud, en molt als ik niet oppas mijn hele huis. Daarnaast heeft ze de wonderlijke eigenschap dat ze bij mij en iedereen in mijn omgeving een glimlach op het gezicht weet te toveren zelfs als de situatie er niet naar is.

Ondanks de drukte en hectiek die het beestje met zich mee heeft gebracht, denk ik dat de aanschaf van deze dame mijn beste beslissing in tijden is geweest.

En ze houdt ook nog van Hamburgers. 

Het is wel een verandering in huis hoor, zo'n beessie. Zo ben ik al drie keer over haar gestruikeld toen ik aan het koken was. Ze vindt het namelijk, weet ik inmiddels, geweldig leuk om op een klein afstandje naar mij te kijken. Tegenwoordig kiest ze er gelukkig wel voor dit niet direct achter mijn voeten te doen. Dat is wel fijn.

Mevrouw lijkt overigens ook nog erg op mij. Ze is een fijnproever en eet lang niet alles dat haar voorgeschoteld wordt. Op advies van de fokker heb ik mijn vriezer volgegooid met allerlei soorten voer van niet echt het goedkoopste soort, en mevrouw vindt de helft er van niet te eten. Nu begrijp ik dat wel hoor. Als ik hond zou zijn geweest, zou ik ook geen groene pens eten, maar budgettair gezien was het wel leuk geweest als ik al die worsten niet voor niets had gekocht. Bovendien krijg ik mijn vriezer zo ook niet leeg natuurlijk.

Al met al staat mijn leven wel een beetje op zijn kop met mijn nieuwe kleine vriendin. Maar gelukkig is het me in al die hectiek toch gelukt om een recept en een verhaal voor deze week te produceren. Al was het behoorlijk last-minute.

Ossenhaas in rode wijn

Dit is een super simpel gerecht dat bijna niet kan fout gaan zolang je er voor zorgt dat je goede kwaliteit ossenhaas koopt, deze op kamertemperatuur brengt, en op een laag vuurtje pocheert.

Wat heb je nodig voor 2 personen?

• 2 ossenhaas
• 1 takje rozemarijn
• 1 takje tijm
• 1-2 takjes salie
• 2 teentjes knoflook in stukjes
• 200 ml stevige rode wijn
• 300 ml water
• 1 kippenbouillonblokje
• 4 gekeusde peperkorrels
• Evt. 100 ml slagroom + 1 el truffeltapenade (zie foto) OF
• Evt. 2-3 kleine klontjes koude boter

Hoe maak je het klaar?

1. Breng de ossenhaas op kamertemperatuur (oftewel: haal ze tijdig uit de koelkast)
2. Schenk de bouillon met de rode wijn in een pannetje. Voeg de kruiden, knoflook en de peperkorrels toe. Breng dit aan de kook. 

   

   
   

3. Laat de wijnbouillon ongeveer 10 minuten zachtjes koken. Breng de temperatuur dan net onder de kook. 
4. Gooi de ossenhaas in de wijnbouillon. Laat dit ongeveer 6 minuten zachtjes pruttelen in de wijn. 
   
5. Haal de ossenhaas uit de wijn en laat 5 minuten zo staan. Snijd dan in plakjes. De binnenkant zou rosé tot rood moeten zijn.
6. Serveer eventueel met een truffelsaus door de slagroom te mengen met de truffeltapenade en dit op te warmen. Je kunt ook de wijnsaus inkoken tot de helft en er dan wat koude klontjes boter doorheen kloppen. Maar ik had extreem veel zin in truffel toen ik dit gerecht maakte (al is dat ergens natuurlijk een beetje zonde van die heerlijke wijnbouillon..)

Alleen als het bloed- en bloedheet is (watermeloen-sorbetijs met gember)

Op het moment van schrijven loopt de temperatuur in Nederland langzaam op. Het is heet. Het is zelfs bloedheet. En morgen is nog warmer. En overmorgen? Volgens mij bestaat daar helemaal geen woord voor. Want welk superlatief bestaat er voor nog warmer als je het al hebt gebruikt als overtreffende trap voor bloedheet?

Ik denk: Bloody bloody hot!

Dan wil je met dit weer toch eigenlijk helemaal niet koken toch?  Dan wil je eigenlijk alleen maar uit de vriezer eten: ijsjes, diepvriesfruit, bevroren gehakt. Who cares. Als je maar afkoelt.

Nu moet je daar wel een beetje mee oppassen. Ik dacht een aantal jaar geleden (op volwassen leeftijd) dat het wel een briljant idee zou zijn om op zo'n hete dag een stuk watermeloen in de vriezer te gooien om daarna te blenderen in de blender. Het idee an sich was wel briljant (al zeg ik het zelf), ware het niet dat het voor de uitvoering van het geheel wellicht handiger was geweest om de watermeloen van te voren te ontdoen van de schil en alvast in stukjes te snijden.

Het moge duidelijk zijn dat ik dat met mijn ernstig verhitte kop (dus ik heb wel een beetje een excuus) vergeten was te doen. En toen bleek een watermeloen in de vriezer behoorlijk hard te worden (ja, hoe zat dat ook al weer met water dat bevriest?) en niet te snijden.

Maar ik liet mij niet kennen. Ik besloot de watermeloen enigszins te laten ontdooien, zodat ik het alsnog in de blender kon stoppen, en verliet het huis.

(Had ik al gemeld dat het een hele hete dag was en ik daardoor niet al te goed had nagedacht over het ontdooien van een WATERmeloen?)

Hoe dan ook: toen ik enige tijd later weer thuis kwam trof ik op mijn aanrecht een bijzondere substantie aan: roze gruis met zwarte pitjes. En over mijn hele aanrecht een enorme plas plakkerig vocht. Als wetenschappelijk experiment naar de samenstelling van dit stuk fruit was mijn actie misschien nog wel interessant. Maar op culinair niveau hoorde het wel tot een van mijn grootste dieptepunten.

Goed: voor vandaag gaan we ook gebruik maken van bevroren fruit. En met bovenstaande ervaring in het achterhoofd, gebruiken we dus bevroren STUKJES fruit. Een vriendin van mij maakte dit onlangs met frambozen (zonder gembernat, maar met poedersuiker en extra water), en het was geweldig! Het komt er eigenlijk op neer dat je sorbetijs maakt, maar zonder een ijsmachine te gebruiken. Echt wonderlijk. En wonderbaarlijk lekker. Het idee komt uit een Allerhande, maar ik heb hier (natuurlijk) een variatie op gemaakt.

WATERMELOEN SORBETIJS

Bij 30 graden is het in no-time een lekker drankje geworden...

Wat heb je nodig?

• 250 gram bevroren watermeloen IN KLEINE STUKJES (zonder zwarte pitjes en zonder schil)
• 1 el lemon curd
• 1 el verwarmde gembersiroop (uit een potje met gekonfijte gember)
• 1-2 el heet water
• Evt. wat munt ter decoratie

Hoe maak je het klaar?

1. Doe alle ingrediënten in een keukenmachine of blender. Laat 2 minuten mengen tot het mooi glad is. Als het nog korrelig is, kun je wat extra water toevoegen. 
   
2. Serveer. 
3. Ja echt. Dit was het. 

Gele wielen: een recept voor tijdens de Tour de France (gevulde citroentjes)

Tijdens de Tour eten we 'Gele Wielen' 

Dit verhaal gaat over de Tour de France. Niet dat ik zoveel met de Tour de France heb hoor. Integendeel. Dat gestaar naar zwetende mannen in te strakke pakjes op de fiets heb ik eigenlijk nooit begrepen. Urenlang kijken naar mensen die fietsen: daarvoor kan ik ook hier op straat gaan zitten. Utrecht zit er vol mee.

"Maar het is zo mooi dat ze door de prachtige natuur fietsen!" Ook die heb ik nooit begrepen: je zit op de bank. In de zomer. Binnen. Te kijken naar fietsende mannen. In de natuur. De natuur waar jij ook in had kunnen zitten. Tenminste... als je niet binnen op de bank naar fietsende mannen zou kijken.

En dan die fietsende mannen.... Tja, als ik echt heel eerlijk moet zijn: als ik IETS onaantrekkelijk vind? Dan is het toch echt een man in een superstrak wielrenpakje.

Begrijp me niet verkeerd. Er zijn vast mannen en vrouwen die hier wel heel gelukkig van worden of zich volslagen verbaasd afvragen waar ik het over heb. Lieve mensen, good for you. Maar als ik naar een sport kijk, moet er of heel snel een doelpunt gescoord worden (liefst met een hockeystick) of ik ga naar andere dingen kijken. En dan heb je met wielrennen aan mij een verkeerde (*rillingen op de rug*) .

Waarom ik dan toch deze week over de Tour schrijf? Nou. Omdat hij in Utrecht start natuurlijk! En waar je ook in Utrecht woont, je kunt er gewoon niet omheen:

• De bomen op weg naar mijn werk? Die zijn versierd met gele en wit-met-rode-bollen verpakkingen. 
• De kaasboer om de hoek? Die verkoopt Hollandse kazen met een wielrenner er op.
• De lokale brouwerijen? Die brouwen speciaalbier voor de Tour, zoals de Tourkoorts (van De Leckere) en de Dommarage (van Kwestie van Smaak). 
• Het Spoorwegmuseum? Die heeft een expositie waarin de trein en de fiets centraal staan.
• De Domtoren? Die beiert al maandenlang de ene na de andere Franse chanson. 
• Het oerlelijke winkelcentrum Hoog Catharijne? Die heet tijdens het weekeind van 3-5 juli Mont Catherine.
• De schoenwinkel? Die verstopt zijn Italiaanse pumps achter enkele fietsbanden en hangt de Franse vlag uit. 

En ik? Ik begin tot mijn verbazing ook wel erg enthousiast te worden over de Tour in mijn stad. Want iedereen lijkt er mee bezig. En iedereen heeft het er over. En iedereen heeft er een mening over. En of deze mening nu positief of negatief is....het maakt niet uit: de hele stad praat over hetzelfde. De hele stad beleeft hetzelfde. En dat vind ik eigenlijk wel heel erg gaaf. 

Kortom: ik denk dat dit een Tour de France wordt waar ik in ieder geval naar ga kijken. Of dat nu live bij mij om de hoek is (want waar je ook woont in Utrecht: het parcours is overal) of live op televisie: ik zit er met mijn snuit bovenop. En neem die mannetjes in te strakke pakjes dan maar voor lief.

GELE WIELEN: GEVULDE CITROENTJES 

Dit is een recept van Jamie Oliver. Het is heerlijk! Serveer het met een knapperig brood dat zacht van binnen is (zoals Turks brood, recht uit de oven).

Wat heb je nodig (2 personen)?

• 2 grote citroenen
• 1 bol mozzarella (geen buffel, maar wel goede kwaliteit)
• 2 ansjovisjes, doormidden
• 2 zongedroogde tomaatjes, in kleine reepjes
• versgemalen peper
• 4 grotere basilicumblaadjes 
• 4 kleine basilicumblaadjes (als decoratie)
• wat bakpapier
• Turks brood

Hoe maak je het klaar?

1. Verwarm de oven voor op 200 graden 
2. Snijd de citroenen doormidden en snijd aan beide kanten het kontje eraf zodat je de citroenen rechtop kunt zetten. 
3. Snijd met een scherp mesje het vruchtvlees uit de citroen. Van het vruchtvlees kun je limonade maken. 
   
4. Snijd de mozzarella in 4 kleinere ronde stukken, en 4 grotere platte stukken. 
5. Leg de ronde stukken in de citroen. Verdeel de ansjovis, 4 blaadjes basilicum en wat zongedroogde tomaat over de vier citroenen. 

   

   
   

6. Bedek alles met een plakje van de mozzarella en strooi hier wat peper overheen. 
   
7. Bak de citroentjes op wat bakpapier in een schaal met hogere rand ongeveer een kwartier in de oven. Er zal straks wat sap uit de citroenen lopen; Zorg ervoor dat je dit opvangt in het bakpapier.
8. Zet na een kwartier de oven op de grill-stand en bak nog 5 minuten of in ieder geval tot de mozzarella bruin kleurt. 
9. Serveer met een laatste blaadje basilicum: geef er een klein vorkje bij en het brood. Het sap in de citroen is heerlijk! Zorg dus dat je al het sap opvangt.